Tag Archives: Αγγελική-Λυριάννα Χατζηρήγα

Μου άρεσε πάντα το καλοκαίρι. Προστάτευε τον έρωτα μου, από τα αδιάκριτα και αιχμηρά μάτια που πάλευα κόντρα στον χειμώνα. Έρωτες κρυφοί που όρισαν το σήμερα σου, έρωτες απόλυτοι δίχως την «απολυτοσύνη» και τη μικροπρέπεια αυτού του κόσμου. Τον χάζευα ...

Στέκομαι ημίγυμνη στο ανοιχτό παράθυρο εμπρός μου. Νιώθω τα βήματα σου στο κρύο παρκέ. Τα χέρια σου αγκαλιάζουν προστατευτικά τους ώμους μου και φιλάς απαλά την εσοχή του λαιμού μου. Είσαι από εκείνες τις αιθέριες υπάρξεις, που κατακλύζουν τον χώρο ...

  Θέλω να στολίσω ένα χριστουγεννιάτικο δέντρο αγάπη μου. Να έχει κάτι από τη λάμψη των ματιών σου στα λαμπιόνια, λίγο από το άρωμα σου στα κλαδιά και την ανατριχίλα στην υφή δακτύλων στο χιόνι, σκεπτόμενη να με παίρνεις άλλοτε ...

Τι είναι προτιμότερο στον αντικρουόμενο χρόνο μπρος μας σε ρωτώ; Αντικρουόμενος, όπως και οι έννοιες σαν συσσωρεύονται εντός μας. Δίλημμα αιώνιο τα πρέπει με τα θέλω. Να καλείσαι να επιλέξεις ανάμεσα σε σωτηρία ή θάνατο! Ο Τζούλιαν Μπαρνς έχει γράψει: ...

  Τολμώ να παραδεχτώ πως δεν υπάρχει πιο δύσκολο πράγμα από το να «βγαίνεις» με έναν γραφιά, με έναν συγγραφέα ή με έναν αρθρογράφο. Είναι οι ίδιοι τύποι, που θα ξεχάσουν την προκαθορισμένη ώρα του ραντεβού σας, την ημερομηνία γενεθλίων ...

Έξοδος για ποτό… Ακολούθησε τις προηγούμενες μέρες καφές, φαγητό… Και φτάσαμε σιγά σιγά σε εκείνο το γνώριμο στάδιο παραζάλης! Σε κοιτώ, με εκείνη την ένταση στο βλέμμα, σημάδι ψευδής αυτοπεποίθησης, που ενισχύει λίγο παραπάνω η παγωμένη βότκα. Με κοιτάς και ...

Τι; Τι με κοιτάς πάλι με εκείνο το τάχα μου παραπονεμένο βλέμμα σου. Βλέμμα που δικάζει κάθε «σ’ αγαπώ» που τολμώ ακόμη να προφέρω. «Παίξε αδιάφορα με τα μαλλιά και πέτα ένα νευρικό γελάκι». Προσποιήσου πάλι καθώς σε χαζεύω … ...

Είναι από εκείνες τις στιγμές, που πιάνεσαι έρμαιο πάλι υποσχέσεων μα και λέξεων… και σαν φθάνει η τελική εκείνη ώρα απολογισμού, εναποθέτεις την υπογραφή σου, στεκούμενη στην άκρη. Οφείλεις να αναγνωρίζεις με προσωπική υπευθυνότητα το μερτικό σου, τόσο για εκείνα ...

«Συνδέθηκε ένα λεπτό πριν». Ξεφύσημα, ρίγος, αγωνία, απογοήτευση. Αγνόησε το! Θα στείλει… «Καλημέρα», δεν έστειλε. Θα στείλει; Δε θα στείλει… Μη δίνεις σημασία κοριτσάκι! Ξαπλώνω στα κρύα σεντόνια, που φιλοξενούν ακόμη το άρωμα του. «Δε θα καταφέρω να περάσω, έχω ...

Η Ανάσταση κρύβεται μέσα μας ξέρεις… τρυπώνει στα παραθυρόφυλλα της καρδιάς μας και παιχνιδιάρικα ξεπροβάλλει, όπως ο ήλιος ξεπροβάλλει τα πρωινά μέσα από τις γρίλιες και το σκοτάδι λίγο-λίγο μεταμορφώνεται σταδιακά σε φως… Αν ήμασταν σε θέση να αντιληφθούμε πόσα ...