Συνέντευξη με τον Χρήστο Δασκαλάκη για την μικρή του… Χιονονιφάδα που αγάπησε το Καλοκαίρι!

Συνέντευξη στη Νατάσσα Μανίτσα

Ο Χρήστος Δασκαλάκης κυκλοφόρησε το καινούριο του παραμύθι «Η Χιονονιφάδα που αγάπησε το Καλοκαίρι»  και τα ράφια των βιβλιοπωλείων γέμισαν με χρώμα, με τρυφερότητα, με ζωή και αισιοδοξία. Ένα παραμύθι από εκείνα που δε θες να τελειώσει ποτέ, που σε γυρνάει σε μια εποχή γεμάτη αθωότητα και όνειρο, ένα παραμύθι που συγκινεί και σε κάνει να θέλεις να γίνεις καλύτερος.

Αυτή είναι η μαγική γραφή ενός συγγραφέα που πιστέψαμε από το πρώτο του κιόλας βιβλίο και που είναι το ζωντανό παράδειγμα ότι η ζωή δικαιώνει όσους μένουν πιστοί στις αρχές και στα όνειρά τους.

«Η Χιονονιφάδα που αγάπησε το Καλοκαίρι». Νιώθω ότι αυτός ο τόσο ποιητικός τίτλος, είναι δικής σου έμπνευσης. Ισχύει;

Νομίζω με ξέρεις πολύ καλά…  Ο τίτλος αυτός ήταν η πρωταρχική μου πρόταση. Το συζητήσαμε με την Άγκυρα, είδαμε και κάποιες άλλες προτάσεις, αλλά τελικά «νίκησε» το συναίσθημα.

Είσαι στη ζωή σου το ίδιο ευαίσθητος και τρυφερός όπως στα κείμενα και τα βιβλία σου;

Δύσκολο να απαντήσω εγώ σε αυτό. Αν μιλήσω σαν παρατηρητής, θα σου πω πως  όταν γράφω επικρατεί ένας εαυτός που αγαπώ περισσότερο. Πιο πράος, πιο αισιόδοξος, πιο ανθρώπινος. Όταν κλείνει η οθόνη του υπολογιστή μου και παύω να κρατάω σημειώσεις στο κινητό ή στο μπλοκ μου, επιστρέφει ο θυμωμένος Έλληνας, ο χαμένος διαβάτης, ο πολύπλοκος άνθρωπος. Κρατώ κάθε τι όμορφο για εμένα και τους ανθρώπους που νιώθω ότι με καταλαβαίνουν. Γενικά είμαι δύσκολος άνθρωπος. Με βραχυκυκλώνει η άδικη πραγματικότητα και κλειδώνω.

Πως προέκυψε η ιδέα για την Χιονονιφάδα και το Καλοκαίρι;

Ήθελα να παντρέψω δύο αντίθετα πράγματα, ήθελα να μιλήσω για όλα εκείνα τα αυτονόητα που τα ξεχνάμε ή τα προσπερνάμε. Αφορμή στάθηκαν προσωπικές εμπειρίες, μνήμες από τα παιδικά χρόνια, όνειρα που τα έβλεπα να ξεθωριάζουν. Ήθελα λοιπόν να κρατήσω κάποια πράγματα «ζωντανά» στην ψυχή,  στο μυαλό και στη ζωή μου…

Πάντα πίσω από ένα «αληθινό» παραμύθι, υπάρχει μια επίσης αληθινή ιστορία. Εγώ την είπα δημόσια στην πρώτη παρουσίαση του βιβλίου, την έγραψα και στη στήλη μου… (κλικ εδώ)

Μίλησες τόσο όμορφα για το θέμα της ελευθερίας και του σεβασμού, για την  απώλεια και το δώρο της ζωής, για τη δύναμη της υπομονής και της πίστης πως όλα μπορούν να συμβούν. Και όλα αυτά τόσο διακριτικά, τόσο «ποιητικά» θα έλεγα.

 Μακάρι να είναι έτσι. Χαίρομαι απλά που αυτή η τόσο λιτή ιστορία, μπόρεσε να αφήσει κάτι σε όλους. Από τα παιδάκια του Δημοτικού, που επαναλαμβάνουν τρυφερά το μήνυμα της ιστορίας,  μέχρι κάποιες γλυκές  γιαγιάδες που μου είπαν πόσο συγκινήθηκαν με όσα τους έφερε στο μυαλό. Η ευχή αυτών των γιαγιάδων και το χαμόγελο των παιδιών είναι το μεγαλύτερο δώρο! Νιώθω ευλογημένος.

 Μου έχει κάνει εντύπωση το πόσο υπέροχα έχει «παντρευτεί» το κείμενο σου με την εικονογράφηση. Που οφείλεται αυτή η επιτυχία;

Αυτή η επιτυχία οφείλεται καθαρά στην Ντανιέλα Σταματιάδη! Και φυσικά στην Άγκυρα που έβαλε το όνομα της στο τραπέζι. Φαντάσου ότι πριν ξεκινήσει  η εικονογράφηση,  είχα συναντήσει την Ντανιέλα μόνο μία φορά. Διστακτικά είπα τότε τις σκέψεις μου και μετά σιωπή. Περίμενα να δω το πρώτο δείγμα. Ποιος θα μπορούσε να αμφισβητήσει μια γυναίκα με τέτοια πορεία και τόσα βραβεία; Στα δικά μου μάτια, το τελικό αποτέλεσμα έμοιαζε με ποίημα. Και χαίρομαι που δεν είναι μόνο δική μου εντύπωση…

 

