Kiss My GRass When the going gets tough, the sheep goes beeehh…!
*Αυτό το κείμενο είναι σατιρικό και δεν έχει σκοπό να θίξει κανέναν,
εκτός από όλους εσάς τους βρωμιάρηδες εκεί έξω*
Σαν άνθρωπος έχω πολλές φιλοσοφικές απορίες που δεν παίρνουν απάντηση, με βασανίζουν τις νύχτες και δεν με αφήνουν να κοιμηθώ και να στρώσω επιδερμίδα.
Ποια είμαι, γιατί με έπιασε η κρίση των τριάντα πριν καν κλείσω τα τριάντα, γιατί δεν μπορώ να γράψω καινούργιο βιβλίο, γιατί υπάρχει άμμος κυριακάτικα σκορπισμένη σε όλο μου το σπίτι… Α! Άμμος στο σπίτι! Μοιάζει με κάποιο ευφάνταστο κουιζ αυτό – πώς βρέθηκε άμμος σε ένα διαμέρισμα στο κέντρο της Αθήνας, μέσα στις λίγες ώρες που βόλταρα χτες αμέριμνη στα Εξάρχεια;
Εγώ με τους γρίφους δεν τα πάω καλά, για αυτό είπα να ρωτήσω τον καλό μου, μιας και οι άντρες φαίνεται να έχουν μεγαλύτερα ποσοστά επιτυχίας στα παιχνίδια γνώσεων.
Και όντως είχε την απάντηση. “Αφού είχα γύρισμα χτες σε παραλία”. Daaaaah.
Και κάπως έτσι όλα εξηγούνται και η ζωή μου αποκτά νέο νόημα καθώς όλες μου οι φιλοσοφικές απορίες έχουν μία απάντηση επιτέλους.
Κυριολεκτικά μία απάντηση, την ίδια όλες.
“Ποια είμαι, γιατί με έπιασε η κρίση των τριάντα πριν καν κλείσω τα τριάντα, γιατί δεν μπορώ να γράψω καινούργιο βιβλίο, γιατί υπάρχει άμμος κυριακάτικα σκορπισμένη σε όλο μου το σπίτι;” Μα γιατί είμαι καθαρίστρια!
Απλήρωτη καθαρίστρια, βεβαίως βεβαίως.
Στην Ελλάδα υπάρχει κάποιο αρρωστημένο στερεότυπο σύμφωνα με το οποίο η γυναίκα καθαρίζει, μαζεύει, μαγειρεύει, πλένει, φροντίζει τα παιδιά και, επειδή πάνω από όλα είμαστε φεμινίστριες απελευθερωμένες πανάθεμα μας, φέρνει και λεφτά στο σπίτι.
Ο άντρας από την άλλη παραμένει για πάντα ένα “χαριτωμένο” παιδί που πετάει άπλυτα ρούχα και σκουπίδια παντού, θεωρεί πως οι δουλείες του σπιτιού είναι μια γυναικεία παραξενιά και πως το ψυγείο κατά πάσα πιθανότητα γεμίζει από μόνο του αν το αφήσεις για αρκετό καιρό άδειο. Daaaaah.
Κι επειδή εγώ είμαι τσακάλι, είπα από μικρή πως θα τα γλιτώσω όλα αυτά και θα κάνω πολύ προχωρημένες και εναλλακτικές σχέσεις, θα είμαι ελεύθερο πουλί, δεν θα μάθω ποτέ να μαγειρεύω, δεν θα κάνω παιδιά και δεν θα καθαρίζω. Και ύστερα ήρθε η άμμος. Διότι ο Έλληνας εργένης θα ζει παρέα με τις κατσαρίδες στα φοιτητικά του χρόνια, μέχρι να έρθει η δόλια μάνα να μαζέψει και μετά θα συνεχίσει να ζει με τον ίδιο ακριβώς τρόπο όταν αποκτήσει γυναίκα, σπίτι, παιδί, σκυλί και αυτοκίνητο. Από αυτό δεν γλιτώνεις.
Και ναι, φυσικά και όλοι ξέρουμε την ιστορία για τον άντρα εκείνον που ζει μόνος του σε ένα ταχτοποιημένο και καθαρό διαμέρισμα με θέα, μαγειρεύει, μαστορεύει και σιδερώνει τα πουκάμισα του, αλλά η ιστορία αυτή είναι μάλλον αστικός μύθος.
Ζωή σε λόγου μας!
