Μη μου φωνάζεις… δε σε φοβάμαι! – Χαρά Μαρκατζίνου

Μη μου φωνάζεις

Δε σε φοβάμαι!

Μη μου φωνάζεις,

Έπαψα πια να σε λυπάμαι!

Νομίζεις πως είσαι δυνατός όταν φωνάζεις;

Νομίζεις πως μπορείς να μου επιβληθείς;

Στο είπα πια δε σε φοβάμαι!

Νομίζεις πως μπορείς να κρύψεις την ανασφάλειά σου πίσω από τις κραυγές;

Νομίζεις πως μπορείς να καμουφλάρεις την μικροψυχία σου κραυγάζοντας;

Πόση φασαρία ακόμα θα κάνεις;

Πόσο χαμηλότερα θα πέσεις;

Φωνάζεις ακόμα… μα δε σε λυπάμαι.

Τι προσπαθείς να αποδείξεις;

Ότι είσαι κάποιος, ότι έχεις δύναμη; Ότι μπορείς να κάνεις ό,τι θέλεις;

Μα δε μπορείς να κάνεις τίποτα από όλα αυτά, γιατί πολύ απλά είσαι δειλός!

Δύναμη δεν είναι το ουρλιαχτό σου, αλλά ο σεβασμός.

Δύναμη δεν είναι οι βρισιές που ξεστομίζεις μα ο διάλογος.

Δύναμη δεν είναι οι κούφιες απειλές σου, αλλά η αλήθεια που δυστυχώς δεν αντέχεις.

Πόσα πρόσωπα προσπαθείς να κρύψεις πίσω από τις φωνές;

Ούτε κι εσύ ο ίδιος ξέρεις!

Προσπαθείς να κρυφτείς πίσω από τον ίδιο σου τον εαυτό αλλά μάταια…

Δεν αντέχεις την ευθύνη ε; Και κάνεις ακόμα μεγαλύτερη φασαρία!

Φωνάζεις ακόμα… μα δε σε λυπάμαι!

Δε σε φοβάμαι!

Δύναμη είναι η ηρεμία κι όχι η αταξία που προκαλείς με τις φωνές σου.

Δύναμη είναι η παραχώρηση κι όχι ο εγωισμός.

Δύναμη είναι η ελευθερία κι όχι η κτητικότητα.

Δε σου ανήκουν οι άνθρωποι, ούτε είναι αντικείμενά σου για να τα χρησιμοποιείς όπως σε βολεύει…

Κι αν δε σε βολεύει… τότε τι; Θα βάλεις πάλι τις φωνές.

Φωνάζεις ακόμα… μα ούτε καν ακούω το θόρυβό σου!

Φωνάζεις ακόμα… και προσπαθείς με φωνές να δικαιολογήσεις τις πράξεις σου, τις τύψεις και τις ενοχές σου.

Δύναμη είναι η αλήθεια, κι όχι το ψέμα που είναι η πρώτη κι η τελευταία σου κουβέντα…

Δύναμη είναι η αξιοπρέπεια κι όχι ο τραμπουκισμός.

Δύναμη είναι η αγάπη μα δεν την ένιωσες ποτέ!

Φωνάζεις ακόμα… μα δεν ακούγεσαι πια…

 

Comments

comments