Kiss My GRass When the going gets tough, the sheep goes beeehh…!
Είναι κάποια βιβλία που περνάνε τα χρόνια τους , ξεχασμένα στα ράφια μιας βιβλιοθήκης. Βιβλία, που στις σελίδες τους βρίσκεις μόνο σημάδια από την πολυκαιρία και όχι από τα δάχτυλα εκείνων που τα ξεφύλλισαν.
Που, αν και οι σελίδες τους κρύβουν θησαυρούς , κάποιοι αρκέστηκαν στο να τα τοποθετήσουν στο ράφι, λες και το εξώφυλλο τους και μόνο καθορίζει την αξία τους. Λες και κάποιος σκέφτηκε να τα γράψει, μια μέρα, απλά και μόνο για να διακοσμήσουν ή να γεμίσουν ένα ράφι.
Είναι εκείνα τα βιβλία, που περιμένουν στωικά κάποιον, να περάσει μπροστά τους να τα προσέξει. Και ναι , κάποιες στιγμές συμβαίνει. Ίσως, ο κάτοχός τους να ψάξει μια μέρα κάτι στη βιβλιοθήκη. Και ίσως το πάρει στα χέρια του απορημένος , προσέχοντας μην λερωθεί από τη σκόνη και να αναρωτηθεί: «Πως βρέθηκε αυτό εδώ ; Α ,ναι! Το είχα πάρει εκείνη την ημέρα που έβρεχε και είχα μπει μέσα σε ένα το βιβλιοπωλείο , να γλιτώσω από την μπόρα!»
Έπειτα, το τοποθετεί αδιάφορα και πάλι στη θέση του, συνεχίζοντας αυτό που έκανε. ‘Έτσι απλά, για να γεμίσει το κενό που είχε δημιουργηθεί απομακρύνοντάς το.
Είναι εκείνα τα βιβλία που κάνεις δεν αναρωτήθηκε γιατί τα κρατάει ακόμα. Που δεν σκέφτηκε ποτέ, ούτε να τα διαβάσει , ούτε να τα χαρίσει. Απλά τα κρατάει. Γιατί του ανήκουν. Γιατί οι συγκυρίες τα φέραν να βρεθούν στα χέρια του κάποια στιγμή. Και αν κάποιος τον ρωτούσε το γιατί , ίσως να απαντούσε: «Αφού είναι δικό μου! Γιατί να το χαρίσω σε κάποιον; Είχα αρχίσει κάποτε να το διαβάζω θυμάμαι και μου άρεσε. Αλλά μετά έμπλεξα με τη δουλειά και τις υποχρεώσεις και κάθε βράδυ νιώθω πολύ κουρασμένος όταν γυρίζω σπίτι. Το ξέρω, έχει περάσει καιρός αλλά, αλήθεια, έχω σκοπό κάποια στιγμή να το διαβάσω! Είμαι σίγουρος ότι θα ‘ρθει ένα βραδύ, που θα είμαι μόνος και θα μου κάνει πολύ καλή συντροφιά. Τόσα χρόνια το έχω στην βιβλιοθήκη μου, άλλωστε, θα μου λείψει αν μια μέρα πάψω το βλέπω εκεί. Εγώ, ο ίδιος, το είχα διαλέξει άλλωστε, μην το ξεχνάς! Έτσι εύκολο το έχεις εσύ με τα βιβλία, να τα πετάς ή να τα χαρίζεις; Έχουν την αξία τους κατά τη γνώμη μου, φίλε μου. Δεν τα σκορπάμε έτσι, αριστερά δεξιά. Δεν συμφωνώ μαζί σου!»
Είναι εκείνα τα βιβλία που οι σελίδες τους μένουν ανεξερεύνητες και η λέξεις τους δεν θα διαβαστούν ποτέ. Που κάποιος τα κράτησε απλά από συνήθεια, μένοντας ίσως λίγο πιο φτωχός, που δεν βούτηξε ποτέ ,με πάθος, στις κιτρινισμένες τους σελίδες.
Είναι και εκείνοι οι λάτρεις των βιβλίων , που διστάζουν να ψάξουν στις ξένες βιβλιοθήκες, που δεν απλώνουν ποτέ το δάχτυλό τους στην ράχη τους , να τ’ αφήσουν να γλιστρήσουν απαλά στα χέρια τους και να ρωτήσουν : «Μπορώ να το πάρω , να το διαβάσω ;»
Που ξέρεις , μπορεί ο κάτοχός του , χαμένος στην καθημερινότητα του, να ξεχάσει ότι κάποια στιγμή σ’ το είχε δανείσει και να γίνει για πάντα δικό σου.
Μπορεί ίσως και να καταλάβει και ότι αυτό το νέο κενό στην βιβλιοθήκη του, δίνει χώρο στα υπόλοιπα βιβλία, να γείρουν ανακουφισμένα το ένα πάνω στο άλλο και να ξαποστάσουν, περιμένοντας στωικά τη σειρά τους.
