“Χρόνια πολλά, σε σένα” – Βάνα Δουληγέρη

5 Οκτωβρίου: Παγκόσμια μέρα εκπαιδευτικών.

Ξέρω. Δεν την γιορτάζουμε στην Ελλάδα. Θέλω όμως να ευχηθώ στους φίλους μου.

• Χρόνια πολλά, σ’  αυτούς που ξοδεύουν έμπνευση, χρόνο, χρήμα, κόπο σε μαθήματα ζωής και δράσεις, που δεν εξετάζονται στις πανελλαδικές εξετάσεις, ούτε επιβάλλονται από την Πολιτική Αρχή.
• Χρόνια πολλά, σ’ αυτούς  που καλούνται να προάγουν τον πολιτισμό και τον γεύονται μόνο απ΄ την τηλεόραση, γιατί δεν φτάνουν τα μισθά.
• Χρόνια πολλά, σ’ αυτούς που πάνε στο θέατρο μία φορά το τρίμηνο, και η εκπτωτική κάρτα της ΟΛΜΕ, (που  για καμία καλλιτεχνική παράσταση αξιώσεων δεν  ισχύει),  όταν ανέλπιστα γίνεται δεκτή, τους απαλλάσσει από 3 ευρώ και ντρέπονται να την χρησιμοποιήσουν.
• Χρόνια πολλά, σ’ αυτούς που έχουν τη λεβεντιά να πουν: «Δεν το ξέρω αυτό, παιδί μου. Υπόσχομαι όμως να το ψάξω και να σου πω.»
• Χρόνια πολλά, σ’ αυτούς που καταφέρνουν να είναι δίκαιοι και αντικειμενικοί απέναντί σου, ακόμη κι αν εσύ είσαι συνειδητά και χωρίς κοινωφελή σκοπό το μεγαλύτερο παλιόπαιδο.
• Χρόνια πολλά, σ’ αυτούς που απαιτούν τον αδιαπραγμάτευτο  σεβασμό που δείχνεις στο γιατρό ή το δικηγόρο σου: είσαι ακριβής στο ραντεβού σου, ακούς με προσοχή, κρατάς σημειώσεις, τηρείς τις οδηγίες και κρίνεις εκ του αποτελέσματος.
• Χρόνια πολλά, σ’ αυτούς που αφήνονται να μάθουν από τους μαθητές τους.
•  Χρόνια πολλά, σ’ αυτούς που δεν επιτρέπουν την είσοδο στην τάξη στους αργοπορημένους και μη βιβλίο φέροντας.
• Χρόνια πολλά, σ’ αυτούς που δεν εξαγοράζουν την αγάπη των παιδιών και την προσωπική τους ηρεμία με υψηλούς ανυπόστατους βαθμούς.
• Χρόνια πολλά σ’ αυτούς που δεν ταΐζουν το κύρος τους  και το ναρκισσισμό τους με αιματηρή αξιολόγηση.
• Χρόνια πολλά, σ’ αυτούς που γνωρίζουν το παιδί σου καλύτερα από εσένα.
• Χρόνια πολλά, σ΄ αυτούς που μέσα στα σχολεία του 21^ου αιώνα, κατά τον λαομίσητο ελεύθερο χρόνο τους, κάνουν φασίνα, αλλάζουν κουρτίνες, φτιάχνουν κλειδαριές, ποτίζουν δεντράκια, μαστορεύουν το αναντικατάστατο φωτοτυπικό, βάφουν σχολεία ολόκληρα το κατακαλόκαιρο και δεν έχουν ένα γραφείο να ακουμπήσουν τα βιβλία τους.
• Χρόνια πολλά σ΄ αυτούς που κάνουν ιδιαίτερα μαθήματα δωρεάν στο σχολείο, στην εκκλησία, στο γήπεδο  και όπου υπάρχει παιδί, ανάγκη και θρανίο.
• Χρόνια πολλά σ΄ αυτούς που  μετά από 5 ώρες μάθημα με «τα μυαλά στα κάγκελα», βγαίνουν στη ζούλα για ένα τσιγάρο έξω απ΄ τα κάγκελα.
• Χρόνια πολλά σ’ αυτούς, που κρατάνε τσίλιες, για να φωτοτυπήσουν κρυφά, ένα βιβλίο – εργαλείο της δουλειάς τους. Μαντέψτε γιατί…..  Γιατί δεν φτάνουν τα μισθά.