Όπως και στην παρουσίαση του βιβλίου σου, έτσι και σε κάθε ευκαιρία, μιλάς με μεγάλο σεβασμό για την καινούρια σου εκδοτική οικογένεια. Πως προέκυψε αυτή η συνεργασία;

Νιώθω πολύ «μικρός» να μιλήσω για την Άγκυρα. Πόσο μάλλον για τους ανθρώπους και την ιστορία της. Εγώ μεγάλωσα με τα βιβλία της Άγκυρας. Ένιωθα δέος και μόνο που έμπαινα στο γραφείο τους…

Έστειλα απλά το κείμενο μου, όπως έκανα και με τους άλλους εκδοτικούς οίκους που ήθελα να συνεργαστώ μαζί τους, και περίμενα.   Πολύ άμεσα έλαβα απάντηση για ραντεβού. Η ευθύτητα και η ζεστασιά των ανθρώπων εκεί δεν μου άφησε περιθώρια για δεύτερη σκέψη. Για εμένα, ο ανθρώπινος παράγοντας ξεπερνά οποιαδήποτε άλλη προσφορά…

Είναι σημαντικό να μένουμε πιστοί στις κλασσικές αξίες;

Είναι το πιο σημαντικό! Να μένουμε πιστοί σε όσα μας παρέχουν ποιότητα, σε όσα μας διδάσκουν, σε όσα μας κάνουν να σκεπτόμαστε και να θέλουμε να γίνουμε καλύτεροι. Υπάρχουν πολλές σειρήνες εκεί έξω. Αλίμονο αν παρασυρθούμε.

Από τις πολύ μεγάλες εκπλήξεις ήταν το τραγούδι που έγραψες για τις ανάγκες της παρουσίαση του βιβλίου σου καθώς και οι σπόροι που υπάρχουν στην τελευταία σελίδα του βιβλίου. Πως προέκυψαν αυτά τα δύο;

Το τραγούδι αυτό γράφηκε σε δέκα λεπτά. Ένα βράδυ που βρισκόμουν στο σπίτι μου και έπαιζα με τις λέξεις. Το τραγούδησα στην παλιά μου δασκάλα, της μουσικής, το έπαιξε στο πιάνο  και τελικά έγινε ένα τρυφερό τραγούδι. Οι σπόροι από ήλιους που υπάρχουν στο βιβλίο, είναι για να δώσει το ίδιο το παιδί «ζωή» σε ένα λουλούδι. Για να μάθει να δημιουργεί, να φροντίζει, να σέβεται. Για να διδαχθούμε όλοι μας πως τίποτα δεν τελειώνει και πως κάτι που «φεύγει» από τη ζωή μας μπορεί να «έρθει» πίσω με μία άλλη μορφή…

 

Ξέρω ότι συλλέγεις παραμύθια άλλων συγγραφέων από κάθε σου ταξίδι σου. Πως ξεκίνησε αυτό;

Προσπαθώ πάντα γύρω μου να βρω την κρυμμένη ομορφιά. Και στα παραμύθια, με όλες αυτές τις υπέροχες εικονογραφήσεις, υπάρχει ένας τεράστιος κόσμος να ανακαλύψεις και να μαγευτείς. Είναι λάθος η αντίληψη ότι τα παραμύθια είναι μόνο για παιδιά. Πιστεύω πως τα παραμύθια με μηνύματα, είναι εξίσου σημαντικά και για εμάς τους ενήλικες. Ξεκίνησα έτσι να συλλέγω παραμύθια από γλώσσες που δεν γνωρίζω, αφήνοντας τη φαντασία μου να ταξιδέψει μέσα από τις εικόνες. Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο υπέροχο συναίσθημα είναι…

                 

Πως θα ένιωθες αν ήξερες  ότι κάποιος συλλέγει και τα δικά σου βιβλία;

Θα ήταν υπέροχο. Δεν ξέρω αν είμαι άξιος για κάτι τέτοιο, αλλά ναι, θα ήταν ευλογία να το ζήσω.

Την «προσωπική» σου ιστορία και την έμπνευση πίσω από αυτό το παραμύθι, την μοιράστηκες μαζί μας στην πρόσφατη παρουσίαση  σου και στη στήλη σου εδώ. Αν και ξέρω την απάντηση, θα ήθελα για το τέλος να μου πεις που θα αφιέρωνες αυτό το παραμύθι.

Στους βιολογικούς μου γονείς,  που με έφεραν στη ζωή, και στους ανθρώπους που με μεγάλωσαν μέχρι τα έξι μου πριν με δώσουν ξανά πίσω. Μαζί, και σε κάποιες ψυχές που στάθηκαν δίπλα μου ως φύλακες άγγελοι μου, τη στιγμή που τους είχα ανάγκη. Όλοι αυτοί, με δίδαξαν «άθελα» τους την αξία της ελευθερίας, της υπομονής, της ελπίδας πως όλα μπορούν να αλλάξουν προς το καλύτερο.  Όσα δηλαδή κρύβει στις σελίδες της και η ιστορία της «Χιονονιφάδας που αγάπησε το Καλοκαίρι». Όσα και ο ίδιος προσπαθώ να μην ξεχάσω ποτέ…

Το παραμύθι του Χρήστου Δασκαλάκη, «Η Χιονονιφάδα που αγάπησε το Καλοκαίρι» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Άγκυρα. Αναζητήστε το από τον Πολυχώρο των εκδόσεων (Σόλωνος 124, Τηλ. 210-3837667)  ή από το γειτονικό σας Public http://www.public.gr/product/i-hiononifada-poy-agapise-to-kalokairi/prod8870215pp/

 

 

 

Comments

comments