Kiss My GRass When the going gets tough, the sheep goes beeehh…!
3/9/2004 ώρα 15:00
Μία μοναδική στιγμή! Η στιγμή που άκουσα το πρώτο σου κλάμμα, που αντίκρυσα το ροδαλό σου προσωπάκι και τα καλοσχηματισμένα χειλάκια σου. Η στιγμή που το πλασματάκι που κλωτσούσε τα βράδια μες την κοιλιά μου, είχε κάνει την πρώτη της εμφάνιση!
Χαρά, ευγνωμοσύνη, συγκίνηση, ευθύνη, ευτυχία, αγάπη που μεγαλώνει με κάθε ανάσα, με κάθε μικρή σου κίνηση, με την πρώτη σου κουβεντούλα, με το πρώτο σου χαμόγελο! Θαυμασμός στο πώς ένα μικρό πλασματάκι ρουφάει εικόνες, λέξεις, γνώσεις, βιώματα σαν σφουγγάρι και τα μεταφράζει σε ζωγραφιές, σε πράξεις, σε αγκαλιές, σε σπουδαία μαθήματα.
Άγχος, ανησυχία, πόνος στα πρώτα σου ράμματα, αγωνία έξω απότο χειρουργείο, ανυπομονησία την πρώτη μέρα στο σχολείο. Δέος στην απλότητα της σκέψης σου και στην ικανότητά σου αλλάζεις, να αναζητάς το καινούργιο. Ανησυχία για εκείνες τις δύσκολες στιγμές, για επιλογές δικές μου που σου άλλαξαν τη ζωή. Συγκίνηση για κάθε στιγμή που η σχέση μας γίνεται πιο δυνατή.
13 χρόνια τώρα μια απίστευτη εναλλαγή συναισθημάτων, εικόνων, ταξιδιών, στιγμών γεμάτων ζωή! 13 χρόνια με πρωταγωνίστρια εσένα, ένα πλάσμα ευαίσθητο και γελαστό, έξυπνο και δημιουργικό. 13 χρόνια που στο σανίδι της ζωής μου χάρισες τον ομορφότερο και σπουδαιότερο ρόλο, αυτόν της μητέρας…
Από την πρώτη πολυλογία της μέρας, που σε παρακολουθώ με μισόκλειστα μάτια, μέχρι τη γλυκιά καληνύχτα και το τρυφερό «κι εγώ» στο σ’αγαπώ μας, από το σκίτσο που θα μου στείλεις στο skype και το βομβαρδισμένο τοπίο της κουζίνας, που έχει την υπογραφή της μαγειρικής σου, από την επιμονή σου να βρεις στο διαδίκτυο την αγαπημένη σου φιγούρα ως την αλλεργική αντίδραση στον αρακά και το μάθημα της ιστορίας, από την έκπληξη που θα βρω κρυμμένη στο ψυγείο, ως την αινιγματική σιωπή σου που κάποιες φορές με αγχώνει, από το γέλιο σου και τη βροντερή φωνή σου, ως τα δάκρυα που κρύβουν μέσα τους άλλοτε φόβο, άλλοτε θυμό, ως την αγκαλιά της αγάπης, τη δύναμη τη ασφάλειας, από το πρώτο γέλιο που έχω ακόμα ηχογραφημένο στο κινητό, ως το βιντεάκι που γυρίζεις με τις φίλες σου ως…ως τις στιγμές που θα έρθουν και θα γεμίσουν το κόμικ της ζωής σου, να ξέρεις πως σ’αγαπώ…ως τον ουρανό- και πίσω πάλι. Και σ’ευχαριστώ, όχι μόνο για τα εύκολα, τα ευχάριστα, μα κυρίως για τα δύσκολα…
Χρόνια Πολλά Όλγα !!!
ΥΓ: Ήθελα να ντύσω αυτά τα λόγια με ένα βιντεάκι που τραγουδάμε “…γιατί έχω εσένα πλάι μου…” αλλά θα με κόψει η “λογοκρισία σου”, οπότε ας το τραγουδήσει ο Αντωνάκης.
