Νιώθοντας ευγνωμοσύνη – Χαρά Μαρκατζίνου

Αν η μόνη προσευχή που λέτε ποτέ στη ζωή σας είναι ‘Ευχαριστώ’, αυτό αρκεί

Meister Eckhart

Ευγνωμοσύνη: Μία εύηχη και δύσκολη σε προφορά λέξη. Μία λέξη, όμως με μεγάλη σημασία, μία αρχή που όταν την υιοθετήσουμε στη ζωή μας και την κάνουμε μέρος της πραγματικότητάς μας θα μας οδηγήσει στο φως και την αγάπη. Η ευγνωμοσύνη έχει μία πολύ ισχυρή αξία. Μπορεί να βελτιώσει τη γενική ευημερία, να αυξήσει την ανθεκτικότητα, να ενισχύσει τις κοινωνικές σχέσεις και να μειώσει το άγχος και την κατάθλιψη. Οι ευγνώμονες άνθρωποι έχουν ισχυρότερο ανοσοποιητικό σύστημα, μειώνεται η αρτηριακή πίεση τους και κοιμούνται και ξυπνούν καλύτερα. Βρίσκονται σε εγρήγορση και είναι πιο γενναιόδωροι, συμπονετικοί και πιο ευτυχισμένοι. Έχουν επίσης μια μεγαλύτερη ικανότητα να αναγνωρίζουν τη χαρά και τα θετικά συναισθήματα.

Τίποτα καινούργιο δεν μπορεί να έρθει στη ζωή μας εκτός κι αν εκτιμούμε αυτά που ήδη έχουμε. Η ευγνωμοσύνη φέρνει χαρά και ευτυχία και αλλάζει το ενεργειακό μας επίπεδο. Η ευγνωμοσύνη είναι η ανοιχτή πόρτα στον ουρανό, στο ενοποιημένο συμπαντικό πεδίο της ενέργειας. Κάτω από αυτό το πρίσμα, δεν είναι παράξενο το γεγονός ότι η στάση ευγνωμοσύνης για όσα ήδη έχουμε, έλκει ακόμη περισσότερα από αυτά στη ζωή μας. Το να νοιώθουμε ευγνωμοσύνη για τα καλά που έχουμε στη ζωή μας και να την εκφράζουμε, είναι το κλειδί για την ευτυχία. Δεν είναι ποτέ πολύ αργά για να βιώσουμε μία νέα κατάσταση σκέψης, μία νέα κατάσταση ύπαρξης. Το μόνο που χρειάζεται είναι να είμαστε ικανοί να δούμε μέσα από τα μάτια της καρδιάς μας, μέσα από την αγάπη. Ο Χριστός έλεγε «Ευχαριστώ» πριν κάνει ένα θαύμα.

Φυσικά έχουμε όλοι νοιώσει ευγνώμονες όταν κάτι καλό συνέβη στη ζωή μας, αλλά πολύ συχνά για μία περαστική, επιφανειακή στιγμή κι αμέσως επιστρέψαμε στη γνωστή, οικεία και συνηθισμένη στάση μας της απογοήτευσης και του φόβου, της μη ικανοποίησης. Αν σταματήσουμε ένα λεπτό, όταν νοιώθουμε ευγνωμοσύνη, και εστιάσουμε στις εσωτερικές μας αισθήσεις, θα αντιληφθούμε την ηρεμία και τη γαλήνη που μας πλημμυρίζει εσωτερικά. Αυτό το συγκεκριμένο λεπτό νοιώθουμε αναγνώριση, εκτίμηση, γενναιοδωρία, αγάπη, εμπιστοσύνη, νοιώθουμε συνδεδεμένοι με τον εαυτό μας, τους άλλους και τη ζωή, νοιώθουμε ότι ανήκουμε. Πόσο υπέροχο είναι αυτό; Η στιγμή που θα συνειδητοποιήσουμε ότι μας δίνεται ακριβώς αυτό που χρειαζόμαστε για το ανώτερο καλό μας, είναι η στιγμή της ευγνωμοσύνης. Η αλήθεια είναι πως πρέπει να είμαστε ευγνώμονες για κάθε μία και όλες τις στιγμές μας, γιατί αυτές οι στιγμές αποτελούν τη ζωή μας.

