Γυναίκες που ζητούν απεγνωσμένα, άνδρες που αναζητούν ακούραστα…
Γυναίκες που αναζητούν. Ποσταρισμένα οπίσθια, σελφοποιημένα βυζιά και σουφρωμένα duck χείλη. Χρονια και χρόνια φεμινιστικών αγώνων θυσιασμένα στο βωμό της εικονικής επιβεβαίωσης.
Ανδρες. Ποσταρισμένα six pack abs, αθλητικές επιδόσεις και macho αποφθέγματα.
Τι αναζητούν;
Ζει ο Βασιλιάς Αλέξανδρος; Ζει ο έρωτας στα social media;
Με ένα κλικ μπορώ να ακολουθήσω, να κάνω add, να στείλω σχόλιο και αν δεν βρω ανταπόκριση πάω παρακάτω, scroll down στην επόμενη εικόνα, στο επόμενο σελφοποιημένο icon.
To ίδιο το icon έχει χιλιάδες followers, χιλιάδες likers είναι οι κλικαδόροι της ύπαρξης του: με ακολουθούν άρα υπάρχω. Με ερωτεύονται από την εικόνα μου άρα αξίζω.
Με ερωτεύονται;
Είναι έρωτας ο έρωτας της εικόνας; Είναι αγάπη το like; Το love you στα social έχει την ίδια βαρύτητα με το love you, face to face;
Είναι αληθινά τα icons του Instagram και του facebook; Πονάνε τα bikinis; Κλαίνε; Αφοσιώνονται σε κάποιον ή απλά κάνουν scroll down και πάνε παρακάτω;
Βρίσκεται ο πραγματικός έρωτας ανάμεσα κάπου στον ωκεανό ποσταρίσματος;
Που πήγαν οι αληθινές γυναίκες και οι αληθινοί άνδρες; Αυτοί που σε κοιτούν στα μάτια, χαμογελώντας για να σου πουν «Σ’αγαπώ», αυτοί που σου κρατούν το χέρι όταν πονάς, αυτοί που γελούν ασταμάτητα μαζί σου όταν σας πιάνει νευρικό γέλιο;
Αυτοί που αφοσιώνονται και αγνοούν τις σειρήνες της οθόνης.
Υπάρχουν. Είμαστε όλοι εμείς αληθινοί και εικονικοί, μόνο που κάνουμε πιο εύκολα scroll down, μόνο που ξέρουμε ότι πάντα θα υπάρχει κάποιο πιο όμορφο icon, πιο αδύνατο, πιο ψηλό με πιο σουφρωμένα χείλη και τέλος πιο… ευπώλητο.
Αλλά δεν μας νοιάζει. Γιατί εμείς είμαστε αληθινές γυναίκες και αληθινοί άνδρες και όχι followers. Γιατί ξέρουμε ότι στην εποχή της υπερπροσφοράς και ζήτησης, ικανοποίησης με το πάτημα ενός κουμπιού, όλοι διψασμένοι καταλήγουν στο τέλος γιατί στην οθόνη που ναρκισσιστικά ποστάρουν και ποστάρονται δεν υπάρχει ο έρωτας παρά μόνο φτηνές εκσπερματώσεις.
Μην ξεχνάμε ο Νάρκισσος ήταν παιδί ενός βιασμού…