Είναι ευλογία να έχεις φίλους – Χαρά Μαρκατζίνου

Είναι ευλογία να έχεις φίλους…

Είναι ευτυχία να έχεις φίλους…

Στη ζωή μας έχουμε ανάγκη από ανθρώπους συνακροατές, συνοδοιπόρους, για να μοιραζόμαστε μαζί τους όλα όσα μας συμβαίνουν. Μοιραζόμαστε την τρέλλα μας, την ανησυχία μας, τις χαρές μας, τις δύσκολες στιγμές μας, το γέλιο και το δάκρυ, την αγκαλιά και την αγάπη. Αυτοί οι άνθρωποι είναι οι φίλοι μας. Κι αυτό που του κάνει τόσο ξεχωριστούς και ιδιαίτερους, είναι ότι τους έχουμε επιλέξει εμείς.

Αποκτούμε τους πρώτους μας φίλους περίπου στην ηλικία των τριών ετών και δεν σταματάμε να επιλέγουμε ανθρώπους για να μοιραζόμαστε τα όσα προκύπτουν στη ζωή μας ακόμα και μέχρι τα βαθιά μας γεράματα. Οι σχέσεις μας μαζί τους είναι συχνά οι μακροβιότερες της ζωής μας. Σίγουρα είναι διαφορετικές από τις οικογενειακές ή τις ερωτικές σχέσεις και αναμφισβήτητα είναι χρήσιμες, απαραίτητες και τελικά αναντικατάστατες σε κάθε ηλικία.

Στη ζωή μου υπήρξα πολύ τυχερή γιατί από τα παιδικά μου κιολας χρόνια βρισκόμουν ανάμεσα σε καλούς φίλους, φίλους που για μενα ήταν καταφύγιο, ήταν αγκαλιά, ήταν σκανταλιά, ήταν όμορφες στιγμές, ήταν γέλιο πολύ και ποδήλατο. Φίλους, που μπορεί σήμερα να μην τους βλέπω συχνά αλλά έχουν ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου. Που τα παιδικά μας χρόνια τα λιώσαμε σε ποδηλατάδες και τα γονατά μας τα ματώσαμε σε αγώνες πάνω στα χαλίκια. Που μας μαλώναν οι μανάδες μας γιατί χανόμασταν με τις ώρες στη θάλασσα και στο βενζινάδικο για παγωτό, εκεί που υποστηρίζαμε ο ένας τον άλλο και κρύβαμε τις σκανταλιές.

Η φιλία γεννιέται τη στιγμή που ένα άτομο λέει σε ένα άλλο: “Τι! Κι εσύ; Νόμιζα ότι ήμουν μόνο εγώ.”

C.S. Lewis

Και μετά ήρθε η εφηβεία, κι οι φίλες που έγιναν φίλες καρδιάς, φίλες ζωής. Λένε πως η  εφηβεία είναι πράγματι η εποχή όπου οι φιλίες είναι απαραίτητες, γιατί τα παιδιά έχουν την ανάγκη να μοιράζονται με συνομηλίκους τους όλο αυτό το ιδιαίτερο που τους συμβαίνει στη διάρκεια αυτής της έντονης και πρωτόγνωρης για εκείνους περιόδου. Αυτή η ανάγκη γίνεται μεγαλύτερη κυρίως επειδή νιώθουν ότι οι ενήλικοι δεν τους καταλαβαίνουν και έτσι θέλουν να περνούν τον χρόνο τους με τους συνομήλικους φίλους τους συζητώντας για τα προσωπικά τους. Φίλος που πέρασε μαζί σου εφηβεία είναι πολύ πιθανό να μείνει μαζί σου για μια ζωή. Είναι ο φίλος που ξέρει ποιος πραγματικά είσαι και πώς σκέφτεσαι. Είναι εκείνος που καταλαβαίνει πώς νιώθεις χωρίς καν να μιλήσεις.  Και τι δεν έχουμε να θυμόμαστε με τους φίλους μας από την περίοδο της εφηβείας… τα φλερτ, την κάλυψη, τα πάρτυ, την καλοκαιρινή αλληλογραφία… – γιατί βλέπετε εμείς δεν είχαμε κινητά για να τσατάρουμε όλη την ώρα – το ότι γυρνούσαμε σαν μύγες γύρω από το σταθερό τηλέφωνο για να το σηκώσουμε εμείς και να μιλήσουμε με τον κολλητό ή την κολλητή μας και να κανονίσουμε την έξοδό μας, τις αναμνήσεις από την πενθήμερη εκδρομή, τα διαγωνίσματα που ανταλλάσαμε κάτω από τη μύτη του καθηγητή…νομίζω θα μπορούσα να γράψω ολόκληρο τόμο με αυτές τις αναμνήσεις. Σίγουρα, η εκρηκτική εφηβεία έφερε και διαφωνίες και καβγάδες κι ίσως κάποια απομάκρυνση, που, όμως έκανε τη σχέση των φίλων ακόμα πιο δυνατή. Κάπου διάβασα πως «Όσοι αγαπιούνται βαθιά, δε χάνονται ποτέ. Έχουν τον τρόπο τους να μη βουλιάζουν, αλλά να κολυμπούν ακόμη κι αν η θάλασσα έχει κύματα. Αυτό σημαίνει αληθινός φίλος»

