Τι είναι αυτό το πράμα ρε παιδί μου να ούμε… Γεμίσαμε υστερικές μάνες και μπουλό-παιδα να ούμε στις παραλίες.
Ρε η στήλη είναι ταξιδεμένη σας λέω… Έχετε πάει ποτέ στιν Ιμπίζα, στον Άγιο Μαυρίκιο ή στον Άγιο Δομίνικο (Μεγάλη ή χάρη του που φιλοξένησε και το “Σουρβάειβορ” να ούμε) και έχετε δει τάπερ με κεφτεδάκια και αλιμονάχαρτα με σπανακόπιτες; Μόνο στην Ελλάδα γίνεται αυτό να ούμε… Γεμίσαμε “μπουλοτροφεία” από τη Σαμοθράκη ως τη Κρήτη να ‘ούμε.
Παιδολατρεία κάργα! Ακόμα και στο μπάνιο να ούμε… Τι έχω ακούσει αυτό το καλοκαίρι δε λέγεται να ούμε.
“Έλα γρήγορα έξω να φας το αυγό σου!”, λέει η άλλη. Τρέχει ο μπουλούκος (και οι μπουλούκες βέβαια…) και τον ταίζει στο στόμα! Αυτό για δεκατιανό.
Εντεκατιανό! “Έλα θα σου πάρω παγωτό!” Τρέχουν τα καημένα να ούμε, μη χάσουν καμιά σπιθαμή ζάχαρη. Κάψανε πολύ ενέργεια στο κολύμπι να ‘ούμε!
Δωδεκατιανό! Βγαίνει τάπερ ή αλουμινόχαρτο με “σπιτικό κολατσιό” να ούμε. Βάλε άλλα δύο κομμάτια πίτα μίνιμουμ να ούμε, συνοδευέμενη συνήθως από ανθρακούχο ποτό να ‘ούμε (ή άνευ αλλά πάντα τίγκα στη ζάχαρη). Ρεεεεεεεε… Τι ‘ναι αυτά ρε να ‘ούμε! Διαβητικό σοκ ρε θα πάθουν τα παιδιά σας ρε από 7 “χρονώνε” να ‘ούμε….
Στη μία, μεσημεριανό! Και ακούς και την θεική ατάκα να ‘ούμε… “Το μεσημέρι πρέπει να τρώμε καλά…”. Και τη λέει ποια; Αυτή που έχει στουπώσει το παιδί να ‘ούμε με όλα τα προηγούμενα να ‘ούμε.
Και αν κάτσουν και σε ταβέρνα by the sea….; “Ω ρε μανουλα μ’!” (που έλεγε κι ο Μπαρμπα Γιωργος στον Καραγκιόζη) Σαγανάκι και κολοκυθάκια τηγανιτά για πρώτο να ‘ούμε (για να μη πέσει η χοληστερόλη του Μπόμπου να ‘ούμε) και μετά μπριτζόλα ή μπιφτέκι με πατάτες τηγανητές είναι σιγουράκια να ‘ ούμε. Έτσιιιιι για να φράξουν κι άλλο οι αρτηρίες… Και κλείνουμε με χαλβά ή γαλακτομπούρεκο…Νααιιιι… Γιατί είναι μεσημέρι και είναι νωρίς ακόμα και μετά θα τα κάψουμε και καλά να ‘ούμε…
Και το απόγευμα φέρε πάλι δύο παγωτά. έτσι για να μη πέσει το ζάχαρο να ούμε! Και καλά απογευματινό να ‘ούμε…
Ρε όλα αυτά που έχουν ταϊστεί τα παιδάκια δε τα καίει ούτε ο Φέλπς με μια βδομάδα 8ωρη προπόνηση να ‘ούμε… Και θα τα κάψουν τα μπαμπαλάκια που “μπλατσανάνε “ ένα τέταρτο τη μέρα;
Άσε που δεν είναι μόνο το φαγητό να ούμε.
Όλη την ώρα τα παιδάκια τα έχουν αλαλιάσει να ούμε…
“Μη πηδάς από το μώλο! ”Αν δε πηδήξει απο εκεί μωρή που πηδάνε όλα τα παιδιά, πως θα μάθει να ούμε να μη φοβάται τη θάλασσα να ούμε. Αφού εκεί είναι ρηχά και όλα τα παιδάκια εκεί βουτάνε να ούμε.
“Πασαλείψου με αντηλιακό!” Ναι κυρά μου… Να βάλει να μην καεί να ούμε αλλά και το παιδί να ούμε πρέπει να φωτοσυνθέσει να ούμε. Βάζετε όλες αυτές τις αλοιφές να ‘ούμε και δε αναπνέουν τα δερματάκια τους να ούμε και μετά δεν καίγονται, αλλά παθαίνουν χειρότερα να ούμε. Θρέφει ο ήλιος μαντάμ δεν καίει μόνο να ‘ούμε.
“Βάλε παπούτσια για να μπεις στη θάλασσα”. Σιγά τα πόδια των πριγκηπόπουλων να ‘ούμε. Μη βγάλουνε καμιά φουσκάλα παραπάνω να ‘ούμε και τα σέρνουμε στα χειρουργεία. Ρε άσε το παιδάκι να περπατήσει ξυπόλυτο, να νιώσει τη γη και να φορμαριστεί η πατούσα του να ‘ούμε. Να σκληραγωγηθεί με το χαλίκι!
“Μη κάνεις πατητές!” Βάλτο κυρά μου σε μια γυάλα με χρυσόψαρα το παιδί να ‘ούμε και άστο εκεί να κολυμπήσει. Πως θα χαρεί τη θάλασσα να ‘ούμε; Γιατί ποιος θα του κάνει πατητή να ‘ούμε..; Ο Σπαιντερ Μαν; Ο φίλος του θα του κάνει και τούμπαλιν.
Αφήστε ρε τα παιδιά να χαρούν τον ήλιο και τη θάλασσα να ‘ούμε. Μη ντα κάνετε ρε μαμόθρεφτα ρε να ‘ούμε. Ζούμε στην ομορφότερη χώρα του κόσμου να ‘ούμε. Αφήστε τα να νοιώσουν την ανεμελιά του Ελληνικού Καλοκαιριού να ‘ούμε… Δε γυρίζουν ρε πίσω αυτά τα χρόνια ρε…
Όχι άλλη μαμο-αστυνόμευση, όχι άλλη παιδολατρεία όχι άλλα μπουλόπαιδα σε θάλασσες και ακτές.