Kiss My GRass When the going gets tough, the sheep goes beeehh…!
Δε βγάζεις άκρη με σκορπιό επειδή δεν υπάρχει άκρη. Ούτε μέση. Ούτε αρχή ούτε τέλος. Δε θα τον καταλάβεις το σκορπιό δε θα τον νιώσεις. Άλλα λέει, άλλα σκέφτεται, άλλα πιστεύει, άλλα υποννοεί, άλλα ντ’ άλλα τα μεγάλα της Παρασκευής το γάλα. Όταν μιλάς σε κάποιο σκορπιό να ξέρεις καλά ότι δεν ακούει αυτό που λες εσύ. Έχει αυτόματο μεταφραστή και ακούει ό,τι θέλει αυτός. Για παράδειγμα: “Να σου φτιάξω ένα αυγό;” Ο σκορπιός ακούει το εξής: “Έχω σκοπό να σου φτιάξω ένα αυγό το οποίο είναι τίγκα στη χοληστερίνη γιατί θέλω να αρρωστήσεις και να σου κάνω κακό”. Δε θα τον πείσεις ποτέ ότι το έκανες καλοπροαίρετα. Μέχρι να πεθάνει θα στο κρατάει. Θα πιστεύει αυτό που έχει μέσα το ξερό του το κεφάλι ας χτυπιέσαι εσύ για το αντίθετο. Ο σκορπιός σε λατρεύει αλλά δε θα στο δείξει που να τρίβεις τον πισινό σου στον τοίχο. Δεν μπορεί εκ των πραγμάτων να στο δείξει. Δε ξέρει να στο δείξει. Ξέρει όμως να σου σπάζει τα νεύρα πολύ εύκολα. Να σε κάνει να αναρωτιέσαι μήπως όντως το αυγό του το έβρασες για να τον στείλεις.
Ο γνήσιος σκορπιός μπορεί να σε πείσει ότι το φεγγάρι βγαίνει γύρω στις 3.00 το μεσημέρι την ώρα που λαλάει ο τζίτζικας. Κι αν δει ίχνος αμφιβολίας στα μάτια σου θα θυμώσει και μπορεί να μή σου μιλάει για κανά εξάμηνο. Μα να τολμήσεις να αμφισβητήσεις κάτι που είπε ο σκορπιός. Ποιός νομίζεις ότι είσαι για να κάνεις κάτι τέτοιο; Σε σκορπιό ειπώθηκε την πρώτη φορά ότι πετάει ο γάιδαρος. Ναι παιδί μου πετάει ο γάιδαρος. Αλίμονο. Όλα τα λεφτά όμως στον σκορπιό είναι το βλέμμα το αετίσιο και κοιμισμένο ταυτόχρονα. Ποτέ μου δεν κατάλαβα πως το πετυχαίνουν αυτό. Όσο βαθιά και να τον κοιτάξεις στα μάτια δε θα καταλάβεις τι νιώθει. Δε σε αφήνει να δεις. Σε αφήνει μέχρι εκεί που θέλει αυτός. Μετά είναι το άβατον. Το απλησίαστον. Το κάτω τα χέρια μάστορα να μου σου τα κόψω από τη ρίζα. Δεν μπαίνεις εκεί μέσα που να το παλεύεις μερόνυχτα, μήνες, χρόνια. Έτσι και του καρφωθεί κάτι του σκορπιού δεν θα του την αλλάξεις τη γνώμη.
Μπορεί προς στιγμήν να σε ξεγελάσει ότι σε πιστεύει αλλά μετά από χρόνια αν τεθεί ξανά το ζήτημα θα καταλάβεις ότι δε σε είχε πιστέψει ποτέ. Και μετά αυτό το χαμόγελο της προσπάθειας του αναγκαστικού του με σφίγγει νοερό κολλάρο που έχω στο λαιμό. Όλα αυτά τα σχόλια που έχουν γίνει γι αυτό το χαμόγελο. Γιατί δε με ρώτησε ποτέ κανείς; Ούτε έγκυος ήταν η Τζοκόντα, ούτε αινιγματική ούτε μυστηριώδης. Σκορπιός ήτανε και θα τη ζόρισε προς στιγμήν ο Ντα Βίντσι και του κρατούσε μούτρα μέχρι να τελειώσει ο πίνακας. (Προφανώς και αργότερα, αλλά αυτό δε θα το μάθουμε ποτέ)!
