Ο ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ ΣΤΙΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΤΩΝ 21:00 – Γιώργος Κόκολας

Μια ιστορία επιστημονικής φαντασίας για την επέτειο της 25ης Μαρτίου που τελικά μπορεί να μην είναι και τόσο… φαντασία!

Ο Νικηφόρος  είναι μαθητής στην 1η Λυκείου του 7ου Λυκείου Περιστερίου. Όπως όλες οι ιδιοφυΐες δεν είναι άριστος μαθητής αλλά έχει μία απίστευτη ευκολία στο να καταλαβαίνει, απομνημονεύει και να χρησιμοποιεί τα μαθηματικά. Ευτυχώς γι’ αυτόν ο καθηγητής των μαθηματικών του ο κύριος Μελτέμιας έχει  καταλάβει το ταλέντο του μικρού εδώ και πολύ καιρό και τον βοηθάει όσο μπορεί και μέσα και έξω από την τάξη.

Συχνά πυκνά του προσφέρει κάποια δωρεάν μαθήματα ενώ συνήθως του δίνει να λύνει προβλήματα και μαθηματικές εξισώσεις ανωτέρου επιπέδου για να τον ιντριγκάρει αλλά και να δει μέχρι που μπορεί να φτάσει το επίπεδο και οι δυνατότητες του. Ο Νικηφόρος όχι μόνο ανταποκρίνονταν πάρα πολύ θετικά αλλά ζητούσε ακόμα πιο απαιτητικά πράγματα από τον καθηγητή του με τον οποίο είχανε πραγματικά γίνει και δύο πολύ καλά φιλαράκια .

Παρ’ όλα αυτά ο Νικηφόρος δεν είχε αποκαλύψει ούτε στον κύριο Μελτέμια το μεγάλο του πάθος αλλά πάνω απ’ όλα το μεγάλο του μυστικό. Το μεγάλο του πάθος ήταν να ταξιδέψει στο χρόνο. Και πίσω στο χρόνο αλλά και μπροστά στο μέλλον αν μπορούσε. Όλες τους τις σκέψεις αλλά και τις επινοήσεις τις μοιραζόταν μόνο με έναν άνθρωπο. Τον κολλητό του το Νίκο.  Μόνο σε αυτόν είχε εκμυστηρευτεί ότι στο υπόγειο του σπιτιού του είχε ήδη πραγματοποιήσει το μεγάλο του όνειρο να φτιάξει μία μηχανή  του χρόνου. Και σήμερα 22 Μαρτίου του 2018 είχε έρθει ήδη η μεγάλη μέρα… Η μέρα που θα έκαναν την πρώτη δοκιμή στην μηχανή του χρόνου.

Το σχέδιο ήταν πολύ συγκεκριμένο και μελετημένο εδώ και μήνες. Θα έδειχναν σε όλους πως τα νέα παιδιά έχουν καρύδια και πως μπορούν να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους. Θα το κατάφερναν και με το πώς θα έφταναν στον προορισμό τους  αλλά και με το τι θα έκαναν εκεί που θα πήγαιναν.

Είχαν σκεφτεί τα πάντα. Οι γονείς τους ήταν ακόμα στη δουλειά και είχαν αφήσει ένα σημείωμα με ότι ακριβώς σκόπευαν να κάνουν. Δεν τους πείραζε να μαθευτεί η αλήθεια. Άλλωστε αυτό  ακριβώς ήθελαν: Να μάθει όλη η Ελλάδα τι θα έκαναν εκείνη την ημέρα.

Τα δύο παιδιά μπήκαν μέσα στην τετράγωνη μηχανή και ο Νικηφόρος πάτησε τα ανάλογα κουμπιά. Το κουβούκλιο άρχιζε να δονείτε με λιγότερο θόρυβο απ’ ότι περίμεναν και χωρίς πολύ καθυστέρηση εξαφανίστηκαν από το υπόγειο του Περιστερίου.

2.

