Kiss My GRass When the going gets tough, the sheep goes beeehh…!
Θα μπορούσαμε να υποθέσουμε πως το άλλο μας μισό όντως υπάρχει κάπου εκεί έξω. Το δικό σου, το δικό μου, μην σου πω και του μεσήλικα γείτονα απέναντι που καπνίζει και ρεύεται όλη μέρα στο μπαλκόνι του και του κόψανε και το ένα πόδι.
Το θέμα είναι πού είναι; Γιατί αν το δικό μου μισό βρίσκεται στο Ντουμπάι και είναι αρχιτέκτονας με πολλά λεφτά και κότερα (γιατί κάπως έτσι είναι το άλλο μου μισό, δεν θέλω μαλακίες), είναι μάλλον απίθανο να γνωριστούμε λαμβάνοντας υπόψη πως φοβάμαι τα αεροπλάνα, αποφεύγω τα ταξίδια και ο ιδανικός προορισμός διακοπών για εμένα είναι το εξωτικό Τολό (ναι, το παραθαλάσσιο χωριό έξω από το Ναύπλιο λέω, δεν είναι κάποιο τρέντι μέρος που δεν γνωρίζεις).
Κάπως έτσι λοιπόν τίθεται το ζήτημα πως αν το άλλο σου μισό υπάρχει αλλά είναι κάπου πολύ μακριά τότε μάλλον δεν θα το γνωρίσεις και θα καταλήξεις μόνη σαν το λεμόνι ή θα συμβιβαστείς με κάτι που δεν σου ταιριάζει απόλυτα.
Από την άλλη τι είσαι για να σου ταιριάζει απόλυτα κάτι; Κάλτσα;
Κι ακόμη κι αυτές, που το βρίσκουν το άλλο τους μισό, πολλές φορές το χάνουνε είτε γιατί μπερδεύτηκε κάποιο πλυντήριο, είτε γιατί μπερδεύτηκε κάποια ξανθιά (όμορφη, άσχημη, ο θεός και η ψυχή της κι αυτηνής, κακό χρόνο να έχει πάντως να είμαστε σίγουροι).
Δεν πιστεύω πως υπάρχει το άλλο μας μισό. Και, το ξέρω, θα πέσει φωτιά να με κάψει μετά από τόσες φορές που έχω δει το Sex and the City να λέω τέτοια πράγματα. Αλλά θα το ρισκάρω και θα το πω.
Δεν υπάρχει.
Υπάρχουν άνθρωποι που μας ταιριάζουν λιγότερο ή περισσότερο, που θα έρθουν μια σωστή ή μια λάθος στιγμή στη ζωή μας, που θα μεγαλώσουμε μαζί μέχρι κάπου και μετά οι δρόμοι μας θα χωρίσουν (εξάλλου εγώ δεν μεγαλώνω, και θέλω να ευχαριστήσω κάπου εδώ τον καλό γιατρό και τη μεσοθεραπεία για αυτό).
Συνεπώς δεν υπάρχει λόγος να ψάχνει κανείς το άλλο του μισό.
Μπορεί να ψάχνει καλή παρέα, φανταστικό σεξ και κάποιον που να θεωρεί ιδανικό προορισμό διακοπών το εξωτικό Τολό (αυτό έξω από το Ναύπλιο ντε).
Ζωή σε λόγου μας!
