Να φεύγεις! – Μάρθα Πατλάκουτζα

Ο κέρσορας αναβοσβήνει υπομονετικά, μα η ψυχή είναι απρόθυμη να βουτήξει στα σταχτόνερα του χτες. Μοιάζουν να έχουν περάσει αιώνες από τότε. Λίγο η μουσική από ένα παλιό soundtrack, λίγο τα λόγια του Μενέλαου Λουντέμη:

«Να φεύγεις από εκεί που δε σου δίνουν αυτά που χρειάζεσαι.

Από το δυσανάλογο, το μέτριο και το λίγο.

Να απαιτείς αυτό που δίνεις να το παίρνεις πίσω – δεν τους το χρωστάς.

Να μάθεις να σέβεσαι την αγάπη σου, το χρόνο σου και την καρδιά σου.

Μην πιστεύεις αυτά που λένε – η αγάπη δεν είναι ανεξάντλητη, τελειώνει.

Η καρδιά χαλάει, θα τη χτυπάς μια μέρα και δεν θα δουλεύει.

Να καταλάβεις πως οι δεύτερες ευκαιρίες είναι για τους δειλούς – οι τρίτες για τους γελοίους.

Μην τρέμεις την αντιστοιχία λέξεων-εννοιών, να ονομάζεις σχέση τη σχέση, την κοροϊδία κοροϊδία.

Να μάθεις να ψάχνεις για αγάπες που θυμίζουν Καζαμπλάνκα – όχι συμβάσεις ορισμένου χρόνου».

Ναι, θα το ξενυχτήσεις κι απόψε. Το δράμα δε σου ταίριαζε ποτέ. Προτιμούσες να καταπιείς την ψυχή σου, παρά να δείξεις πως πληγώθηκες, πως εκείνος είχε περάσει μέσα σου.

Ο καιρός πέρασε. Έκανες τον αγώνα σου. Τον νίκησες.

Ανασαίνεις με την ανακούφιση πως έχεις πια τον έλεγχο της ζωής σου.

Ναι, ποτέ δεν σου άρεσαν τα μελό. Τα πάντα έντυνες με ένα σκληρό κουκούλι. Κι ας έκρυβες μέσα σου μια πεταλούδα, ξέρεις από εκείνες που λατρεύουν τη φωτιά κι ας είναι καταδικασμένες να καούν.

Ναι, μάτια μου, οι ιστορίες τελειώνουν. Η ζωή όχι.

πηγή: writersgang.com

Comments

comments