Οι 12+1 καλύτερες ταινίες που είδα φέτος – Haris Petruzzo

…και φτάσαμε στον Δεκέμβρη αγαπημένοι φίλοι και φίλες! O τελευταίος μήνας του χρόνου είναι συνήθως και μήνας απολογισμού για όλους και όλα οπότε ο μαγικός κόσμος του κινηματογράφου δεν θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση!
Η καλύτερη περίοδος για σινεμά είναι εδώ και είναι τώρα! Τα λέω και τα ξαναλέω και επαναλαβάνομαι και θα γίνω γραφικός στο τέλος! Μερικές από τις καλύτερες παραγωγές της χρονιάς θα προβληθούν λίαν συντόμως όποτε σας θέλω σε επαγρύπνηση τις επόμενες 8-10 εβδομάδες! Κάποιες δε βρίσκονται ήδη στις αίθουσες στο δρόμο για τις Χρυσές Σφαίρες και βέβαια για τα Όσκαρ!

Όπως κάθε χρόνο όμως η ανασκόπηση της χρονιάς και η λίστα (που μου πρήξατε τα συκώτια επειδή καθυστέρησα φέτος λόγω απώλειας σκληρού δίσκου αλλά και λοιπών υποχρεώσεων) με τις ταινίες που εγώ γούσταρα, είναι εδώ για όλους εσάς. Τους φίλους μου και αναγνώστες του Kiss My GRass!

12 ταινίες σας έχω για φέτος και ο αριθμός δεν είναι καθόλου τυχαίος! 12 οι μήνες του χρόνου,12 και οι ταινίες! Αποφάσισα με αυτόν τον αριθμό επιλογών να σας περάσω ένα μήνυμα. Ποιο; Μα είναι εμφανές βρε κουτά! Με μια μόνο ταινία τον μήνα – σε αίθουσα – φτάνετε στον Δεκέμβρη έχοντας τουλάχιστον μια σφαιρική άποψη για το τι ‘έπαιξε’ την χρόνια που έφυγε!

Αν τώρα βρείτε τον χρόνο να απολαύσετε 2-3 τον μήνα ε τότε θα φτάσετε στα βραβεία γνωρίζοντας σχεδόν τα πάντα για την εκάστοτε Σινε-χρονιά που φεύγει! Ας μην ξεχνάμε ότι από εδώ τα τελευταία 5 χρόνια παρουσιάσαμε επικές στιγμές της 7ης και υπέρτατης Τέχνης: The Wolf of Wall Street, 12 years a slave, Her, Dallas Byers Club, Birdman, Grand Budapest Hotel, Whiplash, Nightcrawler, Ex Machina, Interstellar, Gone Girl, The Revenant, The Hateful 8, Mad Max: Fury Road, Spotlight, Room, Arrival, La La Land και πολλές πολλές λατρεμένες ταινίες που έγραψαν την δική τους ιστορία στον χώρο του σινεμά, αλλά κυρίως άφησαν ανεξίτηλο το σημάδι τους στις καρδιές μας!

Να πω εδώ πριν ξεκινήσουμε ότι λόγω απίστευτων συνεχόμενων,σουρεαλιστικών συγκυριών δεν έχω καταφέρει ακόμη να δω… ”Το Αυτό” του Στίβεν Κίνγκ το οποίο ίσως να είχε μια θέση εδώ, όπως επίσης ότι το ξεκαρδιστικό όσο ελάχιστα animated ”Lego Batman Movie” έμεινε στο τσακ εκτός τελικής 12άδας και το έχω μετανιώσει λίγο, γιατί όταν το είδα έκλαιγα από τα γέλια. Ασταμάτητα!

12 +1. Ναι σωστά διαβάσατε! Οι 12 ταινίες μου είναι 13! Αυτό γιατί αποφάσισα να σας χαρίσω την 13η θέση της λίστας! Σε αυτή την θέση ως γνήσιος πρωτοπόρος της 7ης τέχνης σας προτρέπω να βάλετε την δική σας αγαπημένη. Η βάλτε την στην 8η! Η βάλτε την στην 1η!!!Τοποθετήστε όπου εσείς θέλετε την ταινία που σας ενθουσίασε όσο καμία μέσα στο 2017 και που πιθανό να λείπει από την λίστα που σας παρουσιάζω. Ξεπερνάμε τα τετριμμένα τύπου… ”μα καλά ρε Χάρη, δεν σου άρεσε το εξαιρετικό… ”Ματωμένη συνουσία… στην Ανδαλουσία” ή το τελευταίο αριστούργημα του ανεξάρτητου ελληνικού σινεμά ”Το Τελευταίο μουστάκι στο Κολωνάκι” ή έστω το ”Οι ρόγες μου είναι σκληρές, πάρτο όπως θες”! Όχι ρε! Αν μου άρεσαν οι αηδίες που πάτε και βλέπετε θα τις έβαζα στην λίστα μου οπότε γι αυτό και σας χαρίζω μια θέση στο ξύδι-Τοπ μου! Ξεκινάμε λοιπόν!!   

