Kiss My GRass When the going gets tough, the sheep goes beeehh…!
…Και όταν λέω ψυχοθεραπεία εννοώ κανονική σε ειδικό και όχι στον αυτοκόλλητο που προφανώς για να είστε στικεράκια μάλλον τον ίδιο καπνό φουμάρετε. Μιλάμε για ψυχοθεραπεία, όχι για άλλοθι να συνεχίσεις να σκορπάς μιζέρια στους γύρω, προκειμένου να καλύψεις έντεχνα τις δικές σου ανασφάλειες για να νιώσεις καλύτερα. Το θέμα είναι να βγει το βαμπίρ από μέσα σου. Κι αν δε βγει να σταματήσει να ρουφάει αίμα. Τελειώνουν τα αποθέματα, πατριώτη!
Σαφώς και χιουμορίζουμε σε αυτό το κείμενο. Είναι η καλύτερη συνταγή να τα πούμε όλα με το όνομά τους χωρίς να εκτεθούμε και να εκθέσουμε…
1.Αισθάνεσαι Δον Κιχώτης... από την ανάποδη. Αυτό τις Δευτέρες. Την Τρίτη και την Τετάρτη ξένοιαστος και ασυμβίβαστος καβαλάρης. Την Πέμπτη γκουρού. Το ΠΣΚ που δεν έχεις πολλή δουλειά και έρχεσαι face to face με τον Μάκη που ήσουν πάντα, κλείνεσαι στο σπίτι και το ρίχνεις στα ναρκωτικά γιατί δεν σε αντέχεις. Ή στο ίντερνετ, ή σε σεξ, ψέματα και βιντεοταινίες… Η μανία να κάνεις τον κόσμο καλύτερο είναι ό,τι πιο ρομαντικό και ανιδιοτελές μπορώ να σκεφτώ. Αν τα κίνητρά σου είναι όντως ουμανιστικά εγώ χίλιες φορές μαζί σου. Τις περισσότερες φορές όμως οι προθέσεις ξεκινάνε με μια φανφαρολογία και υπέρμετρη ανάγκη αναγνώρισης του πόσο καλός, πόσο έξυπνος, πόσο γαμάουα, πόσο διαφορετικός, πόσο 8ο θαύμα της φύσης είσαι, για να καλύψεις την μεγάλη απειλή που στη γλώσσα των γνωριζόντων ονομάζεται imposter syndrome, και σε σλανγκ έκδοση so full of shit, που φοβάσαι ότι κάποια στιγμή απλά θα σε ανακαλύψουν και δεν θα έχεις με τίποτα να καλύψεις το απόλυτο κενό. Ας μην ξεχνάμε… ο ουμανισμός είναι κάτι πολύ περιεκτικό, η φιγούρα απ’την άλλη απόλυτα προσωπική. Επίσης ο Δον Κιχώτης υπήρξε φανταστικός χαρακτήρας. Εσύ λογικά ζεις στην πραγματικότητα… ελπίζουμε!
2. Αισθάνεσαι αδικημένος και φτυσμένος στην τοποθεσία ζωή. Δε σε αγαπά κανένας; Δε σε θέλει η Μάρα; Ούτε η Ζάρα; Η Σάρα δεν έκανε τα παιδιά σου και έχασε η Βενετιά βελόνι; Ωραία η Ζωή αλλά τα έχει με άλλον; Μόνο το κομπιούτερ σου σε καταλαβαίνει; Μιλάς με το ταβάνι και ούτε αυτό δεν σου έχει έτοιμες απαντήσεις; Κατά βάθος δε σταυρώνεις άνθρωπο δίπλα σου γιατί δεν το φυσάς το χρήμα, ενώ ο Ντόντος που του τρέχουν από τα μπατζάκια τα έχει όλα; Μάνα γιατί με γέννησες;
Άκου μικρό μου κατατρεγμένο κουταβάκι… Αυτό λέγεται καταθλιψη. Ή στο πιο αισιόδοξο σενάριο, πρόθυρα κατάθλιψης. Αν δε με πιστεύεις, ρώτα και τον μπαμπά μου. Άσε τις δακρύβρεχτες ιστορίες και ξεκίνα με την αυτοκριτική του πόσο συνέβαλλες εσύ ο ίδιος στο να μη σε θέλει κανένας. Ή γιατί σε διώχνουν πολλοί, όταν σε ζήσουν λίιιιγο παραπάνω. Αν ισχύει αυτό φυσικά. Τις περισσότερες φορές, απλά δεν θέλεις όσους σε θέλουν και αρχίζεις να θέλεις όσους τελικά άρχισαν να θέλουν άλλους. Στο σινεμά και στα άρλεκιν αυτό το λέμε ίντριγκα. Στην πραγματική ζωή, υπέρμετρη και συνεχιζόμενη μαλακία. Διάλεξε που θες να ζήσεις και άρχισε να το κάνεις. Και γλίτωσέ μας λίγο από την περιφερόμενη μιζέρια που σε ακολουθεί. Ή στο αντίπαλο δέος από τον ανακυκλωμένο Ναρκισσισμό που αναπτύσσεις για να μη φαίνεται στα ανυποψίαστα θύματα πόσα κομμάτια αμάζευτα είσαι.
