Όταν ήρθε η στιγμή της αναχώρησής σου όλοι χαρήκαμε. Η επιτυχία σου σήμαινε αλλαγή, ωστόσο δεν ήταν αυτή που εμείς εννοούσαμε, αυτή που ποτέ δεν άφησες να μάθουμε. Ποτέ δε φανταστήκαμε πως την λογάριαζες με τον δικό σου τρόπο! Ήταν μια γλυκιά απόδραση από την αγάπη που σε περιέβαλε για να αποκτήσεις αυτό που αναζητούσες. Τα νέα σου βήματα ήρθαν σαν ποτάμι και σε τραβούσαν όλο και πιο κοντά στην λύτρωση. Ενα αποφασισμένο δάκρυ ευτυχίας φάνηκε στα μάτια και ίσως να ζηλέψαμε.
Εσύ με εκείνο το ακτινοβόλο χαμόγελο, σαν ένα κομμάτι λιακάδας στο κέντρο να απολαμβάνεις τον άνεμο που σε σήκωσε ψηλά από την πρώτη στιγμή. Ποτέ δεν αισθάνθηκες μεγαλύτερη μοναξιά, χωρίς όμως να νιώσεις φόβο είχες τις απαντήσεις στο όνειρο σου. Άφησες πίσω όσα σε στήριζαν και έκανες την θλίψη σου ρεύμα να σε παρασύρει σε ένα νέο σύμπαν, είχες την ελπίδα πως αυτό θα σου απαντούσε και θα έδινε την λύση. Δεν εγκατέλειψες όση αγάπη είχες εδώ, την κράτησες σε μια απόσταση για να την βρεις και αλλού, εκεί που ίσως να είναι στα χρώματα ενός ατομικού παράδεισου. Μια μάχη που το σώμα επιθυμούσε, μια επικίνδυνη θυσία στη διαδρομή σου. Θα επιβιώσεις παλεύοντας όμορφους κινδύνους, θα νικήσεις με την ορμή των νιάτων σου σε ένα κόσμο εχθρών, έτσι λένε τα πλάνα, τα όνειρα σου και ευχόμαστε να το πετύχεις!
Η απόφαση και η επιλογή επίσης δική σου, αγάπησε και τίμησέ την, μην την σκορπίσεις, είναι η έκφραση της δικής σου ψυχής. Μην σπαταλήσεις τον χρόνο σου, μην ξεχάσεις αυτούς που σε υποστήριξαν από την αρχή, μη μεγαλώσεις τις αποστάσεις όσο μακριά κι αν καταφέρεις να φτάσεις, κι αν δεν συμφωνήσεις με την συμβουλή τους ποτέ μην την διαγράψεις σαν άχρηστη.
Φωτογραφία: Victoria Villasana