Kiss My GRass When the going gets tough, the sheep goes beeehh…!
Έξοδος για ποτό… Ακολούθησε τις προηγούμενες μέρες καφές, φαγητό… Και φτάσαμε σιγά σιγά σε εκείνο το γνώριμο στάδιο παραζάλης! Σε κοιτώ, με εκείνη την ένταση στο βλέμμα, σημάδι ψευδής αυτοπεποίθησης, που ενισχύει λίγο παραπάνω η παγωμένη βότκα. Με κοιτάς και χαμηλώνεις το βλέμμα προς τα χείλη μου, χαϊδεύεις τρυφερά τη μέση μου, καθώς λικνίζομαι και άλλο στο πλευρό σου, με τον Bob Marley να ηχεί στα μεγάφωνα!
Πλησιάζω και άλλο το λαιμό σου, νιώθω την ανάσα σου να ανατριχιάζει το κορμί μου… είναι εκείνα τα άτιμα τα δευτερόλεπτα πριν το πρώτο φιλί, που ξεσπούν άγρια κάθε αίσθηση γύρω σου! Κλείνεις τα μάτια «αθόρυβα», τα χείλη σου προσαρμόζονται στο τέλειο άνοιγμα, γέρνεις απαλά και… ανασαίνεις «ζωή» πάνω στα δικά μου. Με φιλάς με τρόπο γλυκό, θαρρείς και λαμβάνεις σκηνοθετικές οδηγίες πίσω μου και πρωταγωνιστούμε σε σκηνή twilight του τόσο- όσο.
Θυμωμένα, σε δαγκώνω απαλά, ξαφνιάζεσαι χαμογελάς και απομακρύνεσαι. Απομένω με την αίσθηση σου ακόμη στα χείλη, μα όχι από εκείνες που ξυπνούν κάθε μικρό κύτταρο του οργανισμού σου. Έχεις το τέλειο σκηνικό αγόρι μου! Χρησιμοποίησε το. «Κορίτσι ξελογιάζεται από αγόρι, σε σκοτεινό μπαρ στο κέντρο της Αθήνας. Κορίτσι απολαμβάνει, αγόρι εξουσιάζει μυαλό και σώμα.» Το σκηνικό με γυρίζει χρόνια πίσω, εποχές λυκείου που τα κλεφτά φιλιά και οι συναντήσεις στο πίσω προαύλιο έκρυβαν όλες τις «καύλες» αυτού του κόσμου.
Η επόμενη μέρα, θα φέρει συζητήσεις με τις κολλητές, για το γεγονός πως δε στάθηκες άξιος προσδοκιών μου. Δεν είμαι εύθραυστη καραμέλα στο τελείωμα… να με φιλάς λες και είμαι έτοιμη να σπάσω στην κόψη των χειλιών σου. Το ζωολογικό κήπο ολόκληρο θέλω να ξυπνήσεις μέσα μου, να μην τολμώ να πάρω μάτια και μυαλό από εσένα, ακούς;
Που χάθηκαν αναρωτιέμαι, όλοι εκείνοι οι «αλήτες» με τα δερμάτινα τζάκετ και το στριφτό τσιγάρο μισοκαμένο ακόμη στα χείλη; Εκείνοι που υπέγραφαν συμβόλαια ολόκληρα στο κορμί σου, που άφηναν ξέπνοα φιλιά μέχρι το ξημέρωμα και ανακατεμένα μαλλιά στον καθρέπτη ντροπιασμένα, σαν έπαιρνες το δρόμο της επιστροφής. Που σε ανάγκαζαν να σκαρφίζεσαι κάθε πιθανό ψέμα, με μία έξτρα δόση αδρεναλίνης προκειμένου να τους συναντήσεις. Γιατί «τέτοια αγόρια, δεν είναι για το κοριτσάκι του μπαμπά».
Εποχές, που ο έρωτας μύριζε αλμύρα και φθηνή μπύρα. Που είχε φωνή «καψούρας στο ραδιόφωνο» και ατέλειωτα γέλια τις Κυριακές στις εξορμήσεις. Υπέροχα, μικρά φασώματα, σε χάρτες παρελθόντος! Να έχεις να συζητάς με την κοριτσοπαρέα, ξέφρενα πάρτι και άλλοτε «πλάτες» η μια στην άλλη προκειμένου να τον συναντήσεις. Έναν έρωτα αλήτη! Από εκείνους, που πεισματικά φωνάζεις «φύγε» μα όλο έρχονται κοντά σου. Που τολμούν να βάλουν το ράδιο στο τέρμα, κάτω από την πολυκατοικία αμέριμνοι και μεθυσμένοι απ’ τον έρωτα τους. Που σε παίρνουν αγκαλιά μέχρι να αποκοιμηθείς και σε ξυπνούν εγωιστικά, κάθε που νοσταλγούν στη γεύση σου επάνω στο κορμί τους. Έρωτες κτητικοί, τρελοί και απαιτητικοί. Που κάνουν την κάθε μέρα Κυριακή και δε περιμένουν κάθε Σάββατο, προκαθορισμένο ραντεβού στα κλεφτά.
Ξέρουν να στήνουν πικνίκ από το τίποτα και να σε προκαλούν για μακροβούτια… γυμνοί και ελεύθεροι σε εκείνο το πλευρό τους! Δεν ήμουνα ποτέ κορίτσι της νουβέλας. Από τα παραμύθια πάντα, με γοήτευε ο μαύρος ο ιππότης, πλάι στο πλευρό του πρίγκηπα με την κατάλευκη οδοντοστοιχία. Γιατί δεν είναι τα ασημικά και τα γοβάκια ικανά να σε αναστατώσουν, μάτια μου! Ή θα με στέλνεις «αδιάβαστη» στο σύμπαν ή θα σε στέλνω εγώ πίσω πακέτο στη μανούλα σου!
Φιλιά με ανακατεμένες βότκες, δέχομαι αν περιλαμβάνουν αποπλάνηση σε σκοτεινά σοκάκια και όχι στρυμωγμένες υποσχέσεις σε κοσμικά ασφυκτικά μπαράκια δηθενιάς! Φίλα με, λες και εξαρτάσαι από αυτό. Φίλα με, λες και αύριο δε θα με ξαναδείς, γιατί που ξέρεις… ίσως όντως και να μη με ξαναδείς! Το τώρα που με κρατάς ξάγρυπνη στην αγκαλιά σου αποζητώ, χωρίς να σκέφτεσαι το πρωινό ξύπνημα στην άχρωμη δουλειά σου.
Λίγο θράσος παραπάνω στο τελείωμα και οι ζωές θα ισορροπούνταν άψογα ανάμεσα στον έρωτα. Ας κρατήσουν την αγάπη, τον σεβασμό και τη χλιαρότητα πλάι στον πάγο συντήρησης σε εκείνο το ποτήρι που μου προσφέρεις με τρεμάμενα ακόμη χέρια. Αλλάζω την παραγγελία μου σε παγωμένη χύμα μπύρα. Χείμαρρος εντός σου, το φιλί που σου παραδίδω με σκοτεινό ακόμη βλέμμα. Σε νιώθω να υποκύπτεις στη ζάλη μου, λαμβάνοντας τα ηνία σε σκηνοθετικό ρόλο, προσαρμόζοντας, το ιδανικό σκηνικό. «Κορίτσι αποπλάνησε αγόρι και τον οδήγησε στο φως, μέσα απ’ το… σκοτάδι». Γι’ αυτό σου λέω… Έλα να «φασωθούμε» darling, να δεις πως χρωματίζεται ξημέρωμα ολόκληρο απ’ τις αγκαλιές μας!