Κάποιοι άλλοι υποστηρίζουν πως τις σημαντικότερες φιλίες τις κάνουμε στην περίοδο των σπουδών μας.  Οι φιλίες αυτές είναι πιο ώριμες, βασίζονται στα κοινά ενδιαφέροντα, στον κοινό τρόπο σκέψης, διασκέδασης, στην παρεμφερή καθημερινότητα… Συχνά μάλιστα είναι οι φιλίες που διαρκούν περισσότερο και μας συντροφεύουν σε όλη μας τη ζωή. Προσωπικά πιστεύω πως δεν υπάρχει συγκεκριμένο χρονικό διάστημα για να κάνει ένας άνθρωπος φίλους. Μπορεί να είναι η εφηβεία. Μπορεί οι σπουδές, μπορεί τα χρόνια της δουλειάς. Δεν υπάρχει χρονικό όριο. Οι επιστήμονες τονίζουν ότι σε κάθε κύκλο της ζωής μας μπορούμε να γνωρίσουμε νέους ανθρώπους και να επιλέξουμε νέους φίλους. Αυτό που είναι επίσης πιθανό είναι ότι μεγαλώνοντας έχουμε αλλάξει και μπορεί να κάνουμε φίλους πιο δύσκολα ή αντίθετα πιο εύκολα γιατί είμαστε πιο σίγουροι για τον εαυτό μας. Επίσης, πιθανό είναι μεγαλώνοντας να μειώσουμε τους φίλους που έχουμε, ίσως επειδή γινόμαστε πιο επιλεκτικοί, αλλά και για λόγους πρακτικούς, αφού καθώς μεγαλώνουμε αυξάνονται οι υποχρεώσεις μας και μειώνεται ο χρόνος που έχουμε για να αφιερώνουμε στις παρέες μας.

Αληθινός φίλος είναι αυτός που παραβλέπει τις αποτυχίες σου και αντέχει τις επιτυχίες σου.

