The Cock: Πασχαλινές διακοπές – κατάνυξη – νΥστεία!

Ξεκινάει να ‘ούμε το Πάσχα το Ορθόδοξο να ‘ούμε και φέτος να ‘ούμε συμπέφτει και με το Καθολικό να ‘ούμε. Όχι για να μη νομίζουτε οτι η στήλη να ‘ούμε δε γνωρίζει να ‘ούμε, και ότι είναι αγράμματη να ‘ούμε.

Το Πάσχα να να ‘ούμε είναι κλασσικά τα πράγματα, χωριά, αρνιά, ύπαιθρος, κοκορέτσια να ‘ούμε και αν το φέρει η γύρα και κάνα τσάμικο να ‘ούμε. Τώρα το θέμα να ‘ούμε είναι καθαρά οικονομικό  να ‘ούμε. Γιατί δεν έχουμε όλοι κτήματα, γρασίδια και τα συναφή εξοχικά να ‘ούμε. Και επιτέλους ανθρώποι είμαστε και εμείς και αναζητούμε λίγο το Πάσχα της ελληνικής υπάιθρου να ‘ούμε.

Πήγα λοιπόν κι εγώ στης ξαδέλφης στο χωριό να ‘ούμε. Ντάξει δε με κάλεσε αλλά… Ντάξει… ’Οταν ήταν μικρή να ‘ούμε εγώ να να ‘ούμε της έδινα τσιχλόφουσκες από το υστέρημα μου να ‘ούμε. Και καμιά φορά να ‘ούμε, της την έδινα και μασημένη γιατί έκλαιγε και με ζάλιζε και την ήθελε  να ‘ούμε πολύ να ‘ούμε. Μου ‘χει να ‘ούμε πολύ υποχρέωση.

Και ‘νταξει είχα πολλές άλλες προτάσεις να ‘ούμε, αλλά όπως είπα και παραπάνω το Πάσχα  να ‘ούμε στο χωριό και Χριστούγεννα στην πόλη. Και ήμουνα και διακριτικός να ‘ούμε… Εγώ τη ρώτησα… Στα ίσα να ‘ούμε… Της είπα:«Μωρή ξαδέρφη έχεις κανα δωμάτιο στο σπίτι να με βολέψεις, γιατί καταλαβαίνεις να ‘ούμε, υπάρχει μεγάλη κρίση να ‘ούμε και μου ζητάνε 95 τη βραδιά να ‘ούμε». Ντάξει δεν ενθουσιαστηκε, να ‘ούμε κιόλας, αλλά δε μου είπε και «Μήν έρχεσαι». Νταξει… Αν είχε κάποιο πρόβλημα να ‘ούμε ας το έλεγε να ‘ούμε.

Κι εγώ πήγα κύριος… Δε πήγα με άδεια χέρια… Ντάξει… Νοικοκυρά μεγάλη η ξαδέρφη… Σκέφτηκα… Τι να πάω τώρα κρέατα… Θα τα έχει όλα.. .Και μετά γίνεται να ‘ούμε κατάχρηση και τα πετάμε όλα στα σκυλιά να ‘ούμε. Είπα να πάω κάτι διαφορετικό… Πήρα λοιπόν τρεις κεσέδες ταραμοσαλάτα από εδώ ένα μπακάλη να ‘ούμε, πήρα και κάτι σκοκολατάκια αυτά μωρέ τα «Ρομερό Κροσέ», που μου τα είχανε φέρει πέρυσι και ήταν ακόμα στο κουτί και ένα ουίσκι από LIDL και ήμουνα «τζάμις» να ‘ούμε. Κύριος… Τι κρέατα τώρα… Να σαπίσουν κιόλας… Σαλατίτσα, ουισκάκι και επιδόρπιο.

Και εντάξει μόλις έφτασα ήταν κι αυτός ο μαλάκας ο άντρας της… Τι να πω ρε παιδί μου… «Έρχεται ο ξάδερφος ρε μαλάκα!», πήγα να του πω… «Στρώσε το χαλί ρε μαλάκα…» Αλλά… Άντε λεώ χρονιάρες μέρες. Αυτός θα το κανόνισε… Να το ξέρετε… Πήγαν και με βάλαν στο υπόγειο να κοιμηθώ να ‘ούμε. ‘Ηρθαν κάτι φίλοι των παιδιών, λέει, και δεν είχαν άλλο χώρο… «Έρχεται ο ξάδερφος ρε μαλάκα!», πήγα να του πω και τον βάζεις στην υπόγα; Σα το αρούρι!… Αλλά… άντε λεώ χρονιάρες μέρες….Και ήρθαν και κάτι άλλοι μαλάκες φίλοι του…Από παρέα τραγωδία σου λέω…

Μεγάλη Παρασκευή να ‘ούμε, τον έπιασε τον παππά όρεξη για «γρήγορο περπάτημα». Ε ρε να ‘ούμε. Χρονιάρες μέρες καναμε 9  χιλιόμετρα περιφορά να ‘ούμε. Ξεποδαριαστήκαμε   να ‘ούμε. Μου έκαψε και μια κυράτσα το σακάκι με τη λαμπάδα. Και μετά από την πορεία να ‘ούμε στα βουνά και τα λαγκάδια. Πάμε σπίτι να φάμε.

