Η «Χιονονιφάδα που αγάπησε το Καλοκαίρι» του Χρήστου Δασκαλάκη

«Η Χιονονιφάδα που αγάπησε το Καλοκαίρι» είναι ένα παραμύθι που ήρθε κοντά μας για να δώσει χαρά στα παιδιά και να γεμίσει «νοσταλγία» εμάς τους μεγαλύτερους. Ως δημιουργός της όμως και ως πειραχτήρι,  μπήκα στον πειρασμό να σκεφτώ τι θα απαντούσε αν της έπαιρνα μια συνέντευξη ή πως θα ήταν αν μπορούσα να μπω για λίγο μέσα στο μυαλό της.

Το τόλμησα λοιπόν και ας δούμε το αποτέλεσμα!

Πως νιώθεις που ένας άνθρωπος σκέφτηκε να σε κάνει ηρωίδα ενός βιβλίου;

Μεγάλη χαρά! Είναι υπέροχο να είμαι στο ίδιο βιβλίο με τον Νικόλα και την Ευτυχία, τους άλλους δύο ήρωες του παραμυθιού,  και παρέα να ξετυλίγουμε την ιστορία μας στα παιδιά.

Συνήθως τα παιδιά σε έχουν συνδυάσει με το κρύο και το χειμώνα. Εσένα ποια είναι η αγαπημένη σου εποχή;

Η άνοιξη φυσικά και το καλοκαίρι! Είναι υπέροχο να βλέπεις τις εποχές να αλλάζουν γιατί όλες έχουν μια ξεχωριστή ομορφιά.  Μα έχω μια αδυναμία στο καλοκαίρι, γιατί όπως θα διαβάσατε και στο παραμύθι μας, είναι εκείνο που με αγκάλιασε και με έβαλε με τόσο τρυφερό τρόπο μέσα στη ζωή του. 

Πως γίνεται να σου αρέσει το καλοκαίρι τόσο πολύ; Δεν φοβάσαι μήπως λιώσεις;
Τίποτα δε χάνεται στη φύση. Όλα έχουν το σκοπό τους. «Κάτι που φεύγει, μπορεί να έρθει πίσω με μια άλλη μορφή…», είναι ένα από τα μηνύματα  του παραμυθιού! Δεν πιστεύω να σας διέφυγε…

Πως ήταν ο Χρήστος Δασκαλάκης σαν δημιουργός και ως  «πνευματικός σου πατέρας»;

Τρυφερός, δοτικός, δίκαιος. Κάθε λέξη του κρύβει ευαισθησία, αρμονία, ομορφιά. Δεν άφησε τίποτα στην τύχη, δε μας άφησε ποτέ εκτεθειμένους. Ήταν για όλους μας σαν μια μεγάλη αγκαλιά.

Πιστεύεις σου έδωσε αρκετό χώρο στην ιστορία του;

Αλίμονο! Κατάφερε να πάρει μια μικρή χιονονιφάδα και να την κάνει ένα σύμβολο ζωής. Μόνο εκείνος ξέρει τι δύναμη μπορεί να κρύβουν τα απλά και τα φαινομενικά «ασήμαντα» που υπάρχουν γύρω μας!

Ποια η σχέση σου με τους άλλους δύο πρωταγωνιστές της ιστορίας; Την Ευτυχία και τον Νικόλα;

Μαγική! Περάσαμε υπέροχα! Ειδικά κατά τη διάρκεια της εικονογράφησης, ήρθαμε πολύ πιο κοντά και διασκεδάσαμε αφάνταστα με όλα αυτά τα φωτεινά χρώματα και τα απίστευτα σκηνικά που έστηνε για εμάς η Ντανιέλα!

Έγινες και τραγούδι όμως! Πως ένιωσες για αυτό;

Από όσο ξέρω, οι στίχοι και η μελώδια ήρθαν στο μυαλό του  Χρήστου ένα βράδυ που βρισκόταν στο νησί του. Και έτσι, μια απλή σκέψη έγινε ένα ολόκληρο τραγούδι.  Ήταν μια  μοναδική εμπειρία. Και χαίρομαι που κάποιος έγραψε κάτι τόσο συγκινητικό για εμένα…

Η Ντανιέλα Σταματιάδη σου δημιούργησε ένα υπέροχο περιβάλλον. Πολύ τρυφερό, χρωματιστό και παραμυθένιο. Πως ήταν η συνεργασία σας;

