Kiss My GRass When the going gets tough, the sheep goes beeehh…!
Υπάρχουν στιγμές στην ζωή σου που καθορίζουν την ίδια την ύπαρξη σου. Αποφάσεις που θα πάρεις. Γεγονότα που θα λάβουν μέρος. Ο χρόνος τρέχει. Δεν γυρίζει πίσω… και ότι γράφει δεν ξεγράφει.
Η μήπως όχι; Μήπως τελικά η έννοια του χρόνου όπως την γνωρίζουμε δεν καθορίζει τελικά το σύμπαν στο οποίο ζούμε;
Ο Ντενί Βιλνέβ ασχολείται με την απώλεια σε όλες της τις μορφές. Σε όλες σχεδόν τις λατρεμένες για όλους μας ταινίες του. Incendies (Μέσα από τις φλόγες), Prisoners, Sicario. Η απώλεια είναι εκεί με τον έναν ή τον άλλο τρόπο και κατευθύνει τις σκέψεις, τις πράξεις, τις αποφάσεις και εν κατακλείδι τις ζωές των πρωταγωνιστών. Είναι το έναυσμα για αλλαγή και δημιουργία. Είναι η πολυαναμενόμενη λύτρωση και όχι η αρχή του τέλους. Το πένθος μπορεί να βρίσκεται πάντα εκεί, αλλά είναι ταυτόχρονα το εναρκτήριο λάκτισμα για αγάπη και ζωή απ΄την αρχή.
”Η γλώσσα είναι η κόλλα που ενώνει τους πολιτισμούς” λέει σε κάποιο σημείο της ταινίας η Άνταμς. ” ‘Είναι το πρώτο ‘όπλο’ που χρησιμοποιείται σε κάθε είδους αντιπαράθεση όχι όμως για επιβολή ή επικράτηση αλλά για να αποφευχθεί η σύγκρουση!
Jeremy Renner as Ian Donnelly and Amy Adams as Louise Banks in ARRIVAL by Paramount Pictures
Πάνω σε αυτό το ρητό λοιπόν ο Βιλνέβ δεν φτιάχνει απλά μια ιστορία επιστημονικής φαντασίας – που όμοια της σε συναίσθημα και ένταση είχαμε να δούμε από το προ διετίας, επικό Interstellar – αλλά μας δίνει ένα παγκόσμιο μήνυμα ενότητας, αγάπης και συνεννόησης ανάμεσα στους λαούς και κυρίως στις κυβερνήσεις τους, που συνήθως τα κάνουν όλα πουτάνα και μας πηδάνε τις ζωές με βία, επιβολή ανέχειας και βέβαια με πολέμους που ξεκληρίζουν γενιές και γενιές ανθρώπων.
Υπόθεση:
12 μυστηριώδη διαστημόπλοια με εξωγήινους επιβάτες προσγειώνονται σε διάφορα σημεία του πλανήτη μας. Μία ομάδα ειδικών με επικεφαλή την γλωσσολόγο Λουίζ Μπανκς αναλαμβάνει να ερευνήσει τις προθέσεις των επισκεπτών και να δώσει απαντήσεις. Ο χρόνος όμως πιέζει και ο κόσμος απειλείται με έναν παγκόσμιο πόλεμο, λόγω της ασυμφωνίας των κυρίαρχων κρατών (Κίνα, ΗΠΑ, Ρωσία κλπ) για τα μέτρα ασφαλείας που πρέπει να ληφθούν. Η Λουίζ και οι συνεργάτες της θα πρέπει να πάρουν μία απόφαση που θα θέσει σε κίνδυνο την ζωή τους αλλά και πιθανώς ολόκληρη την ανθρωπότητα.
Γνώμη:
Είναι απίστευτα αναζωογονητικό το συναίσθημα να παρακολουθείς επιτέλους μια ταινία με εξωγήινους στην οποία δεν γίνεται ο κακός χαμός, όπου δεν ανατινάζονται πόλεις, όπου δεν καταστρέφονται μνημεία και όπου η συνεννόηση και η δημιουργία είναι η λύση ενάντια σε κάθε ιαχή πολέμου και σύγκρουσης!
