Kiss My GRass When the going gets tough, the sheep goes beeehh…!
Η αλήθεια είναι πως όλοι την χρησιμοποιούμε για εντυπωσιασμό και επανειλημμένα τη βιάζουμε ποικιλοτρόπως. Εκεί που πράγματι πήγαινε να σηματοδοτήσει μια καινούργια αρχή για την κατακαημένη Ελλάδα, δια στόματος του πολλά υποσχόμενου, άκρως χαρισματικού, εμπνευστή της Νέας Ελλάδας, του “θα” που δυσκολεύεται να γίνει “να”, του πιο δραστήριου γκομενάκια της Ελληνικής Πολιτικής σκηνής με ιδιαίτερη αδυναμία στα ζιβάγκο, του λαοπλάνου που πληρώνουμε έκτοτε σε χρυσάφι και αίμα… εκεί λοιπόν πάνω στα ντουζένια της Αλλαγής, η επανάληψη και η προσκόλληση έγινε η μόνη σταθερά της πολιτικάντικης αγοράς του Ελλάντα.
Η πιο κακοποιημένη πολιτικά λέξη λοιπόν για άλλη μια φορά γίνεται η παντιέρα και καραμελωμένη μετάβαση από το κακό ΠΑΣΟΚ στο νέο και αλλαγμένο “Κίνημα Αλλαγής” το 2015 από τον Γιωργάκη – χαίρε GAP αμέτρητο- Παπανδρέου. Για να εμπνεύσει και να ακολουθήσει μέσα σε ένα κλίμα πρωτοτυπίας το “Κίνημα Αλλαγής” Νο 2 – the sequel με την υπογραφή της Φώφης Γεννηματά και του Σταύρου Θεοδωράκη, που αποφάσισε ότι τελικά το Ποτάμι όντως γυρίζει πίσω.
Θα μου πεις… που καιρός για πρωτοτυπία και φιλοσοφία εφόσον τελικά στο ίδιο κοινό απευθύνονται ούτως ή άλλως; Το ταλαιπωρημένο κοινό που χρόνια τώρα μεταφέρεται, άγεται και φέρεται από τον μπαμπά στον υιό, μετά στον εγγονό, καλό δεν βλέπει, συνεχίζει φανατικά τον φούντο και μπαίνει – έτσι για την εμπειρία – κάτω από το πολιτικό τύπου αριστερο-σοσιαλιστικό υπόστεγο του Αλέξη, που έχει και το ίδιο αξάν και την ίδια χροιά με τον Αντρέα – για μια Ελλάδα Νέα. Γιατί στην Ελλάδα βλέπεις το πολιτικό κριτήριο που ανεβοκατεβάζει κυβερνήσεις και “πρώτους” είναι βάσει κουλτουριάρικης ταμπέλας. Τι σε έχει βαφτίσει η κοινή γνώμη και οι μουτσουαλ στα σόσιαλ; Σοσιαλιστή; Αριστερό; Φιλελεύθερο; Προς τα που γέρνει η μόδα την ενίοτε περίοδο που πας να κάνεις την έρμη την Αλλαγή, τη βιασμένη περιγραφική κατάσταση της προόδου που τόσο λαχταράς; Δεν πα να βρωμάει ο τόπος και το αλλαγμένο στο όνομα κόμμα από τα ίδια στελέχη που σου έδωσαν μια σπρωξιά και έπεσες άτσαλα στον πρώτο τυχόντα γκρεμό; Άμα έχει την ταμπέλα μπροστά αξίζει να το χάψουμε το παραμύθι μην μας κοτσάρει κανένας τίποτα άλλα μη τρεντι επίθετα που θα κουβαλάμε στον εν πολλές αμαρτίες περιπίπτοντα πολιτικό προσανατολισμό μας. Άλλωστε, είναι γνωστό ότι καλύτερα να σου βγει το μάτι, παρά το όνομα. Δε βαριέσαι γι αυτό μας έδωσε ο καλός θεούλης δυο μάτια… για να τα βγάζουμε από μόνοι μας όποτε υπάρχει ανάγκη, ρε αδερφέ.
Κίνημα Αλλαγής πάνας – βρακάκι λοιπόν συντρόφια. Ετοιμαστείτε εκτός από τα Pampers να αποκτήσουν και τα Babylino την τιμητική τους. Γιατί; Γιατί μπορούνε!
ΥΓ. Η πιο εύστοχη παρατήρηση – σχόλιο – παρομοίωση της κατάστασης στον τοίχο μου από το φίλο Νίκο Σταμάτη. Σας την παραδίδω μυρωμένη και αυτούσια εδώ:
“Κι εμείς περιμένουμε από τους ίδιους παλιούς (όλων των χρωμάτων αλλά ρεύμα έχει τώρα η Ν.Δ.) να μας ξανασώσουν. Μου θυμίζει αυτό που μου είχε πει ένας παλιός συνάδελφος σε ένα από τα κοινά μας ταξίδια, εμπορικός διευθυντής μιας πολυεθνικής, υπεύθυνος για την ανατολική Ευρώπη/Ρωσία. Σλοβάκος αλλά ζούσε χρόνια στην Ρωσία. Στην κουβέντα για το πόσο μεγαλύτερο είναι το ποσοστό των ωραίων και κομψών Ρωσίδων σε σχέση με τον μέσο ορο στην υπόλοιπη Ευρώπη και πως το εξηγεί κάνεις αυτό, έχουν φυτώριο, το DNA? (άντρες, πφφφφφ) μου είπε. Κοίτα, οι Ρώσοι στην συντριπτική τους πλειοψηφία πίνουν πολύ. Πολύ όμως. Οι γυναίκες/γκόμενές τους μετά από καμιά πενταετία τους βαριούνται, κουράζονται. Προσέχουν συνεχώς τον εαυτό τους, πέρα από την φυσική τους ομορφιά, για να προσελκύσουν τον επόμενο. Ο οποίος είναι κατά κανόνα ΑΚΡΙΒΩΣ ΙΔΙΟΣ με τον προηγούμενο!!! Κ.ο.κ. (σ.σ: Οι Ουκρανές είναι κατά τι καλύτερες από τις Ρωσίδες, μικρολεπτομέρειες, μην φανταστείς κάτι ιδιαίτερο).”
ΥΓ 2. Ντά; Ντα να λες!