Στις 22 Μαρτίου του 1821, ακριβώς στο κέντρο της Τριπολιτσάς λαμβάνει χώρα μία συνάντηση κορυφής ανάμεσα στον Κολοκοτρώνη, τον Νικηταρά, τον Δεληγιάννη, Τον Μαυρομιχάλη, τον Παπαφλέσσα, τον Αλ. Υψηλάντη καθώς και τον Κανάρη που είχε έρθει για την μεγάλη  ώρα της ύψωσης του λαβάρου του ξεσηκωμού.

Η συνάντηση λάμβανε χώρα στο αρχηγείο του Κολοκοτρώνη και όλοι ήταν πολύ αφοσιωμένοι στις λεπτομέρειες για την μεγάλη μέρα. Ξαφνικά ενώ όλοι κουβέντιαζαν για τις λεπτομέρειες, ένας στρατιώτης-φουστανελάς μπήκε μέσα στην σκηνή ανήσυχος…

–      Στρατηγέ Κολοκοτρώνη…

–      Τι’ναι ρε;

–      Μόλις πιάσαμε δύο παιδιά μέσα στο στρατόπεδο…

–      Τι παιδιά ορέ;

–      Περίεργα… Φοράνε κάτι ρούχα που δεν τα έχω ξανά δει και τα πουκάμισα τους λένε κάτι ξένα απάνω, αλλά και τα παπούτσια τους μόνο για τσαρούχια δεν μοιάζουν…

–      Και τι λένε αυτά τα ζαγάρια ορέ;

–      Λένε ότι  «προσγειώθηκαν» από το μέλλον και ότι  θέλουν να σου μιλήσουν…

–      «Προσγειώθηκαν»; Ελληνικά μιλάνε ορέ;

–      Ναι αλλά κάπως περίεργα; Τι να σου πω στρατηγέ μου…Επιμένουν να σε δουν…Λένε πως έχουν σπουδαία πράγματα να σου πουν…

–      Δεν καταλαβαίνεις πως τώρα έχω δουλειά ορέ…Μετά…

–      Μία στιγμή στρατηγέ, διέκοψε ο Υψηλάντης, μπορεί να είναι ένα θεόσταλτο σημάδι ο ερχομός αυτών των παιδιών…Ας τους ακούσουμε για λίγο. Έχω ένα καλό προαίσθημα γι’ αυτό…

–      Μας έφαγες με τους γραμματισμούς σου ορέ Υψηλάντη ! Σε λίγες μέρες ξημερώνει νέο αύριο για τον Ελληνισμό και εσύ θέλεις να ακούσεις  τα παιδαρέλια απ’ το μέλλον;

–      Μπορεί κάτι καλό να βγει απ’ αυτή την ακρόαση. Ας τα ακούσουμε…

–      Φερ’ τα μέσα ρε τα μούλικα…

Ο στρατιώτης έσπρωξε τα δύο παιδιά μέσα στην σκηνή και ο Νικηφόρος με τον Νίκο δεν πίστευαν στα μάτια τους. Τους είχαν όλους εκεί και όλοι περίμεναν να τους ακούσουν. Είχαν ήδη πάει όλα ρολόι και τώρα ήταν η πιο κρίσιμη στιγμή. Με περίσσιο θάρρος ο Νικηφόρος πριν καν του μιλήσει κάποιος από τους οπλαρχηγούς χαιρέτησε όλη την ομήγυρη…

–      Καλησπέρα αρχηγοί μου…

–      Από πού είστε ορέ ζαγάρια και τι  θέλουτε εδώ μέσα στην νύχτα; Είπε ο Κολοκοτρώνης

–      Από την Αθήνα ερχόμαστε στρατηγέ. Από την Αθήνα του μέλλοντος… Από την Ελλάδα του μέλλοντος.

–      Για στάκα μη σηκωθώ ρε σας κρεμάσω από ένα τσιγκέλι ανάποδα και σας γδάρω ζωντανά ορέ τομάρια, είπε ο Νικηταράς θυμωμένα. Ποιο μέλλον ρε; Πως γίνεται ορέ αυτό;

–      Μας κοροϊδεύουν στα μούτρα αδέρφια, είπε ο Παπαφλέσσας. Τουρκάκια είναι κατάσκοποι. Λιανίστε τα  τώρα ρε.

