Kiss My GRass When the going gets tough, the sheep goes beeehh…!
Και με ρωτάει του φου μπου τι σκέφτεσαι; Άντε να πω τώρα τι σκέφτομαι…
Βλέπω την Ευρωπαική Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) να έχει μηδενικά επιτόκια, τα ίδια που έχει και η Κεντρική Τράπεζα της Βουλγαρίας και μία Ελλάδα να δανείζεται υπό την καθοδήγηση κ τις νουθεσίες των σωτήρων – ευεργετών της με 3%-5% επειδή έκει ανήκουμε, και βλέπουμε – βιώνουμε ως πολίτες και φορολογούμενοι τον οικονομικό μας στραγγαλισμό τα τελευταία 9 χρόνια, ανεξαρτήτως πολιτικών επιλογών.
Και κάπου εκεί είναι που θυμάμαι τον Αινστάιν να λέει “Παραφροσύνη είναι να κάνεις το ίδιο πράγμα ξανά και ξανά και να αναμένεις διαφορετικά αποτελέσματα”. Νομπελίστας ο Αινστάιν κάτι παραπάνω ήξερε… Παραφροσύνη, λοιπόν στην Ελληνική πραγματικότητα. Μάλλον ήρθε η στιγμή να αναπροσαρμόσουμε τους κανόνες του παιχνιδιού, χώρις να βάζουμε σε κίνδυνο την οικονομική μας βιωσιμότητα εντός ευρω – ευρωζώνης αλλά ούτε και να χάσουμε κι άλλη από την δική μας Ελληνική οικονομική βιωσιμότητα. Και μία επιλογή θα μπορούσε να κοιτάει προς Βουλγαρία μεριά. Ναι, Βουλγαρία!Μηδενικά επιτόκια και αυτη, και επίσης ειναι μόνη της, ανεξάρτητη νομισματικά η Κεντρική της Τράπεζα. Θα μπορούσε να μας δανείσει σε τοπικό νόμισμα με κάποιο επιτόκιο, το οποιο σίγουρα μπορεί να είναι μικρότερο αυτών που ήδη δανειζόμαστε απ τους φίλους μας (τους ποιους;), και το οποίο τοπικό νόμισμα εννοείται οτι με τα σύγχρονα χρηματοοικονομικά εργαλεία μπορεί να hedge-αριστεί ώστε να διασφαλιστεί απο τις μελλοντικές διαφορές της συναλλαγματικής ισοτιμίας των δύο νομισμάτων (κατι που ήδη οι Ελληνικές επιχειρήσεις έχουν αρχίσει να κάνουν χρόνια τώρα).
Αφενός έχουμε περισσότερα οφέλη αφού βοηθώντας στην τοπική ανάπτυξη της χώρας δημιουργούμε οικονομίες κλίμακας μελλοντικά, ώστε να δούμε αυτή τη ρευστότητα να επιστρέφει στη χώρα, αφού ως λαός οι Βούλγαροι τουριστικά την προτιμούν την Ελλάδα απ την Ευρώπη και αφετέρου κλωνίζουμε ενα status quo που δεν δείχνει να ειναι αντιστρέψιμο απ τη μεριά της οικονομικής πολιτικής της Ευρώπης προς τη Χώρα. Ας μην παραβλέπουμε το γεγονός οτι οταν έγινε το P.S.I. το 2011 τα ομόλογα χρέους που κατείχε η Ε.Κ.Τ. δεν κουρεύτηκαν. Θα μπορούσαμε να τους ανταποδώσουμε ενα τέτοιο κάτω απ τη ζώνη χτύπημα.
Καλά ολα αυτα αλλα πώς θα μπορούσαν να γίνουν; Θα μπορούσε να γίνει απο μια εταιρία τύπου ΟΔΔΗΧ, αλλά με τεχνοκράτες στο τιμόνι και φυσικά με απεριόριστες αρμοδιότητες και χωρίς αυτόν τον κρατικό παρεμβατισμό απ’ τους απανταχού γραφειοκράτες. Ό,τι ρόλο δηλαδή έχουν τα off shore νησιά οπως οι Βρετανικές Παρθένες Νήσοι κτλ. Θα μπορούσαν να ζητήσουν συμβουλές απ’ την Κύπρο που το κατέχει το σπόρ. Αυτή η εταιρια Α.Ε θα έφτιαχνε ό,τι θα απαγορευόταν επίσημα στο κράτος.
Ωστόσο θα είχε ισολογισμό που θα ανακοινωνόταν, όπως στις εταιρίες που είναι εισηγμένες στο Χρηματιστηρίο και ένα μέρος του κεφαλαίου θα μπορούσε να διαπραγματεύεται ως μετοχικο κεφαλαιο… απ τη μια βάζεις και ιδιώτες μέσα διασφαλίζοντας οτι δεν θα είναι αλλη μια δημόσια εταιρία, όπου η απόφαση θα παίρνεται μετά απο χιλιάδες ώρες συζητήσεων και επίσης δημιουργείς και διασπορά κινδύνου, κρατώντας ωστόσο το free float των μετοχών αυτων σε χαμηλά επίπεδα.
Φυσικά, τέτοιες προτάσεις (οχι απαραίτητα λύσεις) στην Ελλάδα είναι “να είχαμε να λέγαμε”, γιατι πολύ απλά ποιος θα ειναι αυτός που θα αναλάβει και την ευθύνη, το πολιτικό κόστος και το νομικό καθεστώς ώστε να μιλάμε για σύσταση – δημιουργία κρατικής εταιρίας τύπου hedge fund; Εδώ σε πρόσφατο σχόλιο του Trump το Ελληνικό ακόμα ταλανίζεται γραφειοκρατικά… Απόντων των υπευθύνων, για άλλη μια φορά η Ελλάδα, όπως λέει και ο Παπακωσταντίνου σε ένα τραγούδι μιας αλλής δεκαετίας, που ακόμα δεν την έχουμε αφήσει πίσω τελικά… και θα έρθουν τα Χριστούγεννα και το γιορτινό μήνυμα θα είναι το 2018 έρχεται η ανάπτυξη και οι αγώνες του λαού και οι θυσίες θα πιάσουν τόπο και αλλα τέτοια περήφανα… Αφήστε το, μας τα ξανάπατε!
Έτσι μου έλεγαν και εμένα μικρό, όταν πήγαινα για κάλαντα και έφτανε το μεσημέρι και πάει το χαρτζιλίκι τότε…
Τα ίδια μου λέτε εσείς σήμερα.
Παραφροσύνη τέλος, που είπε και ο Αινστάιν!
Και του χρόνου!