3. Είσαι πάντα το ανυποψίαστο θύμα του από πάνω Νάρκισσου. Παιδεύεσαι να αντιληφθείς τι δεν κάνεις καλά, πόσα λιγότερα εκατοστά θα έπρεπε να είναι ο κώλος σου, και πόσα περισσότερα το βυζί σου για να σε βάλει στον φανταστικό του κόζμο. Πόσο μπιρμπιλωτές βλεφαρίδες θα έπρεπε να είχες σχεδιάσει στη φωτό στο ίνσταγκραμ και αναρωτιέσαι πόσες ντακ φέις πόζες με σηκωμένο ποδαράκι όλο τσαχπινιά άραγε να αποδέχεται ο εικονικός σου κόσμος, μικρή μου πεταλούδα; Κατά βάθος είσαι καλή νοικοκυρά και δούλα και κυρά, το ξέρει όλο το φειςμπουκ τι παστίτσα ξές να φτιάχνεις. Είσαι μια γατούλα ερωτιάρα… Πριν απ’ τα μάτια του ήσουν φως. Πριν απ’ τον Έρωτα έρωτας. Κι όταν σε πήρε το φιλί, άστα να πάνε… Ξέχασες και πως σε λένε και ποια είσαι και τι περιλαμβάνει ως θεωρία η λέξη αξιοπρέπεια. Όχι με τον σοβαροφανή και θεουσίστικο τρόπο. Μιλάμε για την αξιοπρέπεια της αυτόφωτης ύπαρξης. Χμμμμ ξέρω τώρα σου βάζω δύσκολα. Και όχι τίποτα άλλο, αλλά δεν έχουν και πολλά likes οι δυσκολίες.
4. Τσαντίζεσαι εγκληματικά όταν σου αλλάζουν θέση στα κουτάλια της κουζίνας. Και στα πιρούνια. Για τα δε μαχαίρα δεν το συζητώ. Μόνο όρθια αισθάνονται βολικά στο συρτάρι και στο πλυντήριο πιάτων. ΌΛΟΙ ΤΟ ΞΕΡΟΥΝ ΑΥΤΟ! Στη ντουλάπα αν ξεφεύγει το ένα πουλόβερ από το άλλο λίγο στο δίπλωμα χάνεις τον ύπνο σου μερόνυχτα. Σηκώνεσαι σαν φάντασμα τις μικρές ώρες να τα διπλώσεις σωστά, κρυφά από το έτερον ήμισυ, γιατί κάτι έχει καταλάβει τελευταία και σου πέταξε κάτι περί ψυχαναγκασμού την άλλη φορά που πέρναγες με το ξεσκονόπανο τις άκρες της σκεπής κρεμασμένη σας μπατζι τζάμπερ, πριν κρεμάσεις τον Αη Βασίλη να λάμψει η γειτονιά και να σκάσει ο απέναντι, γιατί δε γίνεται το καλώδιο με τα λαμπάκια να έχουν δύο δάχτυλα σκόνη. Τι θα πει ο κόσμος;
5. Πιέζεσαι να κάνεις πράγματα που δεν θέλεις ως γέννημα θρέμα Μητέρα Τερέζα. Από όλες τις μορφές αυτοπαραμυθιάσματος αυτό είναι το πιο εγκληματικό. – Δεν θέλω μωρέ να κάνω παρέα τον τάδε/την τάδε εκείνος/η λυσσάει. Κατά βάθος δεν τον/την αντέχω είναι πιεστικός/η και έρχομαι σε δύσκολη θέση. Δε με καταλαβαίνεις, δεν ξέρεις τι τσιμπούρι μου έχει γίνει. – Όχι δεν πρότεινα εγώ να βγούμε με αυτόν/η που δεν πας καθόλου, ούτε ρωτάω καθημερινά αν είναι