Μάριος Γιαννάκου: «Δεν τα πάω καλά με την λέξη ”ρεκόρ ” γιατί δεν είναι αυτό που αντιπροσωπεύω».

Συνέντευξη στον Αλεξανδρινό Παπασπυρόπουλο

Κατακτητής πολλών κορυφών, αθλητής υπεραποστάσεων, ζωγράφος, μουσικός, αρθρογράφος και όχι μόνο… Ο Μάριος Γιαννάκου σίγουρα δεν περνάει απαρατήρητος καθώς στέλνει το δικό του μήνυμα σε πολλαπλούς αποδέκτες ενώ συγχρόνως σε γεμίζει ζωή, ήθος, ελπίδα και όνειρα…

Στην εφηβεία σου υπήρξες παχύσαρκος, ωστόσο σε σχετικά μικρό χρονικό διάστημα έγινες ένας καλλίγραμμος αθλητής Υπεραποστάσεων. Θέλεις να μας πεις πως τα κατάφερες; 

Δε θεωρώ πως πέτυχα κάτι επειδή έγινα καλλίγραμος αθλητής. Το κέρδος της αλλαγής έχει να κάνει κυρίως με εσωτερικά χαρακτηριστικά και όχι με εξωτερικά. Η μισή ”λύση”  βρίσκεται στην πίστη προς τον εαυτό μας οπότε όλα στην ζωή είναι θέμα απόφασης.

 

Ποια ήταν τα κίνητρα; Στα μαθητικά σου χρόνια δέχθηκες ρατσισμό ή μπούλινγκ;

Η προσωπική ιστορία ενός φίλου ήταν αυτή που με οδήγησε να βρω τον δικό μου δρόμο. Λένε πως τα παιδιά είναι σκληρά πολλές φορές. Εγώ δεν το πιστεύω. Απλώς δεν έχουν την ικανότητα να φιλτράρουν αυτά που λένε και δεν μπορούν να αναλογιστούν τις συνέπειες που μπορεί να έχει κάτι που θα πουν σε ένα άλλο παιδάκι. Έχω έρθει αντιμέτωπος με αυτό που ονομάζει η κοινή γνώμη μπούλιγνγκ αλλά δεν με επηρέασε ποτέ. Κυρίως γιατί οι γονείς μου μου δίδαξαν πως η διαφορετικότητα είναι μέρος της ζωής. Πέρασα όλη την σχολική μου ζωή ως τερματοφύλακας, γιατί πάντα βάζανε τα πιο γεμάτα παιδιά σε αυτή την θέση αλλά μπορώ να σου πω πως ήμουν πολύ πιο αποτελεσματικός από τον λεπτό “Νικολάκη” που έπαιζε επίθεση και δεν σκόραρε ποτέ. Εγώ τουλάχιστον λόγω μεγέθους απέκρουα τα πάντα… (γέλια)

Τι χρειάζεται ώστε κάποιος  να πάρει την απόφαση και να κάνει το μεγάλο βήμα;

Το μόνο που χρείαζεται είναι λίγο πίστη στον εαυτό του και να κάνει ένα βήμα την φορά. Κάθε βήμα 1000 μιλίων αρχίζει με ένα βήμα εξάλλου.

Υπήρξαν άνθρωποι που σε στήριξαν; Αν ναι θέλω να μου πεις ποιοι και πως.

Υπήρξαν οι άνθρωποι που πίστεψαν σε μένα αλλά υπήρξαν άτομα που δε το έκαναν. Η οικογένειά μου είναι πάντα δίπλα μου, ο φίλος μου ο Πέτρος, ο Γιώργος και η Ζωή η Κάργα που είναι σαν αδερφή μου. Επίσης είμαι τυχερός να αποτελώ μέλος της ROUT Family η οποία πάντα με αγκαλιάζει και στηρίζει τα όνειρα και τους στόχους των μελών της. Δε μπορώ να παραλείψω την βοήθεια του JOIN Juice Bar που με στηρίζουν τα τελευταία χρόνια στις δράσεις μου. Πίστεψαν σε μένα από την αρχή του project στον Αρκτικό Κύκλο.

Ποια ήταν η πιο δύσκολη στιγμή που θυμάσαι στην προσπάθεια σου αυτή;

Όλες οι στιγμές είχαν την δική τους δυσκολία. Τα υποθερμικά σοκ, οι στομαχικές διαταραχές και το πολικό ψύχος αποτελούσαν αναπόσπαστο τμήμα της προσπάθειας.

Και ποια η πιο όμορφη

Η πιο όμορφη στιγμή ήταν εκείνη που το Βόρειο Σέλας απλώθηκε πάνω στον αρκτικό ουρανό.

Θέλω να σε ρωτήσω κάτι προσωπικό… Αυξήθηκαν οι κατακτήσεις σου μετά την αλλαγή σου;

(γέλια).

Δε νομίζω ότι θα άντεχε κάποια κοπέλα να φεύγω συνέχεια στα βουνά.

Ο «σημερινός» Μάριος, θα έκανε σχέση με μια παχύσαρκη κοπέλα;

Επειδή πέρασα από την φάση που ήμουν υπέρβαρος, θέλω να σου πω πως δε θα είχα κανένα πρόβλημα με αυτό. Η εξωτερική εμφάνιση αλλάζει και θα αλλάζει ανά περιόδους. Σίγουρα ένα καλλίγραμμο σώμα αρχικά μας εντυπωσιάζει, αλλά κατά την γνώμη μου δεν υπάρχει πιο ελκυστικό στοιχείο από έναν όμορφο εσωτερικό κόσμο.

