/…Τίποτα δεν πρέπει να γεμίζει
πάνω από τα όριά του.
Διαφορετικά ξεχειλίζει.
Λερώνει.
Σε βάζει σε μπελάδες…/
(Επιλεγμένοι στίχοι από άτιτλο ποίημα της συλλογής “Σάλια, μισόλογα και τρύπιοι στίχοι” του Γιάννη Αγγελάκα, Εκδ.Λιβάνη, 1995)
Μετριότητες
-Εσύ ποια μετριότητα μπορείς να αντέξεις;
Σηκώνω το βλέμμα μου
προς την ξύλινη πόρτα με τα μαύρα σκαλιστά κάγκελα.
-Μα φυσικά όλες, απαντώ.
Γι’αυτό υπάρχουν, για να τις αντέχουμε:
Το πολύ και το λίγο να φοβάσαι
Το πολύ της ανυπαρξίας και το λίγο της ύπαρξης
Tο λίγο των ανθρώπων
Το λίγο της αγάπης
Το λίγο της ευχαρίστησης
Το λίγο της απόλαυσης
Το λίγο του έρωτα
Το λίγο της αγκαλιάς
Το λίγο γενικώς μέσα στο πολύ δήθεν της εποχής
Το πολύ πρέπει
Το πολύ φαίνεσθαι
Το πολύ της απόδειξης
Το πολύ του εγώ και το λίγο του εμείς.
(Ματίνα Μάμαλη, από τη συλλογή (Α)ΧΡΟΝΟ ΤΑΞΙΔΙ, Εκδ.Vakxikon.gr, Αθήνα, 2016)
[The odds are there to beat.
You win a while, and then it’s done
Your little winning streak.
And summoned now to deal
With your invincible defeat,
You live your life as if it’s real,
A Thousand Kisses Deep…]
*Κύλησε το nutshell και βρήκε τη στήλη του.
Ό,τι είχα να πω, το υπέθεσα, απώθησα, προσέλκυσα, άκουσα, είδα, έγραψα…
Απλά, λιτά και απέριττα…