Kiss My GRass When the going gets tough, the sheep goes beeehh…!
Εαυτέ μου που τόσο σε πλήγωσα,
εαυτέ μου που σε κομμάτιασα στο βωμό μιας προσδοκίας…
που σε έβαζα πάντα δεύτερο, για να κάνω τους άλλους χαρούμενους…
ήρθε η ώρα να σου ζητήσω συγγνώμη:
Συγγνώμη γιατί δε σου έδειξα την εμπιστοσύνη που σου άξιζε…πάντα σε αμφισβητούσα
Γιατί σου μπόλιαζα διαρκώς την αμφιβολία και σε γέμιζα με σκέψεις ενοχικές.
Γιατί στήλωνα τα πόδια μου στο βάλτο της απραξίας κι άφηνα το τώρα να το παρασέρνει η αμφιβολία για το αύριο.
Συγγνώμη για τα βάρη που σου φόρτωσα στις πλάτες, κι ας μην τα άντεχες, κι ας ήταν ξένα…
Γιατί σ’ανάγκαζα να περπατάς με σκυφτό το κεφάλι, για τις επιλογές που σου είχαν φορτώσει άλλοι…
Συγγνώμη για όλο το θυμό που σε ανάγκασα να καταπιείς…για όλο το θυμό που έφτασε ως τα χείλη και πισωγύρισε για να κρυφτεί στο στομάχι…
Για όλα όσα σου επέβαλα να αποδεχτείς ενώ δε σου άξιξαν.
Για τις λέξεις που έμειναν ανείπωτες και σε γέμισαν πίκρα και παραίτηση…
Συγγνώμη για όσα έβλεπες και αντιλαμβανόσουν, για την αλήθεια που σου φώναζε το ένστικτό σου, μα επέλεγες να μην την ακούσεις.
Για τα άδικα λόγια που άκουσες και τις προσβολές που ανέχτηκες, για το φταίξιμο που κάποιος έπρεπε να σηκώσει στις πλάτες του.
Συγγνώμη που σου στέρησα την απόλαυση, υπενθυμίζοντάς σου πως ήσουν ‘λίγη’ για τις προσδοκίες κάποιων…, γιατί σε σύγκρινα χωρίς να σου ταιριάζει.
Συγγνώμη για εκείνες τις φορές που σε έστησα στον τοίχο μαζί με τους υπόλοιπους χωρίς να σε προστατέψω…
Γιατί δε σου είπα ποτέ πόσο ξεχωριστή είσαι, και πόσο περήφανη είμαι για σένα, γι’αυτά που έκανες, γι’αυτά που είπες, γι’αυτά που επέλεξες!
Συγγνώμη για το χρόνο που άφησα να περάσει χωρίς να σου πω ευχαριστώ, που ήσουν για μένα πάντα εκεί…
Για το χρόνο που σπατάλησα χωρίς να σου πω σ’αγαπώ…
Εαυτέ μου σ’αγαπώ, γι’αυτό που είσαι…για όλα σου τα σημάδια, για εκείνες τις ατέλειες που σε κάνουν να ξεχωρίζεις…
Εαυτέ μου…είμαστε ένα…