–      Όχι, όχι δεν είμαστε κατάσκοποι! Ακούστε μας πρώτα και μετά μας κάνετε ότι θέλετε, συνέχισε με στεντόρεια τη φωνή ο Νικηφόρος… Απλά ήρθαμε εδώ για να σας ειδοποιήσουμε για κάτι…

–      Για τι μπορείς να με ειδοποιήσεις εσύ ρε μούλικο; είπε ο Κολοκοτρώνης. Και τι είναι αυτά τα ρούχα τα ξεφτιλισμένα που φοράτε κι οι δύο… Τούρκικα; Τούρκικα είναι;

–      Αφήστε τα παιδιά να μας μιλήσουν Στρατηγέ και άμα κρίνεις πως σου λένε ψέματα τότε πράττεις όπως νομίζεις, είπε πιο πολιτισμένα ο Υψηλάντης. Σας ακούμε παιδιά. Μιλήστε!

–      Πρέπει να μας πιστέψετε. Ερχόμαστε από το 2018. Φτιάξαμε μαζί μια μηχανή του χρόνου και ταξιδέψαμε μέχρι εδώ για να σας πούμε κάποια πράγματα. Μπορούμε να σας αποδείξουμε πως ξέρουμε τα πάντα. Γι’ αυτό ρωτήστε μας ότι θέλετε…

–      Εμένα με ξέρεις νεαρέ; Ρώτησε διευθυντικά ο Υψηλάντης

–      Και βέβαια σας ξέρω κύριε Υψηλάντη… Έχετε έρθει από την Βλαχία και για να σας δείξω πόσο καλά έχω διαβάσει για σας θα σας πω πως σας αρέσουν πολύ τα φασόλια…

Ο Υψηλάντης έμεινε εμβρόντητος

–      Και για σας κύριε Κολοκοτρώνη ξέρω πως σας αρέσουν τα κρασιά και το αρνί και ξέρω πως θα κάνετε μεγάλες νίκες στα Δερβενάκια και θα πάρετε την Τριπολιτσά πολύ σύντομα.

–      Δίκιο έχει ρε ετούνος…

– Και εσείς κύρις Νικηταρά θα σκοτώσετε τόσους Τούρκους που θα σας βγει το προσονύμιο΄Τουρκοφάγος΄

–      Ιααα;

Για όλους ο Νικηφόρος ξεκίνησε να εξιστορεί προσωπικές ιστορίες και προτιμήσεις που είχε διαβάσει στην πολυετή  έρευνα του. Τους μίλησε ακόμα για όλη την έκβαση της επανάστασης  με στοιχεία για μάχες, απώλειες και δίνοντας ακριβείς ημερομηνίες. Οι οπλαρχηγοί είχαν χαλαρώσει, είχαν εκπλαγεί από την ευγλωττία και τις γνώσεις του μικρού ενώ συνέχιζαν να απορούν πως τα ήξερε όλα αυτά.

Δύο ολόκληρες ώρες εξιστορούσε ‘’Ο Νικηφόρος απ’ το μέλλον’ και βέβαια αφού εξαντλήθηκαν όλα τα θέματα έπεσε και η ερώτηση κρίσεως από τον Υψηλάντη

–      Και πως είναι η κατάσταση στην Ελλάδα το 2018, Νικηφόρε; Άξιζε το τόσο αίμα που χύθηκε;

–      Η κατάσταση κύριε Υψηλάντη είναι δραματική;

–      Τι εννοείς παιδί μου; Δεν υπάρχουν ηγέτες; Δεν υπάρχουν αξίες; Δεν υπάρχει η πατρίδα;