12. Αtomic Blonde

Ειλικρινά δεν καταλαβαίνω γιατί οι τόσο μέτριες εώς κακές κριτικές!! Το ψιλό έθαψαν το ταινιάκι οι γνωστοί και μη εξαιρεταίοι ξερόλες όποτε να πω εδώ ένα… ’Ουστ να μου χαθείτε και να ξεμπερδεύω με εσάς! Ειλικρινά τι περιμένατε; Μήπως κανένα ντοκυμαντέρ για τον ψυχρό πόλεμο ή κάτι από “Tinker Tailor” και… “Οι ζωές των άλλων”; Θέλετε μια συμβουλή από μένα; Μάθετε να ξεχωρίζετε τις guilty free Σινε απολαύσεις από τις Οσκαρικές ή έστω τις κουλτουριάρικες και βάλτε και τα αστεράκια σας αναλόγως εκεί που πρέπει! Ξέρετε που! Μην με μπριζώνετε και δεν το ‘χω σε πολύ να σας αρχίσω στα ‘γαλλικά’! Άντε μπράβο!

Για μένα λοιπόν – και όσους γνωστούς μου το είδαν – δύο άκρως διασκεδαστικές ώρες με την δίμετρη Supervixen Σαρλίζ να μαμάει (την έταιρη θεά Σοφία Μπούτελα – τι δίλεπτο ήταν αυτό Θεέ μου) και να δέρνει ανελέητα, αλύπητα και κυρίως με ρεαλισμό ότι αρσενικό μπαίνει στον δρόμο της! Εδώ που τα λέμε μόνο και μόνο για την ερωτική σκηνή της η ταινία αξίζει να βρίσκεται στην 12άδα μου και δεν χρειάζεται να δώσω παραπάνω εξηγήσεις! Κάθε πόσο συχνά ρε ξενέρωτοι έχετε την δυνατότητα να χαζεύετε δύο θεές να φασώνονται; Ε;; Α… να μου χαθείτε που δεν σας άρεσε κιόλας! Κατά τ’ άλλα, απίστευτα χορεογραφημένες σεκάνς δράσης, αψεγάδιαστη φωτογραφία και για να μην πλατιάζω ένα φίλμ ωδή στο ‘κατασκοπικό’ genre (το λες και λίγο από νουάρ) με μοιραίες γυναίκες, βίαιους κακούς, διπλούς πράκτορες, ανατροπές στο φινάλε, neon φωτισμούς, σπουδαίο καστ και last but not least, μια πιστή γκρίζα απεικόνιση του Βερολίνου στις μέρες της πτώσης του τοίχους!

Μια χαρά ταινία εν κατακλείδι και θα γούσταρα με τρέλα και ένα εξίσου δυνατό σήκουελ!! Τέλος να κάνω μια ειδική αναφορά στο εκ πλη κτι κό 80’s soundtrack με αμέτρητες κομματάρες (αν τα έγραφα όλα θα μας έπαιρνε το μισό κείμενο) και ναυαρχίδα το θρυλικό Father Figure του τιτανοτεράστιου, αλησμόνητου, ανεπανάληπτου και λατρεμένου George Michael! Είτε αρέσει σε μερικούς είτε όχι, ο κινηματογράφος πρέπει πρώτα από όλα να είναι απόλαυση! Γκε γκε; Άντε μπράβο!