Εδώ η ξαδέρφη έκανε μέγκα φάουλ. Μας βγήκε η γλώσσα και αντί να βάλει ένα χταποδάκι με κοφτό μακαρονάκι μου έχει ελιές, μαρούλια και ψωμί… Νηστεία, λέει, και τα συναφή. «Ρε σεις», τους είπα, «Ξέρετε ρε την ακριβή ώρα που αναστήθηκε ο Χριστός ρε; Αφού κανείς δε το είδε όταν έγινε ρε; Και ποιος μου λέει εμένα ότι δεν έγινε καπάκι μετά την ταφή να ‘ούμε;»

Με κοιτάγανε σα ζώα όλοι τους. Αλλά επειδή είμαι ευαίσθητος άνθρωπος δε το συνέχισα. Έφαγα καμιά τραιανταριά ελιές, ψωμάκι και μαρούλια και πήγα για ύπνο. Πολύ μιζέρια μωρέ αδερφάκι μου.

Στην Ανάσταση το βράδυ… Περπατάω να ‘ούμε και μου ρίχνει ένα τσογλάνι, αλητάκι το βαρελότο σχεδόν ανάμεσα στα σκέλια… «Γαμώ το Χριστό σου ρε κωλόπαιδο φωνάζω…»

«Μη βρίζετε κύριε. Είναι άγιες μέρες. Ο Κύριος ανεστήθη», μου φωνάζει μια κυράτσα

«Άντε μωρή της λέω σταμάτα μη σ’αρχίσω στα μπουκέτα. Δικό σου ήταν το μπάσταρδο;” της είπα. Αλλά την στάμπαρα αυτή από μέσα στο ναό. Γιατί  να ‘ούμε, έχω μια παράδοση να ‘ούμε. Θέλω να παίρνω πρώτος το Άγιο Φως. Γιατί έτσι με έμαθε ο πατέρας μου. Όποιος το πάιρνει πρώτος να ‘ούμε, είναι διπλά ευλογημένος να ‘ούμε. Ε και την πάτησα λίγο την «κυρατσόλα» και με στάμπαρε. Καταλάβατε….; Και μόλις ο μούλος μου πέταξε το βαρελώτο και αντέδρασα λογικά, βρήκε πάτημα να μου την πεί  να ‘ούμε. Καταλάβατε;

Και μετά έχασα και τους άλλους και γύρισα και με τα πόδια σπίτι. Και μπαίνω μέσα. Και τι να δώ….;

Είχαν ξεκινήσει τα ζώα και τρώγανε μαγειρίτσα χωρίς εμένα… Δεν υπάρχει σεβασμός κανείς πια να ‘ούμε… Αλλά ξέρω αυτός ο μαλάκας ο άντρας της τα έκανε όλα αυτά. Άσε το μίζερο το τραπέζι. Μόνο μαγειρίτσα είχε και αυγά. Βάλε μωρή και καμιά μπριτζόλα στο φούρνο με πατάτες να ‘ούμε. Αφού τώρα αναστήθηκε. Δεν το είδες;

Το πρωί μετά το φαγητό, τα μάζεψα και έφυγα. Με παρακαλάγανε βέβαια να κάτσω να ‘ούμε αλλά… Τι να τους πω να ‘ούμε; Ότι το αρνί το έβγαλε ό άλλος ο μαλάκας, άψητο και δε τρωγότανε να ‘ούμε; Ότι δε βάλανε και δύο κοκορέτσια να ‘ούμε να φάει ο κόσμος για μεζέ να ‘ούμε; Ξεροσφύρι τσίπουρο από το πρωί με κάτι κριτσίνια της κακιάς ώρας να ‘ούμε. Και πάλι εγώ την έσωσα την ξαδέρφη. Γιατί πήγα μέσα και έφερα τις ταραμοσαλάτες στους κεσέδες να ‘ούμε, να φάει ο κόσμος. Πήγαμε πίσω στο χρόνο στη νηστεία να ‘ούμε και βλέπαμε το αρνάκι να λιώνει.

Ορκίστηκα δε ξανά πάω του χρόνου. Μωρέ ας με παρακαλάνε, που θα με παρακαλάνε. Δε ξανά πάω. Τέλος!

Που θα πάω; Ε μάλλον κάπου κυριλέ να ‘ούμε… Καμιά Σαντορίνη, Κέρκυρα εκεί με τις στάμνες… Κάποιος θα με καλέσει να ‘ούμε. Όπως πάντα τις γιορτές έχω κατακλυσμό από προσκλήσεις. Όλοι με θέλουνε να ‘ούμε

Comments

comments