Ναι! Η Ντανιέλα έφτιαξε έναν υπέροχο κόσμο για να μας φιλοξενήσει! Το ίδιο λένε και ο Νικόλας και η Ευτυχία! Λοιπόν… Η συνεργασία μας ήταν άψογη. Μας πρόσεχε πολύ, μας έντυνε όλους πάρα πολύ όμορφα, μας έφτιαξε ένα υπέροχο σπίτι, έναν υπέροχο κήπο, και πάντα ήταν δίπλα μας να μας ακούσει και να λύσει κάθε απορία μας. Νομίζω μας αγάπησε πολύ…

Πες μου τις τρεις πιο συγκινητικές στιγμές που έχεις ζήσει μέχρι τώρα.

Χμμμ. Νομίζω η πρώτη ήταν στην επίσημη παρουσίαση του βιβλίου. Την ώρα που ακουγόταν το τραγούδι και στη μεγάλη οθόνη φαινόντουσαν οι εικόνες από το παραμύθι. Εκεί κατάλαβα ότι είχε δημιουργηθεί κάτι πολύ αληθινό και υπέροχο. Εκεί είχαμε γίνει όλοι ένα. Η δεύτερη, είναι πάλι από εκείνη τη βραδιά. Όταν άκουσα τον Χρήστο να μιλάει για το παραμύθι μας και για την προσωπική του ιστορία.  Υπήρχαν  πράγματα που τα άκουγα για πρώτη φορά. Τότε ένιωσα πολύ σημαντική και περήφανη που ήμουν κομμάτι αυτής της εμπειρίας. Η τρίτη στιγμή, είναι κάθε φορά που πάμε με τον Χρήστο σε κάποιο σχολείο και δεχόμαστε όλην αυτήν την αγάπη. Σχεδόν θέλω να βάλω τα κλάματα από τη συγκίνηση…

Πως είναι να συναντάς τόσα παιδιά στα σχολεία που επισκέπτεσαι; Γίνεσαι  με όλους φίλη;

Αχ ναι! Με όλα τα παιδάκια είμαστε φίλοι. Αφού είναι υπέροχα! Δεν είχε τύχει  ποτέ να επισκεφτώ σχολείο ανθρώπων. Είναι υπέροχη εμπειρία. Τα παιδιά μας περιμένουν πως και πως, ο Χρήστος διαβάζει την ιστορία, μετά μας δίνουν ζωγραφιές με αφιερώσεις, μας προσφέρουν κουλουράκια, δε μας αφήνουν να φύγουμε και μας ζητούν να πάμε ξανά. Ο Χρήστος  βρίσκει διάφορους τρόπους να τα κάνει να γελούν και όλα τα παιδάκια θέλουν να καθίσουν δίπλα του. Έχω καταλάβει ότι, μάλλον θα ήθελε  να γυρίσει ξανά πίσω στο σχολειό…

Κάποια παιδιά λένε πως είσαι το αγαπημένο τους παραμύθι. Πως νιώθεις για αυτό;

Έτσι άκουσα να λέει εχθές και η κόρη της κυρίας διαχειρίστριας στην πολυκατοικία του Χρήστου. Ότι ο Στέλιος δεν κοιμάται αν δε διαβάσει πρώτα το παραμύθι μας. Ο Χρήστος κοκκινίζει τότε και αλλάζει θέμα. Έχει πολύ πλάκα! Αλλά μερικές φορές άκουσα και  μαμάδες να λένε ότι είναι το δικό τους αγαπημένο παραμύθι. Διαβάζουν και οι μεγάλοι παραμύθια;  Αυτό νομίζω πρέπει να έδωσε μεγάλη χαρά στο Χρήστο. Όπως και να έχει, εγώ χαίρομαι που έχω τόσα πολλά παιδικά δωμάτια να μένω. Έχω χάσει πλέον τον αριθμό. Κάθε βράδυ και άλλο παιδάκι, κάθε βράδυ και άλλη αγκαλιά. Υπάρχουν τόσες πολλές υπέροχες οικογένειες εκεί έξω και νιώθω πολύ όμορφα που με έχουν βάλει στο σπίτι τους…

Χιονονιφάδα σε ευχαριστούμε πολύ!

Εγώ σας ευχαριστώ! Και σας αφιερώνω το τραγούδι μας!

Comments

comments