11. Βaby Driver 

Εναλλακτικός τίτλος “Ιλιγγειώδης έρωτας…και βάλε”! Μελωδικό και ρυθμικό! Πνευματώδες και ασταμάτητο! Δύο ώρες καθαρής απόλαυσης σε μια ταινία που ήρθε κυριολεκτικά απ’το πουθενά. O σχετικά άγνωστος αλλά ζόρικος εδώ πρωταγωνιστής, Άνσελ Έλγκορτ, (Το λάθος αστέρι, Η τριλογία της απόκλισης) περιστοιχίζεται από ένα εντυπωσιακό καστ που περιλαμβάνει τους Κέβιν Σπέισι, (άντε να δούμε πότε θα τον ξαναδούμε σε ταινία) Τζον Χαμ, Τζον Μπέρνθαλ (γ@μησε και στον Τιμωρό) και Τζέιμι Φοξ! Όλοι μαζί μας δίνουν ένα γκαζωμένο αποτέλεσμα που περνάει όλα τα φανάρια με πράσινο!! Στην υπόθεση – για όσους ζουν στο φεγγάρι τον τελευταίο χρόνο – ο “Baby” είναι ένας χαρισματικός οδηγός αποδράσεων που συνεργάζεται με έναν εγκέφαλο ληστειών για να ξεχρεώσει ένα χρέος για το οποίο δεν γνωρίζουμε ούτε γιατί ούτε πως δημιουργήθηκε. Δεν μας νοιάζει κιόλας!

Ένα πράγμα που γνωρίζουμε όμως από την πρώτη σκηνή της ταινίας είναι ότι δεν αποχωρίζεται ποτέ τα ακουστικά του και τις μουσικές του. Κάθε αποστολή έχει και το κατάλληλο κομμάτι για αυτόν και εμείς έχουμε το προνόμιο να απολαμβάνουμε ένα από τα καλύτερα σάουντρακ της χρονιάς, μην πω της δεκαετίας! Πέρα από τις σεκάνς ληστειών ολόκληρη η ταινία είναι πλημμυρισμένη με μουσικές που σε ξεσηκώνουν το λιγότερο!! Η ‘σπιντάτη” σκηνοθεσία είναι του Έντγκαρ Ράιτ που μας έχει δώσει το αγαπημένο “Scott Pilgrim vs the world” και το“Hot Fuzz”!

Υποσημείωση: Αν έχετε την δυνατότητα να δείτε την ταινία με τον ήχο στο τέρμα… κάντε το!!

10. Good Time

Η ταινία έκανε πρεμιέρα στο φεστιβάλ Καννών όπου ενθουσίασε και καταχειροκροτήθηκε όσο λίγες τα τελευταία χρόνια, ενώ η ερμηνεία του Πάτινσον έλαβε διθυραμβικές κριτικές και δικαίως! Είναι απλά συγκλονιστικός έχοντας κάνει τεράστιο level up στην καριέρα του με επιλογές διαφορετικές (Cosmopolis, Maps to the stars, High life) από τις μέρες του ως… ξενέρωτο, άνοστο και άχρωμο βαμπίρ στην σειρά των ταινιών Twilight! Με κάθε λεπτό που περνάει κάνουμε ελεύθερη πτώση σε έναν ώμο ρεαλισμό και σε μια αδιέξοδη απελπισία ενώ γινόμαστε μάρτυρες των χρόνιων λανθασμένων επιλογών των πρωταγωνιστών αλλά και της ανελέητης μοίρας που τους χτυπάει. Αλύπητα. Αντιλαμβάνεσαι ότι παρ’ όλη την ξέφρενη δράση και την αγωνία της, η ταινία μιλάει τελικά για την καταστρεπτική, ισοπεδωτική δύναμη της αγάπης σε neon φόντο και με ηλεκτρονικές μουσικές που θυμίζουν σε αρκετά σημεία το προ 6ετίας “Drive”. “Οι αγνοί και οι καταραμένοι ό,τι κάνουν το κάνουν από αγάπη…” Αν βιαστείτε ίσως το προλάβετε στις αίθουσες!

 

9.Raw (Grave)  

To «Raw» ακολουθεί μια νεαρή χορτοφάγο που εγκαθίσταται σε μια κτηνιατρική σχολή για να σπουδάσει. Εκεί, μετά από μια αλλόκοτη τελετή μύησης των νεοφερμένων όπου αναγκάστηκε να καταναλώσει ωμό κρέας αρχίζει να αναπτύσσει μια ασυγκράτητη όρεξη με απρόβλεπτες συνέπειες για τους γύρω της και την ίδια. Για την ταινία γράφτηκε ένα όργιο έξυπνων υπερβολών αλλα ώς promo ώστε να προκληθούν αντιδράσεις και βαβούρα! Τι ότι οι θεατές ξερνούσαν.Τι ότι λιποθυμούσαν. Τι ότι ξανά ξερνούσαν αφού ξυπνούσαν και ξανα λιποθυμούσαν! Γελάω τώρα που τα γράφω!