καλά, αν χρειάζεται κοτόσουπα που φτερνίζεται, αν χρειάζεται και ένα μασάζ για να χαλαρώσει από τις σκοτούρες της ζωής. Αυτός/η επιμένει να χώνεται όλη την ώρα στη ζωή μας, το ορκίζομαι. – Δεν ήθελα να αγοράσω 45 γκατζετάκια φέτος, οι διαφημίσεις φταίνε. – Με πίεσε πολύ να φάω όλα τα σπλινάντερα στο τραπέζι ενώ δεν πρέπει, είναι θέμα υγείας. -Δηλαδή τι σου είπε; – Θα πάρεις ένα μεζεδάκι;
Ας το ξεκαθαρίσουμε, το έγραψα και σε στάτους και έχω κατοχυρώσει τα πνευματικά δικαιώματα: Δεν κάνουμε ΠΟΤΕ αυτό που δεν θέλουμε. Κάνε μου πλύση εγκεφάλου να φάω μπάμιες, υπνοπαιδεία, βουντού… μπάμιες στο στόμα μου δε βάζω. Όσο αδύναμος κι αν είσαι ως χαρακτήρας κατά βάθος όλοι τελικά πετυχαίνουμε ότι έχουμε διεκδικήσει και τούμπαλιν. Συνεπώς… Όχι άλλο κάρβουνο. Ούτε τη στάχτη τους στα μάτια μας, πλέον.
6. Δεν έχω 10 λόγους… το έβαλα στον τίτλο πολύ ελαφρόμυαλα γιατί είναι πιασιάρικο. Βασικά αν αυτοανιχνεύεσαι κάπου παραπάνω ή έστω αν εντοπίζεις κάποιο πρόσωπο που το νοιάζεσαι λίγο περισσότερο από ότι παραδέχεσαι ότι αγαπάς τον εαυτό σου, βάρα καμπανάκι, δε χρειάζεσαι κι άλλες ενδείξεις. Όχι απαραίτητα για ψυχοθεραπεία. Η αυτοκριτική είναι σωτήρια πριν σε αναλάβει ειδικός. Εκτός αν βολεύεσαι στο customized fairytale σου. Έχω και εγώ μια φίλη που μου λέει, ρε παιδί μου, απλά ζήσε. Ναι ζω. Με αυτά που αντέχω και μπορώ. Και όλα τα παραπάνω, απλά δεν τα μπορώ. Τα κλωτσάει το σύστημά μου, συστηματικά.
7. Υποκειμενικό το κείμενο; Στρατευμένη Τέχνη; Άκρως. Εγώ το γράφω το κείμενο. Γράψε άλλο και θα σε διαβάσω με πολύ ενδιαφέρον. Εκτός αν ανήκει στην κατηγορία Σαν Βίπερ Νόρα. Εκεί με έχεις χάσει.
8. Βασικά το να γράφεις κάνει καλό. Είναι ψυχοθεραπεία από μόνο του. Εκτός αν ξαναγράφεις το χιλιοειπωμένο στόρι του φαντασιακού σου άρλεκιν που το έχουμε ακούσει και κάποιοι από εμάς ζήσει μπας και τσιμπήσεις καινούργιους αναγνώστες και κάνεις καριέρα.
9. Ψυχοθεραπευτές υπάρχουν certified. Αν ψάχνεις αυτοσχέδιους, ψάξε τουλάχιστον αντικειμενικούς. Εκτός αν ψάχνεις θαυμαστές. Εκεί αλλάζει.
10. Έχω βάλει πολλή ώρα το θερμοσίφωνα, θα πρέπει να σε αφήσω. Δεν έσωσα τον κόσμο και σήμερα, αλλά για τη συνείδησή μου το συζητάμε. Τι είναι συνείδηση; Στο επόμενο επεισόδιο…
