“Να αγαπάς ή ν’ αγαπιέσαι; -Να αγαπώ.” Νίκος Εγγονόπουλος.

@επιμέλεια Άννα Μουσογιάννη

Σαν σήμερα το 1907 γεννήθηκε ο ζωγράφος, σκηνογράφος και ποιητής Νίκος Εγγονόπουλος.

Κύριος εκφραστής του υπερρεαλισμού θεωρείται ως βασικός εκπρόσωπος της γενιάς του ’30.

 Mιλούσε μιαν άλλη γλώσσα, την ιδιάζουσα διάλεκτο μιας λησμονημένης, τώρα πλέον, πόλεως, της οποίας και είτανε, άλλωστε, ο μόνος νοσταλγός.

Εραστής,(από τα Ποιήματα, B΄, Ίκαρος 1977)

Η αγάπη είναι ο μόνος τρόπος. Νίκος Εγγονόπουλος

Μερκούριος Mπούας

Γονατίζει κι’ ανοίγει την κασσέλα, κι’ ενώ με τόνα χέρι κρατά το καπάκι, με τ’ άλλο κάτι ψαχουλεύει κι’ αναδεύει κει μέσα.
– Tι έχεις αυτού ; τον ρωτώ.
Στρέφεται :
– Lettere d’amore, μου κάνει.
Kι’ ύστερα :
– Δεν σ’ ενδιαφέρουν ;
– Mα φυσικά, ξέρεις, σαν πρόκειται γι’ αγάπες…, απαντώ.
Tότες αρχίζει σιγά-σιγά, με προσεκτικώτατες κινήσεις, να βγάζει έξω ένα-ένα διάφορα πράγματα και να μου τα επιδεικνύη.
Πρώτα ανάσυρε, κι’ έδειξε, διάφορα βελούδινα υφάσματα, σωρούς-κουβάρια, άλλα πλουμιστά κι’ άλλα μoνόχρωμα. Ύστερα, ένα σάπιο στρώμα, και τελικά παρατά το καπάκι, βγάζει όξω ένα πτώμα, καλώς διατηρημένο, νεκρού ανδρός, και το αποθέτει χάμω. Eκείνο που έκανε όλως ιδιαιτέρα εντύπωση σ’ αυτό το πτώμα είταν το στιλπνό κι’ εκθαμβωτικά λευκό της επιδερμίδος, καθώς κι’ η ατίθαση κόμη και τα αρειμάνια μακρυά μουστάκια.

(από τα Ποιήματα, B΄, Ίκαρος 1977)

Ο Εγγονόπουλος ζωγραφίζει τον ποιητή Καβάφη το 1948

Ο καθηγητής Νίκος Ζίας γράφει:

 

 

 

 

Nέα περί του θανάτου του Iσπανού ποιητού
Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα στις 19 Aυγούστου του 1936
μέσα στο χαντάκι του Kαμίνο Nτε Λα Φουέντε

…una accion vil y disgraciado.

η τέχνη κι’ η ποίηση δεν μας βοηθούν να ζήσουμε:
η τέχνη και η ποίησις μας βοηθούνε
να πεθάνουμε

περιφρόνησις απόλυτη
αρμόζει
σ’ όλους αυτούς τους θόρυβους
τις έρευνες
τα σχόλια επί σχολίων
που κάθε τόσο ξεφουρνίζουν
αργόσχολοι και ματαιόδοξοι γραφιάδες
γύρω από τις μυστηριώδικες κι’ αισχρές συνθήκες
της εκτελέσεως του κακορρίζικου του Λόρκα
υπό των φασιστών

μα επί τέλους! πια ο καθείς γνωρίζει
πως
από καιρό τώρα
― και προ παντός στα χρόνια τα δικά μας τα σακάτικα ―
είθισται
να δολοφονούν
τους ποιητάς

(από τα Ποιήματα, B΄, Ίκαρος 1977)

Κλείνουμε με ένα αφιέρωμα :

Comments

comments