Η ευτυχία είναι απόφαση (;) – Στέλλα Καραμπακάκη

Ποιανού απόφαση;
Ότι τι δηλαδή, όλοι οι υπόλοιποι ξυπνήσανε ένα πρωί και είπανε ότι θα είναι ευτυχισμένοι και γίνανε, κι έμεινα μόνο εγώ να βασανίζομαι μόνη μου από βίτσιο;
Αυτό με κάνει να πιστεύω πως απλώς όλοι οι υπόλοιποι, οι «ευτυχισμένοι» ξύπνησαν ένα πρωί και άρχισαν τα ψυχοφάρμακα –τα βαριά κιόλας, μη γελιόμαστε- ή ξεκίνησαν να καλλιεργούνε στα πίσω μπαλκόνια τους χόρτα μαγικά που τα καπνίζουν και έρχονται στα ίσα τους, κι έχω μείνει μόνο εγώ να διαβάζω αποφθέγματα του Κοέλιο και να αναρωτιέμαι τι είδους μαζοχισμός με εμποδίζει από το να είμαι ευτυχισμένη. Αμ δεν είναι μαζοχισμός.
Απλά δεν έχω ξεκινήσει τις κατάλληλες καλλιέργειες ακόμα!
……………………………………………………………..

Η ευτυχία είναι απόφαση αλλά δεν μπορεί να σταθεί μόνη της. Θέλει τα δικά της «δεκανίκια». Θέλει κι άλλες αποφάσεις, να έρχονται να τη στηρίζουν κάθε τόσο.
Η ευτυχία είναι απόφαση αν καταλάβεις πως δεν είσαι σκουπίδι αλλά άνθρωπος.
Αν καταλάβεις πως, εν τέλει, κανείς δεν μπορεί να σου φέρεται σαν να είσαι σκουπίδι.
Πως δεν είσαι το χαλάκι για να σκουπίζει τα κόμπλεξ του ο καθένας.
Η ευτυχία είναι απόφαση αν πρώτα από όλα αγαπάς τον εαυτό σου και τα θέλω σου.
Αν τα αποδέχεσαι ως έχουν.
Κι αυτά τα θέλω δεν πρέπει να αφήνεις να τα τραμπουκίζουν οι φόβοι σου. Γιατί οι φόβοι δεν θα αφήσουν τίποτα όρθιο αν τους δώσεις έστω και το παραμικρό περιθώριο.

Η ευτυχία είναι απόφαση δική σου και μόνο.
Αλλά δεν την παίρνεις μια φορά, την παίρνεις κάθε μέρα.
Κι όταν την ξεχνάς σε ξεχνάει κι εκείνη.
Γιατί είναι γένους θηλυκού και νιώθει εύκολα προδωμένη.

Ζωή σε λόγου μας!