Au Revoir: Όταν ο χρόνος είπε «αντίο» στο πιο παλιό μπαρ της Αθήνας!

Πρόλαβε Χατζηχρήστο και Αυλωνίτη, Καλουτά και Βέμπο. Όχι, δεν εννοούμε ότι απλώς υπήρξε και στην εποχή τους, αλλά ότι, μεταξύ άλλων, αυτοί οι μύθοι του ελληνικού θεάματος το είχαν κάνει στέκι τους. Και δεν πρόκειται για ένα στέκι που δεν υπάρχει πια, αλλά για το μπαρ που στέκει ακόμα αγέρωχο και απαράλλακτο εδώ και 60 χρόνια!

Είναι το παλαιότερο μπαρ της Αθήνας, το θρυλικό «Au Revoir» της οδού Πατησίων, που άνοιξε στις 10 Μαρτίου του 1958 και… ξεχάστηκε στο χρόνο! Θυμίζοντας πλέον μια αυτόνομη κάψουλα στο τοπίο της πρωτεύουσας.

Όσο κι αν μοιάζει απίστευτο, η διακόσμηση του Au Revoir δεν έχει αλλάξει στο ελάχιστο από την ημέρα των εγκαινίων του. Είναι σα να έχει σταματήσει το ρολόι στη δεκαετία του ‘60. Προσκολλημένο στο ένδοξο παρελθόν του, αποθεώνει όλα αυτά τα χρόνια την έννοια διαχρονικότητα. Η νέον πινακίδα του ανάβει στο νούμερο 136, στη στάση Κεφαλληνίας.

Το άνοιξαν δύο αδέρφια, ο Θοδωρής και ο Λύσανδρος Παπαθεοδώρου, με την καταλυτική βοήθεια του μεγάλου αρχιτέκτονα της εποχής, Αριστομένη Προβελλέγιο. Ο Λύσσανδρος τον είχε γνωρίσει στο ξενοδοχείο ΞΕΝΙΑ των Δελφών, όπου δούλευε. Όταν του εκμυστηρεύτηκε το όνειρο του να ανοίξει μπαρ, ο Προβελέγγιος προσφέρθηκε να το δημιουργήσει ο ίδιος και να ανταμειφθεί μόνο αν η επιχείρηση πήγαινε καλά. «Βρες τον χώρο κι εγώ θα σε βοηθήσω. Με ξεχρεώνεις σιγά σιγά, όταν στρώσει η δουλειά». Έτσι κι έγινε.

Έως και σήμερα η φωτογραφία του Προβελέγγιου δεσπόζει δίπλα στα μπουκάλια της κάβας – σαν ένα εικόνισμα που απεικονίζει τον «προστάτη» του χώρου.

Πέραν της πολυπολιτισμικής και πολυσυλλεκτικής διάστασης που απέκτησε, το Au Revoir εξελίχθηκε και σε χώρο συνάθροισης ανθρώπων της τέχνης και των γραμμάτων. Ο Ντίνος Ηλιόπουλος για παράδειγμα ήταν ένας από τους θαμώνες του. Ο Δημήτρης Ψαθάς έχει εμπνευστεί από μια ιστορία (απιστίας) εντός του μπαρ και την έκανε χρονογράφημα. Και ο Φρανκ Σινάτρα ήπιε το ποτό του εκεί, όταν το 1962 ήρθε στην Ελλάδα για δύο συναυλίες στο Ηρώδειο!

Η κάβα του κλασσική, βγαλμένη από τη δεκαετία του ‘60. Αν το ποτό σου αποτελείται από δύο συστατικά, θα σου έρθουν ξεχωριστά σε δύο διαφορετικά ποτήρια, για να κάνεις μόνος σου τη μίξη. Όπως συνέβαινε τότε. Η μόδα της εκάστοτε εποχής και οι νεωτερισμοί δεν έχουν θέση στο Au Revoir. Τα πάντα μέσα παραμένουν αναλλοίωτα, από τους καναπέδες και τα σκαμπό, έως τον (ημι)φωτισμό, το διάκοσμο και φυσικά τη μουσική.

Ένα πολιτισμό ιστορικό μνημείο, που έχει φυλακίσει το χρόνο, αδιαφορώντας πεισματικά για το ότι όλα τριγύρω αλλάζουν…