Το ”Ωμότητες” (ελληνικός τίτλος) έχει όλες κι όλες 2-3 ζόρικες σκηνές και αυτό ήταν όλο το hype! Η σκηνή με το τροχαίο. Η σκηνή όπου η πρωταγωνίστρια τρώει ένα δάχτυλο και η σκηνή που ανακαλύπτει ένα πτώμα στο κρεβάτι της. Σύνολο χρόνου 3-4 λεπτά επί του συνολικού και αυτό ήταν όλο.

Η ταινία όπως μιλάει για πολλά ακόμη. Μιλάει για την αγάπη και το πάθος, όπως αυτά μεταφράζονται και συσχετίζονται με την αλληγορία του αίματος. Μιλάει για ενηλικίωση μέσω του σεξουαλικού προσανατολισμού. Μιλάει για την δυτική ανρωποφαγική κοινωνία όπου αν δεν είσαι ΙΝ θεωρείσαι παρίας και κατακρεουργείσαι συναισθηματικά και κοινωνικά! Μιλάει για την στέρηση και τα στερητικά σύνδρομα σε εξωπραγματικά επίπεδα και το που αυτά μπορούν να οδηγήσουν! Βγάζει εν τέλει, έντονα το συναίσθημα του «ότι μεγαλώνει στην μοναξιά γίνεται άγριο». Προσωπικά θα την χαρακτήριζα ένα διαμαντάκι που με καθήλωσε… συν ότι έχει και μια μικρή ανατροπή στο φινάλε πράγμα που εγώ ανέκαθεν εκτιμούσα ιδιαίτερα! Συγχαρητήρια σε όσους το είδαν και το γούσταραν και στείλτε μου ινμποξ να σας στείλω την αγάπη μου και να σας βγάλω για φαγητό και για μοσχαρίσιες με το αίμα τους. Χωρίς σαλάτα.

8. Wonder Woman

Οι φαν των κόμικς περίμεναν δεκαετίες για την συγκεκριμένη ηρωίδα να κάνει την εμφάνιση της στην μεγάλη οθόνη. Έτσι με την άνθηση του… υπερ ηρωικού genre εδώ και μια δεκαετία το νερό μπήκε στο αυλάκι. DC και Marvel κατάλαβαν ότι εκεί βρίσκεται το ‘χαρτί’ και πλέον πυροβολούν κατά ριπάς μεταφορές κόμικς!

Η ”Wonder Woman” έκλεψε τις εντυπώσεις ήδη από το «Batman Vs Superman» και η αναμονή για την δίκη της ώρα άξιζε τον κόπο! Η…“σε χαζεύω με ανοιχτό το στόμα,σκύβω και προσκυνώ, κάνε με σκλάβο σου”, εξωπραγματικά γοητευτική και σέξυ Ισραηλινή αμαζόνα Gal Gadot, με μικρή σινε εμπειρία μέχρι πρόσφατα αλλά με βλέμμα που καθηλώνει και αφοπλιστικό χαμόγελο, κέρδισε τον ρόλο της ζωής της, ανατρέποντας προγνωστικά και διαψεύδοντας επικριτές και λοιπούς ξερόλες (μέχρι και για το μικρό στήθος της τα άκουσε) και έδωσε σάρκα και οστά σε έναν χαρακτήρα που αντιπροσωπεύει πλήρως αλλά και ανυψώνει ολόκληρο το γυναικείο φύλλο.

Η σκηνοθέτης Πάτι Τζένκινγκς τα κατάφερε περίφημα και μας έδωσε ένα origin story σχεδόν επικό ενώ η Gadot είναι θεϊκά εντυπωσιακή και επιβλητική όπως προβλέπεται άλλωστε,αλλά ευαίσθητη, γήινη και με χιούμορ εκεί που χρειάζεται.Τέλος, η ταινία έχει έναν πολύ γρήγορο ρυθμό που δεν σε κάνει να βαριέσαι, το οποίο την κατατάσσει σίγουρα στις αγαπημένες μου της χρονιάς που φεύγει ενώ να σημειωθεί ότι σάρωσε κυριολεκτικά τα ταμεία, περιμένουμε σίκουελ το 2019 και εκτός απροόπτου θα φτάσει μέχρι και τα βραβεία σε ειδικές κατηγορίες! Batman…approves.   