Στηριγμένη σε μια σπουδαία και πλούσια σε συναισθηματικό βάθος ερμηνεία από την αγαπημένη Είμι Άνταμς (περιμένουμε να μας καθηλώσει και στο ”Νυκτόβια Πλάσματα” του Τομ Φόρντ λίαν συντόμως) και με ολόκληρο το καστ – Ρένερ και Γούιτακερ πολύ καλοί – να ακολουθεί κατά πόδας, η ταινία είναι ένα ώριμο Sci-Fi δράμα, που ενώ διατηρεί την ένταση που προέρχεται από το ‘άγνωστο’ παράλληλα ”διεγείρει τις χορδές της αγάπης και της απώλειας”, όπως έγραψε και το Hollywood Reporter, ενώ η μουσική επένδυση του Johann Johannsson όπως και στο Sicario σε υπνωτίζει και ‘ντύνει’ μοναδικά την ταινία, ενώ θα ήταν μάλλον ανούσιο να πω ότι σε καθηλώνει ολοκληρωτικά.
Ένα ακόμη συν της ιστορίας είναι ότι όλες οι φιλοσοφικές και μη απορίες που προκύπτουν, θα απαντηθούν μόνο στο – μας σηκώθηκαν οι τρίχες – φινάλε της ταινίας, που κυριολεκτικά την απογειώνει και το οποίο πλημμύρισε τις καρδιές μας με μια υπέρμετρη ζεστασιά, ενώ ταυτόχρονα έκανε τα μάτια μας να δακρύσουν από συγκίνηση!
Ερωτήματα όπως: Έχει ο χρόνος όπως τον γνωρίζουμε αρχή και τέλος και καθορίζεται από μια ευθεία νοητή γραμμή ή μήπως η αίσθηση που έχουμε και τα γεγονότα που βιώνουμε είναι κάτι αέναο; Το παρελθόν δείχνει το μέλλον ή μήπως το παρόν μας είναι ήδη προκαθορισμένο από ένα παράλληλο σύμπαν και τις δικές μας παράλληλες αποφάσεις και πράξεις;
Μπερδευτήκατε ή το ‘χετε ακόμη; Οκ…πάμε στα πιο απλά: Ποιος είναι ο στόχος της επίσκεψης των εξωγήινων; Έρχονται με ειρηνικούς σκοπούς η όχι, και τέλος… ποια είναι η σχέση έχουν με την σέξι τραγουδίστρια της εφηβείας μας, Sheena Easton (The lover in me/1989)!! Σας tsakisa τώρα ξέρω.
Όσον αφορά τώρα την πορεία της προς τις Χρυσές Σφαίρες και τα Όσκαρ, δεν ξέρω αν ήρθε η ώρα για μια δημιουργία επιστημονικής φαντασίας να κερδίσει το αγαλματάκι της καλύτερης ταινίας (διόλου απίθανο), αλλά τι καλύτερο για μήνυμα προς όλες τις κατευθύνσεις από αυτό της αγάπης και ενοποίησης των λαών όλου του κόσμου! Εδώ πέρυσι το Spotlight λόγω περιεχομένου, επικράτησε απέναντι σε οπτικοακουστικά αριστουργήματα όπως το Revenant και το Mad Max: Fury Road! Ε…μα!
Οι δικές μου ερωτήσεις τώρα και τροφή για σκέψη προς εσάς είναι πιο απλές: Αν είχες έναν τρόπο να δεις όλη σου την ζωή, από την αρχή μέχρι το τέλος της και το πως θα εξελισσόταν τι θα έκανες διαφορετικά; Τι θα άλλαζες; Θα έπαιρνες τις ίδιες αποφάσεις και θα την άφηνες να εξελιχθεί με τον ίδιο τρόπο ή θα τα έκανες όλα αλλιώς; Ίσως να μην έχει τελικά σημασία. H αρχή είναι το τέλος. Το τέλος η αρχή.
Η μόνη σταθερή αξία είναι η αγάπη. Είναι η μόνη παγκόσμια γλώσσα. Μια ανυπέρβλητη δύναμη που μπορεί όμως να υπερβεί μέχρι και τα στενά, οροθετημένα παγκόσμια χρονικά αλλά και κάθε είδους σύνορα. Η αγάπη είναι η μόνη απάντηση. Όποιο κι αν είναι το ερώτημα και από όποιον κι αν τίθεται.
ΥΓ. Τα γνωστά περιστέρια – απανταχού σύμβολο της ειρήνης – στην αίθουσα του Ιντεάλ (οι σινεφίλ που συχνάζετε εκεί γνωρίζετε) έκαναν ξανά μετά από καιρό την εμφάνιση τους και τρύπωσαν στην αίθουσα κατά την δημοσιογραφική προβολή της ταινίας, κάτι που έκανε ολόκληρη την σινέ εμπειρία μας σχεδόν εξωπραγματική.
Καλή απόλαυση στις αίθουσες από σήμερα φίλοι και φίλες με μια πραγματικά… άχαστη κινηματογραφική εμπειρία.
Απολαύστε το τρέιλερ και καλές προβολές!