• Χρόνια πολλά σ΄ αυτούς που, αν και δεν φτάνουν τα μισθά, βάζουν απ΄ την τσέπη τους για τις φωτοτυπίες των μαθητών τους. (εδώ γιορτάζουν στρατιές ολόκληρες)
• Χρόνια πολλά, σ’ αυτούς που δίνουν χρήσιμο και ακριβό υλικό ακόμη και σ’ αυτούς που θα το κάνουν σαΐτα και θα τους το πετάξουν στη μούρη, γιατί το παιδί είναι αυταξία.
• Χρόνια πολλά, σ΄ αυτούς που βλέπουν χαρισματικό κάθε παιδί.
• Χρόνια πολλά, σ’ αυτούς που τους κολλάνε στον τοίχο οι απορίες των μαθητών τους και ξέρουν να χάνουν με χάρη και χαρά.
• Χρόνια πολλά σ΄ αυτούς που ζηλεύουν τα χάχανα, τους μορφασμούς και τις χαζομάρες των μαθητών τους.
• Χρόνια πολλά, σ΄ αυτούς που ξέρουν προσωπικά μυστικά των μαθητών, που εσένα θα σου καίγανε τη γλώσσα και δεν τα μοιράζονται με κανέναν.
• Χρόνια πολλά, σ’ αυτούς που θα μπορούσαν να είναι αλλού, να κάνουν άλλα, να έχουν άλλα, και είναι εκεί, στα δημόσια σχολεία της απελπισίας και του θαύματος.
• Χρόνια πολλά, σ’ αυτούς που περιθάλπουν χωρίς να περιθάλπονται, που ανταμείβουν, χωρίς να ανταμείβονται, που σέβονται, χωρίς να τους σέβονται.
• Χρόνια πολλά, σ’ αυτούς που η έμπνευσή τους στέρεψε και αντλούν απ΄ την καρδιά τους.
• Χρόνια πολλά, σ’ αυτούς που αιχμαλωτίζουν το βλέμμα της γενιάς του Άη Φον 6 στο μαυροπίνακα επί ένα μισάωρο, χωρίς να δείξουν αίμα, μπούτι, και χρωματιστά γυαλάκια για πρωτόγονους.
• Χρόνια πολλά, σ΄ αυτούς που βγάζουν πεντάωρα διδασκαλίας χωρίς διάλειμμα, γιατί καλύπτουν απορίες των μαθητών τους ή ακούν τον καημό τους, που δεν άκουσες εσύ.
• Χρόνια πολλά, σ’ αυτούς που εξακολουθούν να ονειρεύονται κρατώντας μια κιμωλία στο χέρι.
• Χρόνια πολλά, σ’ αυτούς που εξακολουθούν να κρατάνε μια κιμωλία, χωρίς να ονειρεύονται πια.
• Χρόνια πολλά, σε όσους και όσες κάνουν μάθημα.

Ουπςςς! Όχι! Ανακαλώ: Χρόνια πολλά, σε όλους όσους παραδίδουν μάθημα, άντε γιατί με την κατάχρηση του «κάνω», τα κάναμε όλα σάλα – τραπεζαρία ένα, και λέω από Δευτέρα να την κάνω…

First Lesson

Lie back daughter, let your head
be tipped back in the cup of my hand.
Gently, and I will hold you. Spread
your arms wide, lie out on the stream
and look high at the gulls. A dead-
man’s float is face down. You will dive
and swim soon enough where this tidewater
ebbs to the sea. Daughter, believe
me, when you tire on the long thrash
to your island, lie up, and survive.
As you float now, where I held you
and let go, remember when fear
cramps your heart what I told you:
lie gently and wide to the light-year
stars, lie back, and the sea will hold you.
Philip Booth

Comments

comments