Μέσα στη γρήγορη ροή της καθημερινότητας, έχουμε σκεφτεί πόσο ευγνώμονες νιώθουμε, πρώτα για ό,τι είμαστε και στη συνέχεια για ό,τι έχουμε; Ή απλά αφήνουμε τις στιγμές να περνούν νιώθοντας ανεπαρκείς ή ότι θα θέλαμε πολύ περισσότερα; Το κλειδί για την ευγνωμοσύνη, είναι να συνειδητοποιήσουμε πως κάθε στιγμή έχουμε ακριβώς αυτό που χρειαζόμαστε. Ένα ακριβό σπίτι που ονειρευόμαστε και ποθούμε να έχουμε ή ένα γρήγορο αυτοκίνητο, τα οποία, όμως στην πραγματικότητά μας δε μπορούμε να αποκτήσουμε, σημαίνει πως δεν τα έχουμε ανάγκη, γι’αυτό και δεν τα αποκτούμε. Και χρειάζεται να νιώθουμε ευγνώμονες γι’αυτό. Ο Θεός, το σύμπαν ή όποια ανώτερη θεική δύναμη, στην οποία πιστεύουμε, μας προφυλάσσει δίνοντάς μας αυτό που χρειαζόμαστε και μόνο. Και γι’αυτό χρειάζεται να νιώθουμε ευγνώμονες. Όπως, επίσης διπλά ευγνώμονες θα χρειαστεί να νιώσουμε για όσα νομίζουμε ότι θέλουμε αλλά δεν τα αποκτούμε. Γιατί πολύ απλά δεν τα χρειαζόμαστε πραγματικά. Αυτή είναι μία συνειδητοποίηση, που όταν καταφέρουμε να την κάνουμε δική μας θα γίνουμε ευτυχισμένοι, γιατί θα μας απαλλάξει από το άγχος της απόκτησης κάποιου πράγματος ή συνθήκης που δεν την έχουμε ανάγκη.

Είναι τόσο όμορφο να νιώθουμε ευγνωμοσύνη για τα απλά, τα καθημερινά…για ένα λουλούδι στον κήπο μας που άνθισε μπροστά μας, για το αποψινό ηλιοβασίλεμα που είχε τόσο ζωντανά χρώματα, για το χαμόγελο που δώσαμε σε έναν άγνωστο και τον γέμισε χαρά… Όπως επίσης είναι όμορφο να νιώθουμε ευγνωμοσύνη και για τα πιο σύνθετα…για την υγεία μας, για τη δυνατότητα να έχουμε μία εργασία που καλύπτει τις ανάγκες μας, για τόσα ακόμα. Το δώρο της ευγνωμοσύνης, όμως, είναι διπλό. Πέρα από την ευγνωμοσύνη που νιώθουμε εμείς για καταστάσεις που βιώνουμε – ακόμα και για δύσκολες στιγμές, που κρύβουν μέσα τους αληθινά μαθήματα και πιστέψτε με για αυτές τις στιγμές χρειάζεται να είμαστε πιο ευγνώμονες- χρειάζεται να επιτρέπουμε στον εαυτό μας να δέχεται και να βιώνει ευγνωμοσύνη από τους άλλους. Όπως για εμάς η ύπαρξη κάποιων ανθρώπων ή μία τους πράξη, μία τους κουβέντα, μπορεί να αλλάξει τη ζωή μας, να την κάνει πιο αληθινή, πιο ζεστή, πιο φωτεινή, έτσι αντίστοιχα και μία δική μας πράξη ή κουβέντα ή στάση, μπορεί να κάνει το ίδιο για εκείνους. Κατ τότε, χρειάζεται εμείς να δεχθούμε απλόχερα την ευγνωμοσύνη των άλλων.