Τελικά παίζει σημαντικό ρόλο η εμφάνιση;

Παίζει σε πρώτο στάδιο αλλά δεν αρκεί. Επίσης μπορεί να μην υπάρχει καν το φίλτρο αυτό στο αρχικό στάδιο και να μας προσελκύσει ο χαρακτήρας.

Θέλεις να στείλεις ένα μήνυμα σε όλους εκείνους που μας διαβάζουν και που δεν τόλμησαν ακόμη την αλλαγή;

Θέλω να πω σε όλους πως ένα μικρό βήμα κάθε φορά αρκεί για να αλλάξουμε αυτό που θέλουμε. Η υπομονή και πίστη στα όνειρα τους είναι τα πιο ισχυρά όπλα ακόμη και αν οι συνθήκες δεν είναι ευνοϊκές.

Ασχολείσαι με την μουσική, τη ζωγραφική, καθώς και με αγώνες Υπεραποστάσεων στο βουνό.  Εκ πρώτης όψης αυτοί οι  κόσμοι μοιάζουν τόσο αντιθετικοί. Πως τα συνδυάζεις όλα αυτά;

Βασικά το ακριβώς αντίθετο. Θεωρώ πως οι αγώνες υπεραπόστασης είναι μία βιωματική και εσωτερική διαδικασία, όπως αυτή της ζωγραφικής και της συγγραφής ποιημάτων.  Η διαδικασία είναι η ίδια. Απλώς στην μία περίπτωση εκφράζομαι ζωγραφίζοντας και γράφοντας και στην άλλη τρέχοντας .

Θέλω να μου μιλήσεις για την εμπειρία σου στον αγώνα Olympus Mythical που διένυσες 100χλμ. σε λιγότερο από 24 ώρες.

Ήταν ένας δύσκολος αγώνας και είχε μεγάλη σημασία για μένα ο τερματισμός αυτός γιατί λαμβάνει χώρα στο βουνό που αγαπώ τόσο πολύ, τον Όλυμπο. Από εκεί άρχισαν όλα…

Όπως μας είπες και παραπάνω, πρόσφατα ταξίδεψες μέχρι την Λαπωνία, στον Αρκτικό Κύκλο, συμμετέχοντας στον αγώνα «Rovaniemi 150», τι ακριβώς έκανες εκεί;

Ο αγώνας αυτός είναι ένας αγώνας υπεραπόστασης 150 χιλιομέτρων στο πεδίο της Αρκτικής. Έπρεπε σε 42 ώρες να καλύψουμε αυτή την απόσταση χωρίς ύπνο σέρνοντας τον αναγκαστικό εξοπλισμό πάνω σε έλκηθρο.

Αληθεύει πως κατέχεις το ρεκόρ ηλικίας στον αγώνα ορεινού τρεξίματος “ROUT”; Εξήγησε στους αναγνώστες τι είναι αυτό.

Κατέχω το ρεκόρ ηλικίας των 170 χιλιομέτρων στον αγώνα της Ροδόπης. Πρακτικά είμαι ο πιο μικρός Έλληνας που τερμάτισε τον αγώνα αυτό. Αλλά δεν τα πάω καλά με την λέξη ”ρεκόρ” γιατί δεν είναι αυτό που αντιπροσωπεύω.

Θέλεις να μας πεις τα μυστικά της  διατροφής σου;

Η διατροφή μου είναι ισορροπημένη και εμπεριέχει τα πάντα. Δίνω βάση σε χυμούς και smoothies και γενικά σε λαχανικά.

Πλέον δηλώνεις φανατικός αντικαπνιστής και λέω «πλέον» επειδή κάποτε κάπνιζες, πως το έκοψες;

Κάπνιζα 2 πακέτα την μέρα. Σηκώθηκα μία Κυριακή και είπα τέλος, φόρεσα τα αθλητικά μου και πήγα για περπάτημα.

Με τι θα ήθελες να κλείσεις την συνέντευξη;

Με την αγαπημένη μου φράση: φτάσε εκεί που δεν μπορείς…

https://www.instagram.com/marios_giannakou/

 

Αλεξανδρινός Οικονομίδης Παπασπυρόπουλος

Είμαι απόφοιτος της Θεολογίας και της Νομικής, ενώ έχω ασχοληθεί επιστημονικά και με την Βαλκανική Ιστορία. Κατάγομαι από την Φλώρινα στην οποία έζησα μέχρι τα 18,  ενώ λίγο αργότερα μετακόμισα στην Θεσσαλονίκη για να ζήσω το μεγάλο φοιτητικό όνειρο.  Εκεί «γνωρίστηκα» με  τον εαυτό μου και ασχολήθηκα με διάφορα κοινωνικά φόρουμ και κοινωνικές ομάδες  σε τοπικό, πανελλαδικό και ευρωπαϊκό επίπεδο, ωστόσο πατρίδα μου «δηλώνω» την Κω, δίχως φόβο αλλά με πάθος. Λατρεύω το ραδιόφωνο, την ζωγραφική, το θέατρο και μου αρέσει να δραπετεύω από την γκρίζα και ανιαρή καθημερινότητα αποτυπώνοντας τις σκέψεις σε μια κόλλα χαρτί και ταξιδεύοντας στις πιο απίθανες γωνίες των  Βαλκανίων.

 

Comments

comments