Kiss My GRass When the going gets tough, the sheep goes beeehh…!
Έτυχε να είναι αυτή η μέρα. Θα μπορούσε να είναι η οποιαδήποτε επέτειος, ακόμη και μία κοινή μέρα. Οι συλλογισμοί παραμένουν οι ίδιοι, τόσοι πολλοί άνθρωποι,τόσα χρόνια, τόσοι αγώνες και εμείς μαζί με αυτούς, σαν αυτούς.
Αντιμέτωποι με παραλογισμούς διαχρονικά, ευνουχισμένοι από δήθεν αγωνιστές, που εξαργυρώνουν στην ράχη μας χρόνια τώρα την βουλιμία τους για εξουσία. Ιδεολόγοι μισθοσυντήρητοι, από το σύστημα που δήθεν αντιπαρατέθηκαν. Ελάχιστοι από δαύτους οι αγνοί, οι πραγματικοί αγωνιστές, πιστοί στις ιδέες τους αρνούνται την ελάχιστη σχέση με τους μυριάδες συνοδοιπόρους τους που προσκυνούν την φτιαχτή τους την εικόνα. Νάρκισσοι της ανεπάρκειας και ανικανότητας τους. Πρόστυχοι, συνεχίζουν το έργο τους ενώ οι συνεργοί τους, από χαμηλά εξακολουθούν να βολεύονται. “Να περνάμε καλά.” Αυτή η σιχαμένη φράση σημαίνει πως θα πατηθούν όσοι βρεθούν στο δρόμο τους για να περάσουν καλά. Θα τους χρησιμοποιήσουν όσο τους κάνει κέφι, για όσο εξυπηρετούνται και μετά κάτι άλλο θα βρεθεί στον δρόμο τους. Οι ίδιοι έχουν δηλητηριαστεί από το ναρκωτικό που προόριζαν για μας. Οι υπολογισμοί τους όμως δεν τους βγήκαν, τα πάντα έχουν λήξει. Δεν υπηρετούν τίποτα, το δικό τους σύστημα τους ξεβρακώνει και τους ξερνάει.
Τους βλέπουμε τώρα μέσα στον πανικό τους να κινούνται σαν την ζαλισμένη μπίλια σε φλιπεράκι αριστερά-δεξιά έχοντας πλήρως αποπροσανατολιστεί. Βγάζουν ακατανόητους ήχους και καμώνονται πως είναι σπουδαίοι. Ο καθρέφτης τους λέει πόσο θλιβεροί είναι. Εμείς τους καταλογίζουμε ότι δεν τους ζητήσαμε ποτέ και τίποτα παραπάνω από το να είναι αυτό που είναι αυτονόητο, αυτό που από μικρά παιδιά οι δάσκαλοι μας, ο κύριος Νίκος, ο κύριος Ηλίας, ο κύριος Φίλιππος μας έμαθαν. Αναλογιζόμαστε τα λάθη μας που έχουν τα πρόσωπά τους. Κανονικά θα πρεπε να γελάμε. Διαθέτουμε την λογική που αυτοί όλοι στερούνται, όμως η πραγματικότητα που έχουν διαμορφώσει για μας δεν μας το επιτρέπει. Σκέφτεσαι αυτά που ξέρεις, κρίνεις και βλέπεις τον παραλογισμό τους που θέλουν να επιβάλλουν. Το μυαλό όμως έχει ανακτήσει τη λογική του και αρνείται. Λέει “Οχι” κάθε μέρα.Επαναστατεί κάθε ώρα. Στέκεται πίσω από πύλες που απειλούν να γκρεμίσουν κάθε λεπτό. Κλείνουμε τα μάτια στους προβολείς τους συνεχώς.
Αλλιώς είχαμε προϋπολογίσει τη ζωή μας, πήραμε υπόψη τα ρίσκα μας, φροντίσαμε να φυλάξουμε δυνάμεις για τις κακοτοπιές για να έχουμε το ασφαλές καταφύγιό μας. Να διαφυλάξουμε την αξιοπρέπειά μας.
Η παράστασή τους που παρακολουθούμε εδώ και καιρό σκοπεύει να μας τα στερήσει όλα.
Δεν θέλουμε την πραγματικότητά τους. Το έχουν καταλάβει. Επειδή είναι θρασύδειλοι ακόμη και στους εκβιασμούς είναι θρασύδειλοι, λένε πως είναι ανάγκη να τους ακολουθήσουμε. Πάλι. Όλα τα μέσα στην υπηρεσία τους, στο παιχνίδι τους. Η μπλόφα τους αναμενόμενη. Ο κόσμος που θέλουν δε μας αφορά. Αρκετή η σαπίλα που σκόρπισαν. Η αισχρότητά τους, αυτή που πότισαν κάθε πόρο της καθημερινότητας μας, που την σέρβιραν σαν την πρόοδο, το κατακάθι του βόθρου της ανίας και παράνοιάς τους. Η αντίδραση ξεκίνησε, με την απαξίωσή τους. Θέλουμε τη ζωή μας και μην γελιούνται,δεν την είχαν ποτέ υπό τον έλεγχό τους. Η υπομονή μας εξαντλήθηκε. Χάρισμα τους η αυτοκρατορία της ηλιθιότητας που έστησαν.
Δικά μας αυτά που ονειρευτήκαμε, προσπαθήσαμε, κοπιάσαμε, δουλέψαμε και δημιουργήσαμε.Και αυτά που μας πήραν θα τα πάρουμε πίσω. Και σε αυτό διαφέρουμε από σας ανθυπανθρωπάρια, που φοβόσαστε. Τρέμετε. Έχετε αποκαλυφθεί. Η οργή για το έγκλημα ακόμη και λόγω άγνοιας ή βλακείας επιφυλάσσει την τιμωρία. Εδώ όμως έγινε με δόλο, κατ’ εξακολούθηση, με όλες τις παραβάσεις του ποινικού κώδικα που ψηφίσατε και του ηθικού που τσαλαπατίσατε.
Ανίκανοι να διαχειριστούν την ευημερία και ικανοί να εκμεταλλευτούν την κρίση. Αμετανόητοι και ανόητοι. Αλογοι και παράλογοι.
Η μόνη θέση στην μνήμη που σας αξίζει θα είναι μια ακόμη επέτειος,αυτή της πτώσης σας μαζί με την διαγραφή όλων.