     7. Suburbicon

Ο George Clooney σκηνοθετεί. Ξεκινάω από αυτό γιατί όταν ο Clooney σκηνοθετεί τον αγαπάμε ακόμη πιο πολύ όσο κι αν το σενάριο είναι των αδερφών Κοέν! Για όσους δεν έχουν ιδέα τώρα περί τίνος πρόκειται το ”Suburbicon” είναι ένα ‘ολόλευκο’ (σε γλεντάει ο Τζωρτζ μεσιέ Τράμπ) προάστιο-απάντηση και υπερβολή στο αμερικάνικο όνειρο του 1957.

Η οικογένεια Λοτζ είναι μια από τις πιο ευυπόληπτες οικογένειες στη συγκεκριμένη κοινότητα αλλά η ζωή τους ανατρέπεται ξαφνικά όταν μία επίθεση που δέχονται από αγνώστους μέσα στο σπίτι τους, θα επιφέρει τον τραγικό θάνατο της μητέρας του μικρού Νίκι. Τα πράγματα όμως δεν είναι ακριβώς όπως δείχνουν και οι ανατροπές διαδέχονται η μια την άλλη γιατί όπως σε κάθε οικογένεια υπάρχουν μυστικά που είναι προτιμότερο να μην γνωρίζει κανείς. Το καστ αποτελείται από τους Ματ Ντέιμον, ο οποίος είναι ένα λευκό χαρτί που πάνω του γράφεται κάθε πιθανός και απίθανος ρόλος, Τζουλιάν Μουρ (εκπληκτική σε διπλή ερμηνεία) και Όσκαρ Άιζακ που γουστάρουμε όσο λίγους! Εν κατακλείδι μια από τις πιο ευχάριστες εκπλήξεις της χρονιάς!

           6. Logan 

17 χρόνια. 9 ταινίες. Ένας Wolverine! Η στιγμή που όλοι ξέραμε ότι θα έρθει αλλά δεν θέλαμε ποτέ να μας βρει… έφτασε.Το “Logan” ήταν ο αποχαιρετισμός που δικαιούμασταν και εμείς και αυτός. Δέκα χρόνια μετά τα γεγονότα του «X-Men: Ημέρες ενός Ξεχασμένου Μέλλοντος», ο Λόγκαν έχει υποσχεθεί να αφήσει πίσω του το βίαιο παρελθόν του, ενώ οι δυνάμεις του που του επέτρεπαν να θεραπεύεται με ιλιγγιώδεις ρυθμούς έχουν ατονήσει. Ο ανυπέρβλητος Χίου Τζάκμαν είναι η ψυχή αλλά και το γερασμένο πλέον σώμα του αδαμάντινου υπερήρωα που δεν έχει όρεξη για πολλά πολλά και έχει αποδεχθεί έναν άλλο τρόπο ζωής μέχρι την στιγμή που ένα μικρό οργισμένο κορίτσι με τις δικές του υπερφυσικές ιδιότητες του ανάβει την σπίθα που χρειάζεται για μια τελευταία μάχη.

 

Πρόκειται σαφώς για την πιο σκοτεινή των “X-Men” ταινιών και αδιαμφισβήτητα την καλύτερη σόλο ταινία του Γούλβεριν. Μια ώριμη, αψεγάδιαστη, συγκινητική, με ασταμάτητη ροή, καταιγιστική περιπέτεια μας δίνει ο Τζέιμς Μάνγκολντ (είχε σκηνοθετήσει και το εξαιρετικό προ 20ετίας ”Copland” με τον Συλβέστερ Σταλόνε) που παίρνει την θέση της επάξια ανάμεσα στις 2-3 κορυφαίες του είδους συνολικότερα. Αυτά εν ολίγοις και όσοι δεν είδατε το κύκνειο άσμα του Χίου Τζάκμαν/Wolverine σε αίθουσα είστε για γέλια. Ή για κλωτσιές. Διαλέξτε και πάρτε…

