/…γεμίσαμε σώματα, αδειάσαμε ανθρώπους…/
(Στίχος από το ποίημα Άναρθρα της Μαρίας Ροδοπούλου και τη συλλογή Είμαι πολλές, Εκδ. Ιδεόγραμμα, 2013)
Απερήμωση.
Κανείς δεν είν’ εδώ, ούτε εδώ, ούτε κει κάτω;
Κανείς;
κι αυτές οι πολυώροφες ανθρώπινες σχέσεις
ποιος θα τις κατοικήσει;
(Επιλεγμένοι στίχοι από το ποίημα Ακαιρία της Κικής Δημουλά και τη συλλογή Το τελευταίο σώμα μου, Εκδ. Κείμενα, 1981, Β’ Εκδ. Στιγμή, 1989)
[Κόμπρα
Είσαι μια κόμπρα
Στο σκότος της νύχτας
Mονάχο του κλαίει ένα αστέρι
Eκείνο μόνο ξέρει…
Κόμπρα
Είσαι μια κόμπρα…]
*Κύλησε το nutshell και βρήκε τη στήλη του.
Ό,τι είχα να πω, το υπέθεσα, απώθησα, προσέλκυσα, άκουσα, είδα, έγραψα…
Απλά, λιτά και απέριττα…