Θα μου πείτε πως καμία φορά δυσκολευόμαστε να εκφράσουμε την ευγνωμοσύνη μας, παρασυρμένοι από αρνητικές σκέψεις…από αυτή την οπτική του μισοάδειου ποτηριού. Ωστόσο, υπάρχουν τρόποι να εκπαιδεύσουμε τον εαυτό μας, να νιώσει ευγνωμοσύνη και να την εκφράσει…Πιστέψτε με, μόλις μπούμε στην τροχιά της ευγνωμοσύνης, τότε πολύ δύσκολα θα βγούμε από αυτήν, γιατί θα γεμίσουμε την ψυχή μας με τόσο φως, τόση αγάπη!

Η ευγνωμοσύνη είναι ένα συναίσθημα που πηγάζει από μέσα μας, το οποίο όμως στην πραγματικότητα αποτελεί επιλογή και στάση ζωής. Πώς μπορούμε, λοιπόν, να την εξασκήσουμε, για να αποτελέσει πραγματικά μέρος της καθημερινότητάς μας;

 Αναζήτηση μέσα μας

Συνήθως ταυτίζουμε τον όρο «ευγνωμοσύνη» με την πρακτική να ευχαριστούμε τους άλλους για όσα μας προσφέρουν. Πράγματι, αυτό αποτελεί ένα κομμάτι της ευγνωμοσύνης. Υπάρχει όμως και μία άλλη -εξίσου σημαντική- πλευρά. Η έκφραση ευγνωμοσύνης προς τον εαυτό μας. Ας δοκιμάσουμε, λοιπόν, να αφιερώσουμε λίγο χρόνο για να αναζητήσουμε το καλό μέσα μας, να αναρωτηθούμε ποια είναι τα χαρακτηριστικά που θαυμάζουμε στον εαυτό μας και είμαστε ευγνώμονες γι’ αυτά. Πηγαίνοντας ένα βήμα παραπέρα, θα μπορούσαμε ακόμη να φτιάξουμε μια λίστα με 10 πράγματα που μας αρέσουν πάνω μας. Κάθε φορά που είμαστε έτοιμοι να υποτιμήσουμε -για μία ακόμα φορά- τον εαυτό μας, βγάζουμε τη λίστα από την τσέπη μας και τη διαβάζουμε!

Διαλογιζόμαστε 
Φέρνουμε στο μυαλό μας μια στιγμή που είχαμε νιώσει πραγματική ευγνωμοσύνη. Ξαναζούμε τη στιγμή σαν να συνέβαινε τώρα. Δίνουμε σημασία στα συναισθήματα και στις σωματικές αντιδράσεις μας καθώς ανακαλούμε στο μυαλό μας αυτήν την εμπειρία. Στη συνέχεια, αφήνουμε τη μνήμη αυτή να ξεθωριάσει, αλλά συνεχίζουμε να χαλαρώνουμε νιώθοντας τα θετικά συναισθήματα που ξύπνησε μέσα μας το αίσθημα ευγνωμοσύνης. Δοκιμάζουμε την πρακτική αυτή αρκετές φορές μέσα στην ημέρα ανακαλώντας στη μνήμη μας για 1-2΄ αντίστοιχες στιγμές ευγνωμοσύνης. Έτσι, θα αρχίσουμε να νιώθουμε περισσότερα θετικά συναισθήματα στην καθημερινότητά μας.

Αλλάζουμε στάση στη δουλειά

Σήμερα επιλέγουμε να σκεφτούμε τους ανθρώπους στη δουλειά μας (π.χ. συναδέλφους, συνεργάτες), που πιστεύουμε ότι αξίζουν, αλλά δεν τους έχουμε ευχαριστήσει ποτέ. Μπορούμε να εκφράσουμε την εκτίμηση στο πρόσωπό τους γράφοντάς τους ένα ευχαριστήριο μήνυμα στο κινητό για τη συμβολή τους στην επιτυχία ενός έργου ή να τους πάρουμε τηλέφωνο να τους εκφράσουμε τον θαυμασμό μας για τη δουλειά που έφεραν εις πέρας. Ακόμα και αν τους ευχαριστήσουμε μόνο… νοερά, οι σκέψεις μας μπορούν να πλησιάσουν λίγο πιο κοντά στην ευγνωμοσύνη.