5. I’m not your negro

Είναι το δεύτερο ντοκυμαντέρ που βρίσκει τον δρόμο για τις λίστες μου μετά το προ τριετίας νικητή των Όσκαρ «Amy» με θέμα την πολύπαθη αλλά σύντομη ζωή της σπουδαίας Amy Whinehouse! Εδώ έχουμε μια αφήγηση που αποτελείται εξ ολοκλήρου από τα λόγια του συγγραφέα Τζέιμς Μπάλντουιν (1924- 1987), από προσωπικές του εμφανίσεις και από το κείμενο του τελευταίου του βιβλίου “Remember This House” που έμεινε ημιτελές. Ο Ραούλ Πεκ φτιάχνει μια ταινία δυναμίτη – ορισμό του Black Power,αναλύοντας τους τραγικούς θανάτους των ηγετών του κινήματος για τα πολιτικά δικαιώματα… Μάλκομ Εξ, Μάρτιν Λούθερ Κινγκ και Μέντγκαρ Έβερς! To “I’m not your negro” έφτασε μέχρι την περυσινή πεντάδα των Όσκαρ και έχασε στο νήμα από το ”O.J. Made in America” (που εδώ που τα λέμε ήταν πιο αμερικανιά). Η ταινία είναι παραγωγής 2016 αλλά στις δικές μας αίθουσες ήρθε πρόσφατα οπότε βιαστείτε και ίσως το προλάβετε! Αν όχι, θα το βρείτε και σε download!

4. Dunkirk

Ο Κρίστοφερ Νόλαν έχει κερδίσει επάξια την θέση του ανάμεσα στους κορυφαίους (για κάποιους ο κορυφαίος) κινηματογραφιστές της γενιάς μας. Καμία ταινία του δεν μοιάζει με την προηγούμενη και όλες έχουν γράψει την δίκη τους Σινε-ιστορία. Memento, Insomnia, The Prestige, Inception, The Dark Knight Trilogy και Interstellar είναι τίτλοι που προκαλούν ανατριχίλα στο άκουσμα τους και λατρεύονται εώς παράνοιας από εκατομμύρια σινεφίλ σε ολόκληρο τον πλανήτη ενώ είναι σχεδόν αδιανόητο να σκεφτείς ότι αυτός ο τεράστιος σκηνοθέτης έχει μόνο σαρωτικές επιτυχίες στο ενεργητικό του.

Στο «Dunkirk» δεν υπάρχουν πρωταγωνιστές (ok έχουμε Τομ Χάρντι,Ράιλανς και Μπράνα) αλλά ο Νόλαν μας δίνει ίσως την πιο ώριμη του ταινία από πλευράς χαρακτήρων. Σε θάλασσα, αέρα και στεριά η επιβίωση είναι ο μοναδικός στόχος και ήρωες ξεπροβάλουν από τα πιο απίθανα μέρη. Τέλος να πω εδώ ότι η ταινία θεωρείται ήδη φαβορί για τα βραβεία ήχου στην επερχόμενη απονομή των Όσκαρ στις 4 Μαρτίου. Αν την απολαύσατε σε αίθουσα ξέρετε τον λόγο. Αν όχι… θέλω να σας χαστουκίσω ανελέητα γιατί αν έπρεπε να δείτε 2-3 ταινίες σε αίθουσα ολόκληρο το 2017 η μια ήταν η “Δουνκέρκη“. Τι στο λούτσο κάνατε ολόκληρο τον μισό Αύγουστο; Τον Σεπτέμβρη; Τον Οκτώβρη Ε;;; Α στα διάλα συγχύστηκα πάλι.                                 

3.Song To Song   

“Συνειδητό και ασυνείδητο. Ποιητικό και πεζό. Χρώματα και μουσικές. Ο έρωτας για το εγώ. Ο έρωτας για την αλλαγή. Ο έρωτας για την ομορφιά. Ο έρωτας για το αέναο. Ο έρωτας για την ελευθερία. Ο έρωτας μονόδρομος. Ο έρωτας έρωτας για τον έρωτα! Δεν έχει άριες και άρπες. Τύμπανα τον χτυπάνε ανελέητα. Ηλεκτρικές κιθάρες τον ξεσκίζουν. Μπάσα τον ανυψώνουν. Κορμιά ιδρωμένα αναζητούν την εξάντληση. Απαιτούν απαντήσεις. Το άγγιγμα του είναι μια ωμή ασταμάτητη δύναμη της φύσης που σαρώνει τα πάντα. Κλείσε τα μάτια σου. Προσκύνα με δέος εμπρός του. Παίζει το αγαπημένο σου τραγούδι. Θα κρατήσει για πάντα. Δάκρυα προσμονής. Δάκρυα απώλειας. Δάκρυα ευτυχίας. Αιώρηση”

