Οδυσσέας Ελύτης Έχεις μια γεύση τρικυμίας στα χείλη Μα πού γύριζες Ολημερίς τη σκληρή ρέμβη της πέτρας και της θάλασσας Αετοφόρος άνεμος γύμνωσε τους λόφους. Γύμνωσε την επιθυμία σου ως το κόκαλο Κι οι κόρες των ματιών σου πήρανε τη ...

Οδυσσέας Ελύτης Ο Αύγουστος ελούζονταν μες στην αστροφεγγιά Κι από τα γένια του έσταζαν άστρα και γιασεμιά Αύγουστε μήνα και Θεέ σε σέναν ορκιζόμαστε Πάλι του χρόνου να μας βρεις στο βράχο να φιλιόμαστε Απ΄την Παρθένο στον Σκορπιό χρυσή κλωστή ...

«Η ποίηση μας ξεμαθαίνει από τον κόσμο, τέτοιον που τον βρήκαμε. Κι έρχεται κάποια στιγμή να δούμε ότι είναι η μόνη οδός για να υπερβούμε τη φθορά» Η ΠΡΩΤΗ ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ. Απομένει να μάθουμε ποια είναι η τελευταία. ...

Οδυσσέας Ελύτης Ἐλαιῶνες κι ἀμπέλια μακριὰ ὡς τὴ θάλασσα Κόκκινες ψαρόβαρκες μακριὰ ὡς τὴ θύμηση Ἔλυτρα χρυσὰ τοῦ Αὐγούστου στὸν μεσημεριάτικο ὕπνο Μὲ φύκια ἢ ὄστρακα. Κι ἐκεῖνο τὸ σκάφος Φρεσκοβγαλμένο, πράσινο, ποὺ διαβάζεις ἀκόμη στὴν εἰρήνη τὸν κόλπου τῶν ...

“Όσο κι αν μπορεί να φανεί παράξενο, την αρχική αφορμή να γράψω το ποίημα μου την έδωσε η διαμονή μου στην Ευρώπη τα χρόνια του ’48 με’51. Ήταν τα φοβερά χρόνια όπου όλα τα δεινά μαζί – πόλεμος, κατοχή, κίνημα, ...

Οδυσσέας Ελύτης «Με τι πέτρες τι αίμα και τι σίδερο και τι φωτιά είμαστε καμωμένοι ενώ φαινόμαστε από σκέτο σύννεφο και μας λιθοβολούν και μας φωνάζουν αεροβάτες το πώς περνούμε τις μέρες και τις νύχτες μας ένας Θεός μόνο το ...

Οδυσσέας Ελύτης Α τι ωραία να ‘σαι νεφεληγερέτης να γράφεις σαν τον Όμηρο εποποιίες στα παλιά παπούτσια σου να μη σε νοιάζει αν αρέσεις ή όχι τίποτε Απερίσπαστος νέμεσαι την αντιδημοτικότητα έτσι «με γενναιοδωρία» σαν να διαθέτεις νομισματοκοπείο και να ...

Οδυσσέας Ελύτης Κάποτε νιώθω να ‘μαι ανάμεσα σ’ αυτούς που δε γνώρισα ποτέ. Από τ’ αποτυπώματα του ανέμου πάνω σου καταλαβαίνεις αν πέρασε Κόρη με δυνατούς γλουτούς και συνείδηση διάφανη.   αίνιγμα παρθένον εξ αγριάν γνάθων Με λίγα σπουργίτια, μία ...

Οδυσσέας Ελύτης Όνειρα κι όνειρα ήρθανε στα γενέθλια των γιασεμιών, νύχτες και νύχτες στις λευκές αϋπνίες των κύκνων. Η δροσιά γεννιέται μέσ’ στα φύλλα όπως μεσ’ στον απέραντο ουρανό το ξάστερο συναίσθημα.

Γεννήθηκε πριν από 106 χρόνια, στις 2 Νοεμβρίου του 1911.Το έκτο παιδί του Παναγιώτη Αλεπουδέλη και της Μαρίας Βρανά αναπνέει και αφήνει το πρώτο του ουρλιαχτό στο Ηράκλειο της Κρήτης, στη συνοικία Εφτά Μπαλτάδες Ο Οδυσσέας Αλεπουδέλης, που θα επιλέξει ...