–      Οι μόνοι ηγέτες   ήταν ξενόφερτοι βασιλιάδες και δύο οικογένειες που άρμεξαν την Ελλάδα για πάνω από 40 χρόνια. Οι Καραμανλήδες και οι Παπανδρέοι. Είχαμε και 7 χρόνια δικτατορία αλλά και με την δημοκρατία τα πράγματα χάλια πήγαιναν. Η μόνη αξία που υπάρχει είναι το χρήμα και η καλοπέραση για τον εαυτό μας. Τα σχολεία μας έχουν διαλυθεί και τα παιδιά δεν έχουν εμπνευσμένους δασκάλους για να πορευτούν. Οι οικογένειες διαλύονται γιατί κανείς δεν μένει πια σπίτι να μιλήσει με τα παιδιά ή τα αδέρφια του. Τώρα χτυπάει την πόρτα μας και η φτώχεια γιατί πολλοί άνθρωποι χάνουν τις δουλειές τους. Οι πολιτικοί μας ξεπουλάνε στους ξένους τα χώματα που εσείς ποτίσατε με το αίμα σας και το χειρότερο απ’ όλα  είναι πως δεν δίνουν στον κόσμο καμία ελπίδα για το μέλλον. Έτσι κι εγώ ήθελα να ρθω εδώ στο παρελθόν μπας και βρω την ελπίδα, στρατηγοί μου. Ήρθα να πάρω από τα παλιά λίγη ελπίδα για το μέλλον.

Ο Νικηφόρος είχε προβάρει αυτά τα λόγια πολλές φορές μέσα στο μυαλό του και ήξερε πως θα άγγιζαν πολύ τους  ήρωες του 21. Έτσι ακριβώς κι έγινε… Σκεφτικοί, με προβληματισμένο βλέμμα αλλά με τα μάτια καρφωμένα στον μικρό ταξιδιώτη όλοι οι πολεμιστές προσπαθούσαν να αφομοιώσουν αυτή την σοκαριστική γι’ αυτούς αφήγηση και διαπίστωση: η επανάσταση θα πήγαινε στράφι και η Ελλάδα θα γινόταν και πάλι υπόδουλη αυτή την φορά του ίδιου της «του ελεύθερου  εαυτού της». Πρώτος σηκώθηκε ο γέρος του Μωριά και με αργό βήμα πλησίασε τα δύο παιδιά. Η ησυχία διακόπτονταν μόνο από τους ήχους των καμένων κούτσουρων της φωτιάς. Άνοιξε τα τεράστια χέρια του και αγκάλιασε τα δύο παιδιά. Τον αγκάλιασαν και εκείνοι και ήταν σε όλους φανερό το πόσο ανάγκη είχαν από ένα στήριγμα

–      Είστε παλληκάρια ορέ ζαγάρια. Σας παρεξήγησα. Να γράφεις ξέρεις ορέ Νικηφόρο;

–      Μα και βέβαια στρατηγέ μου

–      Δώστε του χαρτί και μολύβι ορέ… Γράφε παιδί μου αυτολεξεί ότι θα σου πω.

3.

Οι γονείς των  δύοι παιδιών είχαν τρελαθεί. Μία ολόκληρη μέρα έψαχναν τα παιδιά με την αστυνομία, τις τηλεοράσεις και τα ραδιόφωνα. Κανείς δεν είχε σκεφτεί να κοιτάξει στο υπόγειο, έτσι ώστε να διαβάσει το μήνυμα που εξηγούσε τα πάντα. Τα δύο παιδιά επέτρεψαν και είπαν τα πάντα με απτές αποδείξεις και στοιχεία. Το πώς το αποφάσισαν, το πώς πήγαν και πως τα κατάφεραν. Για δύο μέρες οι μικροί είχαν γίνει  οι μικροί σταρ της Ελλάδος με σε όλες τηλεοράσεις και τα ραδιόφωνο εντυπωσιάζοντας όλον τον ακαδημαϊκά, πολιτικό και απλό κόσμο με το κατόρθωμα τους.

