Kiss My GRass When the going gets tough, the sheep goes beeehh…!
Διάβασα κάπου ότι «Good Time» στην αργκό της φυλακής σημαίνει χρόνο αναφερόμενο στην μείωση ποινής του φυλακισμένου για καλή συμπεριφορά. Ειρωνεία μάλλον γιατί εδώ δεν υπάρχει κάτι τέτοιο. Εδώ όλα είναι βγαλμένα σαν από εφιάλτη που δεν έχει τέλος!
Η ταινία έκανε πρεμιέρα στο φεστιβάλ Καννών όπου ενθουσίασε και καταχειροκροτήθηκε όσο λίγες τα τελευταία χρόνια ενώ η ερμηνεία του Πάτινσον έλαβε διθυραμβικές κριτικές δικαίως! Είναι απλά συγκλονιστικός έχοντας κάνει τεράστιο level up στην καριέρα του με επιλογές διαφορετικές (Cosmopolis, Maps to the stars, High life) από τις μέρες του… ως ξενέρωτο,άνοστο και άχρωμο βαμπίρ στην σειρά των ταινιών Twilight!
Με εξαίρεση την εναρκτήρια, σχεδόν σπαραχτική σεκάνς η οποία μας συστήνει τον ‘αδερφό’ του η ταινία είναι ένα one man show του Πάτινσον. Μπαίνει στο πετσί του χαρακτήρα ως ένα αστικό αγρίμι, αηδιασμένο με τον κόσμο τριγύρω αλλά εντελώς ανίκανο να δει την ευρεία εικόνα της ζωής του. Ένα πλάσμα εξωσυμβατικό, με μόνο του υπερόπλο το ενστίκτο. Απελπισμένος, διφορούμενος, επιχειρηματικός, αλλά χωρίς κατεύθυνση.
Τα αδέρφια Safdie λοιπόν (ο Benny Safdie πρωταγωνιστεί ως ο mentally challenged,μικρός αδερφός του Πάτινσον στην ταινία) σκηνοθετούν με τόλμη και μας δίνουν την ωμή πραγματικότητα των μη προνομιούχων, όπου το να πας με τον σταυρό στο χέρι απλά δεν υφίσταται και όπου το έγκλημα και η βία μοιάζουν ως μόνες επιλογές διαβίωσης!
Με καθαρό κινηματογραφικό βλέμμα ως προς το επιθυμητό αποτέλεσμα και σαν έτοιμοι από καιρό δημιουργοί, δημιουργούν ένα ευρηματικό, αγωνιώδες και κυρίως ασταμάτητο νυχτερινό κυνηγητό που όμοιο του είχαμε να δούμε χρόνια!
Πρόχειρα, όσο βρισκόμουν στην αίθουσα θυμήθηκα ένα ταινιάκι των 80’s,με τον Πάτρικ Ντέμπσι (Run) που με είχε καθηλώσει αλλά και το κλασικό “After Hours” του Μάρτιν Σκορσέζε, όσον αφορά κυρίως τον περίφημο νόμο του Μέρφυ, αλλά σε πλήρη ισχύ και σε υπερθετικό βαθμό.
Στόρι:
Δύο αδέλφια εκτελούν με σχετική άνεση μια ληστεία αλλά αμέσως μετά ότι μπορεί να πάει στραβά θα πάει (Murphy’s law) και ένα αγχωτικό roller coaster βίας αλλά και δυνατών συναισθημάτων ξεκινά. Ο μεγάλος αδερφός και εγκέφαλος της ληστείας θα ξεφύγει από την αστυνομία αλλά όχι και ο διανοητικά και ψυχικά άρρωστος αδερφός του. Από εκείνη την στιγμή και μετά η ταινία τον ακολουθεί στην κάθε του προσπάθεια ώστε να βγάλει τον αδερφό του από την φυλακή αλλά και να αποδράσει με την κοπέλα του – μικρός αλλά δυναμίτης ρόλος για την εκπληκτική για ακόμη μια φορά Τζένιφερ Τζέισον Λι – από όλο αυτό το μπλέξιμο.
Γνώμη:
Με κάθε λεπτό που περνάει κάνουμε ελεύθερη πτώση σε έναν ώμο ρεαλισμό και σε μια αδιέξοδη απελπισία ενώ γινόμαστε μάρτυρες των χρόνιων αδιέξοδων επιλογών των πρωταγωνιστών αλλά και της ανελέητης μοίρας που τους χτυπάει. Αλύπητα. Σπάραζει η καρδιά σου και σφίγγεται το στομάχι σου από την πικρή αλήθεια με την οποία τα δύο αδέρφια βρίσκονται αντιμέτωπα ενω ταυτόχρονα διαπιστώνεις ότι στο τέλος του τούνελ δεν υπάρχει αχτίδα φωτός και ότι όλα είναι προ διαγεγραμμένα. Αντιλαμβάνεσαι ότι παρ’όλη την ξέφρενη δράση και την αγωνία της, η ταινία μιλάει τελικά για την καταστρεπτική, ισοπεδωτική δύναμη της αγάπης σε neon φόντο και με ηλεκτρονικές μουσικές που θυμίζουν σε αρκετά σημεία το προ 6ετίας “Drive” . “Οι αγνοί και οι καταραμένοι ότι κάνουν το κάνουν από αγάπη…”
Τέλος να αναφερθεί ότι ο δικός μας Πάρις Κασιδόκωστας – Λάτσης βρίσκεται ανάμεσα στα ονόματα των παραγωγών μέσω του Hercules Film Fund (“American Made”, “Jane Got a Gun”)
Απολαύστε το τρέιλερ και καλές προβολές φίλοι και φίλες!
Να αναφέρω εδώ για όσους επιζητούν μια δεύτερη Σινέ επιλογή ότι από σήμερα στις αίθουσες βγαίνει και ο πολύ αναμενόμενος «Καζαντζάκης» του Γιάννη Σμαραγδή που όμως δεν μας ενθουσίασε.