  

Αυτά έγραψα σε ένα πρόχειρο χαρτί που βρήκα δέκα λεπτά αφού ολοκλήρωσα την προβολή του, ατενίζοντας την καλντέρα της Σαντορίνης και το απέραντο μπλε του Αιγαίου και οποίος κατάλαβε κατάλαβε. Πρωταγωνιστούν οι λατρεμένοι: Ράιαν Γκόσλινγκ, Μάικλ Φασμπέντερ, Ρούνι Μάρα, Νάταλι Πόρτμαν και ένας γαλαξίας αστεριών ως γκεστ! Ο Τέρενς Μάλικ δίχασε αλλά για μένα προσωπικά έκανε και πάλι το θαύμα του! Το λάτρεψα!                       

 2. Get Out

Η ταινία έσκασε αρχές του 2017 και εντυπωσίασε κοινό και κριτικούς όπου και αν προβλήθηκε. Το αστείο της υπόθεσης είναι πως όλοι πριν την προβολή του (και εγώ) νόμιζαν ότι έχουν να κάνουν με ένα μάλλον χαζό θριλεράκι…τ ης σειράς αλλά τελικά διαψεύστηκαν ολοκληρωτικά και κατάπιαν τα λόγια τους. Με βασικά χαρακτηριστικά το πανέξυπνο σενάριο που σε κρατάει στην τσίτα για σχεδόν δύο ώρες αλλά και το ασταμάτητο χιούμορ καθ’ όλη την διάρκεια του, το “Get Out” ανήκει δικαιωματικά στις κορυφαίες στιγμές της χρονιάς που φεύγει ενώ έχει ήδη κερδίσει υποψηφιότητα για Χρυσή Σφαίρα! O σκηνοθέτης Τζόρνταν Πιλ χτυπάει φλέβα με σάτιρα και μαύρο χιούμορ, ενώ σχεδόν τρολάρει ότι πονάει στην σημερινή Αμερική του Τραμπ! Στο στόρι, ένας μαύρος νέος πάει για τριήμερο στα μελλοντικά ‘ολόλευκα’ και συντηρητικά πεθερικά του μαζί με την πανέμορφη, λευκή κοπέλα του! Αυτή είναι η βασική υπόθεση! Κι όμως ρε φίλε, αυτή η απλοϊκή ιδέα μπορεί να γίνει υλικό για εφιάλτες βγαλμένους από τις ζωές όλων μας αν προσθέσεις λίγο φυλετικό διαχωρισμό και λίγο από παράνοια και ύπνωση!

Η επιτυχία της ταινίας είναι ότι η αγωνία και οι φοβίες μας χτίζονται με βασανιστικά αργό ρυθμό μέχρι την ανατροπή και το ολοκληρωτικό ξέσπασμα σε ένα βίαιο σαρωτικό φινάλε που σε αφήνει παγωτό! Είναι δε αξιοσημείωτο ότι ένα τόσο έξυπνο και καλογυρισμένο φιλμ τρόμου (όταν λέμε τρόμου μην περιμένετε άντερα και χυμένα μυαλά – το είδος ονομάζεται έτσι) έρχεται από έναν άνθρωπο που μέχρι τώρα εργαζόταν στο χώρο της κωμωδίας, αν και ο ίδιος πάντα ήθελε να φτιάξει μια ταινία τρόμου όπως έχει δηλώσει! Εμείς νιώθουμε δικαιωμένοι (εγώ συγκεκριμένα ακόμη πιο πολύ) γιατί από δω τα είχαμε γράψει από τότε στην ”Ταινία της εβδομάδας”

Υ.Γ Ψάξτε το «Keanu» στο οποίο πρωταγωνιστεί ο ίδιος ο Πιλ, και του οποίου το σενάριο έχει γράψει! Μια κωμωδία που θα σας δώσει μια ιδέα για το που ‘έπαιζε μπάλα’ ο συγκεκριμένος σκηνοθέτης μέχρι πρόσφατα, αλλά κυρίως που θα σας φτιάξει κοιλιακούς και θα σας κάνει να γονατίσετε από τα γέλια!