Παρ’ όλα αυτά ο Νικηφόρος τόνιζε συνέχεια πως  η επιθυμία όλων των οπλαρχηγών ήταν να διαβαστούν τα λόγια του Κολοκοτρώνη σε εθνικό δίκτυο  προς όλους τους Έλληνες της μέλλουσας Ελλάδας  και αφού όλοι πείστηκαν για την αυθεντικότητα αυτής της επιστολής ο Νικηφόρος διάβασε την επιστολή σε πανελλαδική μετάδοση στις ειδήσεις των 21.00 ανήμερα την 25η Μαρτίου 2018;

«Έλληνες, αδέρφια μου σας χαιρετώ! Είμαι ορέ υπερήφανες που η Ελλάδα μας βγάζει τέτοια παιδιά σαν κι αυτό που ήρθε εδώ για να μας βρει και να μας πει τα ζόρια που τραβάτε. ‘Όμως αδέρφια μου εδώ η απόφαση έχει παρθεί. Το αίμα θα χυθεί για να μπορέσουμε ορέ να σας παραδώσουμε αυτή την χώρα με γαλανόλευκη ορέ σημαία στην Ακρόπολη και όχι με μισοφέγγαρα και  άλλα μπινελίκια. Δεν  μας νοιάζει ορέ που θα πεθάνουμε. Θέλουμε ορέ τα παιδιά μας να ζήσουν ελεύθερα και να έχουν ορέ την επιλογή να διαλέξουν κι αυτά στο μέλλον πως θέλουν να ζήσουν. Απ’ αυτά όμως που μου είπαν αυτά τα παλληκάρια εδώ, εγώ ο αγράμματος και αμόρφωτος  κατάλαβα πως εσείς εκεί πέρα ζείτε μια άλλη σκλαβιά ορέ! Δεν έχετε, ορέ πασάδες και σουλτάνους, αν και έτσι όπως πάτε σύντομα θα αποκτήσετε να σας πατάνε στον καρούτσαφλο, να σας βάζουν να τους φυλάτε τα πόδια και να σας βιάζουν τα θυληκά σας ορέ. Εσείς γίνατε δούλοι ορέ της αχαριστίας, της κοιλιάς και της απληστίας σας. Ελευθερωθείτε ορέ. Τετρακόσια χρόνια ορέ ραγιάδες και οι κουρελήδες οι πρόγονοι σας  έδιωξαν τον Τούρκο. Άντεξαν ορέ άνθρωποι που δεν είχαν τίποτε άλλο παρά μόνο μία αλλαξιά κι ένα καρυοφύλλι κι εσείς  έχετε τα πάντα και έχετε γίνει δουλικά της μπάκας σας. Δεν γράφω αυτά τα λόγια για να σας μαλώσω, αλλά για να σας πω πως ακόμα και τώρα υπάρχει χρόνος. Η λευτεριά ορέ είναι στο μυαλό και στην καρδιά σας. Μπορείτε και εσείς να ελευθερωθείτε, γιατί τελικά η επανάσταση μας απέδειξε,πως τόσα χρόνια αυτή  εμείς επιλέγαμε ΤΗΝ ΣΚΛΑΒΙΑ, χωρίς να πιστεύουμε πω μπορούμε να ελευθερωθούμε… Εμάς μας  πήρε τετρακόσια χρόνια για να το καταλάβουμε. Εσείς ορέ πρέπει να το καταλάβετε τώρα!!

Όλη η Ελλάδα παρέλυσε και οι Έλληνες άκουγαν με δάκρυα αλλά και προσοχή τα λόγια του μεγάλου οπλαρχηγού. Όλοι κατάλαβαν και όλοι ήθελαν να κάνουν κάτι γι’ αυτά που είπε ο ο ηγέτης από το παρελθόν. Κατάλαβαν πως ζούνε σε ένα τόπο τόσο πλούσιο και με τέτοια ιστορία που είχε αποθέματα για θρέψει με παρόμοιους  λόγους και ηγέτες όχι για μία αλλά για δέκα ζωές και να βοηθήσει να βγούνε και άλλοι μικροί  Κολοκοτρώνηδες σαν τον Νικηφόρο και το Νίκο, που δεν θα επιτρέψουν ποτέ να έρθει η σκλαβιά σε οποιαδήποτε μορφή και αν είναι.

Κυρίες και κύριοι ήταν ο Κολοκλοτρώνης  στις ειδήσεις των 9.

Comments

comments