Κρατάμε ημερολόγιο

Λίγο πριν πάμε στο κρεβάτι μας για ύπνο ή ακριβώς μόλις ξυπνήσουμε (αν είμαστε πρωινοί τύποι), σημειώνουμε σε ένα ημερολόγιο που θα κρατάμε στο κομοδίνο μας τα πράγματα για τα οποία νιώσαμε ευγνώμονες τις τελευταίες 24 ώρες. Όταν ξεκινάμε την ημέρα μας με την πρόθεση να επικεντρωθούμε στα θετικά, θετικά πράγματα τείνουν να συμβαίνουν. Και όταν ολοκληρώνουμε την ημέρα μας εστιάζοντας σε όσα καλά μάς συνέβησαν, οι έγνοιες έχουν λιγότερη ισχύ πάνω μας.

Ένας τρόπος που βοηθάει εμένα πολύ, είναι το πρωί στο δρόμο για τη δουλειά, να λέω ευχαριστώ για όσα είμαι, για όσα έχω στη ζωή μου και για όσα θα έρθουν. Αντίστοιχα, το βράδυ, πριν κοιμηθώ, σκέφτομαι τη μέρα που πέρασε και εκφράζω την ευγνωμοσύνη μου για όλες τις στιγμές της, ακόμα κι αν κάποιες ήταν λίγο πιο δύσκολες ή με δυσαρέστησαν. Το κλειδί σε αυτές τις περιπτώσεις είναι να βρίσκουμε πάντα το θετικό σε όλες τις καταστάσεις.

 

Δίνουμε ένα χέρι βοήθειας

Η προσφορά στους άλλους, για παράδειγμα η βοήθεια προς τους γύρω μας, οι οποίοι αντιμετωπίζουν τις ίδιες προκλήσεις που περνάμε και εμείς ή είχαμε περάσει στο παρελθόν, είναι ένας τρόπος εξάσκησης της ευγνωμοσύνης στην καθημερινότητά μας. Δείχνοντας τη φροντίδα μας σε ανθρώπους, κάνοντάς τους να νιώσουν και πάλι ζωντανοί, βρίσκουμε ευγνωμοσύνη και γαλήνη ψυχής μέσα μας.

Κοιτάμε γύρω μας

Ας κοιτάξουμε γύρω μας και ας παρατηρήσουμε πόσα όμορφα πράγματα έχουμε στη ζωή μας: την οικογένειά μας, τους φίλους μας, ένα όμορφο και ζεστό σπίτι. Για πολλά από αυτά, μπορεί να έχουμε προσπαθήσει, να έχουμε κοπιάσει και να τα έχουμε καταφέρει. Το αναγνωρίζουμε στον εαυτό μας, αλλά νιώθουμε ευγνωμοσύνη και για εκείνα που μας δόθηκαν χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια. Περπατώντας στον δρόμο, παρατηρούμε πόσα θετικά πράγματα υπάρχουν γύρω μας, τα οποία μπορούμε να δούμε, να αισθανθούμε, να απολαύσουμε: τα χρώματα και τα αρώματα των λουλουδιών, τη μυρωδιά του ζεστού ψωμιού από τον φούρνο, τη ζεστασιά του ήλιου.

Δεχόμαστετην αγάπη των άλλων

Ευγνωμοσύνη μπορούμε να νιώσουμε όχι μόνο όταν δίνουμε εμείς, αλλά και όταν μας προσφέρουν οι άλλοι. Η προσφορά βοήθειας και στήριξης, το ενδιαφέρον των γύρω μας, μια καλή κουβέντα σε μια δύσκολη στιγμή, ένα δώρο, η έκφραση αγάπης και εκτίμησης απέναντί μας είναι πολύτιμες πηγές δύναμης και νοήματος στη ζωή μας, που αξίζει να επιτρέπουμε στον εαυτό μας να τα βιώσει συναισθηματικά και σωματικά και να αντλήσει δυνάμεις από αυτά.

Κλείστε για λίγο τα μάτια σας και οραματιστείτε εκείνα για τα οποία είστε ευγνώμονες, γεμίστε την καρδιά σας με αγάπη και φως και πείτε «ευχαριστώ, ευχαριστώ, ευχαριστώ»

 

 

 

Comments

comments