Doug Larson, 1926-, Αμερικανός αρθρογράφος

Όπως και να έχει, σε όποια χρονική στιγμή κι αν κάνουμε φίλους,  χρειάζεται να είναι φίλοι  που γελάνε με τη χαρά σου και στέκονται δίπλα σου τη δύσκολη στιγμή. Η φιλία είναι μία αμφίδρομη σχέση, είναι δούναι και λαβείν κι ο άνθρωπος που δίνει αγάπη απλόχερα, θα του την επιστρέψουν το ίδιο απλόχερα και οι φίλοι του.  Οι φίλοι μας, λοιπόν, είναι εκείνοι που θα σταθούν δίπλα μας και θα μας στηρίξουν έστω κι αν δεν συμφωνούν με μια απόφασή μας, έστω κι αν είναι αντίθετοι. Δε θα μας κατακρίνουν ούτε θα μας πετάξουν στα μούτρα την επική φράση ‘καλά να πάθεις’ ή ΄’στα λεγα εγώ’.  Θα είναι όμως στο πλάι μας και θα πονέσουν μαζί μας ή θα πάρουν το ρίσκο μαζί μας.  Ο φίλος μας θα καταλάβει πότε είμαστε χαρούμενοι ή προβληματισμένοι. Μόνο και μόνο κοιτώντας μας ή παρατηρώντας τις κινήσεις μας. Και είναι ευλογία να έχεις ένα φίλο που χωρίς να του πεις πολλά σε καταλαβαίνει.  Που καταλαβαίνει την ανάγκη σου για να μην πεις πολλά ή να σε αφήσει μόνο για λίγο και μετά να σε κλείσει στην αγκαλιά του όταν το έχεις ανάγκη. Οι καλοί φίλοι σου θα σου πουν τα πράγματα όπως είναι, ακόμα κι αν δεν είσαι έτοιμος να τα ακούσεις. Αληθινός φίλος είναι αυτός που σε αγαπάει τόσο πολύ ώστε να προτιμά να σου πει την αλήθεια παρά να σου χαιδέψει τα αυτιά .

Ο φίλος σου είναι ο άνθρωπος που ξέρει τα πάντα για σένα και, παρόλα αυτά, ακόμα σε συμπαθεί.

Elbert Hubbard, 1856-1915, Αμερικανός συγγραφέας

Το μεγαλύτερο δώρο που μπορεί να κάνει ένας φίλος σου σε σενα κι εσύ σ’εκείνον είναι η αποδοχή. Αποδέχεστε ο ένας τον άλλον όπως είστε, ακόμα και τις παραξενιές σας ο καθένας. Ίσως ακόμα και σε μια δύσκολη στιγμή, που θυμώσετε ο ένας με τον άλλο, δίνετε χώρο και χρόνο στη σχέση σας να καταλαγιάσουν τα πράγμτα και να τα ξαναβρείτε. Ο κόσμος γίνεται πιο όμορφος όταν τον μοιράζεσαι με φίλους. Οι φίλοι είναι πολύτιμοι σαν φυλαχτό και τους έχεις πάντα στο μέρος εκείνο της καρδιάς  που φυλάς τα ιδιαίτερα, τα ξεχωριστά. Και η φιλία είναι τόσο μοναδική και σπάνια, που χρειάζεται να την φροντίζεις, να την τιμάς, να την προστατεύεις. Στη φιλία χρειάζεται να δίνεις την αγάπη σου και την αποδοχή σου, και να ξέρεις πως ό,τι χτίζεις με στοργή, αγάπη και αλήθεια, στη φιλία θα είναι εκεί μαζί σου, δίπλα σου. Μην ξεχνάς να λες και κυρίως να δείχνεις στους φίλους σου πόσο πολύ τους εκτιμάς και πόσο τους αγαπάς.

Πριν λίγες μέρες βγάζοντας μια φωτογραφία στο νοσοκομείο καθώς περίμενα, έκανα τη σκέψη πως είναι ευλογία να αγαπάς κι ακόμα μεγαλύτερη ευλογία να μπορείς να δέχεσαι την αγάπη. Ξέρετε όλοι μας έχουμε γεμίσει πληγές την ψυχή μας και πολλές φορές οχυρωνόμαστε απέναντι στην αγάπη, ενώ είναι η μόνη θεραπεία. Ο καλύτερος τρόπος να μάθεις να αγαπάς και ν’αγαπιέσαι είναι να κάνεις φίλους.

Οι φίλοι είναι ο τρόπος του Θεού να ζητήσει συγγνώμη για τους συγγενείς που μας έδωσε.

Ανώνυμος

Είναι ευλογία να έχεις φίλους…

Είναι ευτυχία να έχεις φίλους…

Κι εγώ ευτυχισμένη κι ευλογημένη μαζί!

Comments

comments