1. Blade Runner 2049

Η αναμονή έλαβε τέλος και μια ολόκληρη γενιά σινεφίλ πήρε σχεδόν όλες τις απαντήσεις που περίμενε για πάνω από τρεις δεκαετίες! Ο σπουδαίος Ντενί Βιλνέβ των συγκλονιστικών…(Incendies, Prisoners, Sicario, Arrival) σαν έτοιμος από καιρό και με την συμβολή και τις συμβουλές του πρωτομάστορα Ρίντλεϊ Σκοτ πλάθει από την αρχή το σύμπαν της κορυφαίας ταινίας επιστημονικής φαντασίας όλων των εποχών και μας δίνει ένα τρίωρο έπος ισάξιο αν όχι ανώτερο της πρώτης ταινίας. Δέος, συγκίνηση και ανατριχίλα για το αποτέλεσμα που μας άφησε με ανοιχτό το στόμα και που δικαίωσε όλες μας τις προσδοκίες. Στους πρωταγωνιστικούς ρόλους απολαύσαμε έναν σπουδαίο Ράιαν Γκόσλινγκ και έναν ανεξίτηλο /ανεξάντλητο Χάρισον Φορντ, ενώ μαζί τους γουστάραμε ατελείωτα την θεά Ρόμπιν Ράιτ και τον Τζάρεντ Λέτο.

Το ”Blade Runner 2049” ήταν το οπτικό ακουστικό αριστούργημα της χρονιάς που φεύγει και οποίος δεν το απόλαυσε – σε αίθουσα – έχασε ίσως την κορυφαία Σινε εμπειρία του 2017. Κάτι παπαριές που διάβασα για σεναριακά κενά τις γράφω στα όμορφα, γυαλιστερά και μεγάλα μου… παπούτσια! Περιττό να αναφέρω ότι αν το δείτε σε λαπ τοπ ή έστω σε τηλεόραση μικρότερη των 50 ιντσών δεν θα νιώσετε ούτε το 10% όλων όσων μόλις περιέγραψα, όποτε don’t bother και καλύτερα να περιμένετε κάποια προβολή στο προσεχές μέλλον.

Αυτές ήταν φίλοι και φίλες οι ταινίες που ευχαριστήθηκα περισσότερο ανάμεσα σε εκατοντάδες που είδα το 2017 μετά την απονομή των περυσινών Όσκαρ! Οι επόμενοι δυο μήνες είναι κινηματογραφικά οι πληρέστεροι της φετινής σεζόν και μερικές από τις σπουδαιότερες παραγωγές που θα πρωταγωνιστήσουν στα φετινά βραβεία θα σκάσουν στις αίθουσες!  

Ενδεικτικά θα αναφέρω (κάντε ελεύθερα copy paste τους επόμενους τίτλους ταινιών γιατί θα τους ακούτε κάθε μέρα τους επόμενους δύο μήνες μέχρι την απονομή) τα: The Shape Of Water, Call me by your name, The Post, Molly’s Game, Lady Bird, Three Billboards Outside Ebbing Missouri, Phantom Thread, The Disaster Artist, The Florida Project, The Darkest Hour!!

Ξέρω ξέρω… από αυτές τις 10 ζήτημα να σας λένε κάτι 1-2! Αυτές όμως συν 3-4 της λίστας μας θα βρίσκονται στα βραβεία οπότε… συντονιστείτε!! Δεν έχετε παρά να ακολουθήσετε τις προτάσεις μας τις προσεχείς εβδομάδες και να πηγαίνετε σινεμά ώστε να απολαύσετε μοναδικές κινηματογραφικές εμπειρίες. Όπως προ είπα… 1-2 τον μήνα αρκούν για όσους δεν το έχετε και πολύ!

Σας φιλώ με γλώσσα και σας αποχαιρετώ προς τον παρόν και εμείς θα τα λέμε καθημερινά από την Σινε-σελίδα μου στο Facebook… Ready – Set – Action !

Μην ξεχάσετε και το μεγάλο πάρτυ του Kiss My GRass και Grass Radio που θα γίνει στις 22 του μήνα στο μαγικό ”Upper” της πλατείας Συντάγματος, όπου φυσικά είστε όλοι καλεσμένοι για να γνωριστούμε από κοντά, αν και εγώ δεν θα υπογράψω αυτόγραφα σε θαυμαστές, οπότε αν με δείτε κεράστε με ένα Diplomatico old fashioned για να με καλοπιάσετε! Χα…!

 

 

Comments

comments