Kiss My GRass When the going gets tough, the sheep goes beeehh…!
Έχω φτάσει σε μια ηλικία που αντιλαμβάνομαι πλήρως τι εννοεί ο φίλος μου όταν λέει ότι αν έβγαινε πρωθυπουργός το πρώτο πράγμα που θα άλλαζε στην Ελλάδα θα ήταν να τη μηχανογραφήσει. Όταν μου το είχε πρωτοπεί άρχισα τις φιλολογίες περί της παιδείας, της υγείας και όλα τα εις -είας. Όχι! Μηχανογράφηση για να δουλέψει επιτέλους αυτό το σύστημα, μπας και πάρουν μπρος όλοι οι βάλτοι που λέγονται δημόσιο και ανεβοκατεβάζουν κυβερνήσεις.
Εξηγούμαι!
Είμαι κατά της τσουβαλοποίησης στους χαρακτηρισμούς μου. Και καλώς ή κακώς το δημόσιο περιλαμβάνει τεράστιο υλικό. Σε γενικές γραμμές όμως πάσχει. Και η κοινή, ταπεινή μου λογική λέει πως ό,τι πάσχει χρειάζεται αλλαγή και πέταμα.
Με λίγα φεϊσμπουκικά λόγια: Σαν βγεις στον πηγαιμό για έκδοση βιβλιαρίου υγείας να εύχεσαι να είναι τα νεύρα σου καλά να αντέξεις το γραφειοκρατικό Μπουρδελιστάν.
Σηκώνεσαι μια μέρα ευάερη και ευήλια με θάρρος και περισσή χάρη να πας να μαζέψεις την ανοργανωσιά σου (κατά τους γονείς σου) ή να χάσεις 2 μέρες τουλάχιστον (κατά τη δική σου τετράγωνη λογική), για να βγάλεις αυτό το άτιμο το βιβλιάριο υγείας. Είναι δεδομένο ότι ήδη την πρώτη ώρα αναμονής στην αποφράδα ουρά, έχεις προσθέσει στη λίστα με τους γιατρούς που πρέπει να επισκεφτείς τον πρώτο ψυχίατρο που θα εντοπίσεις συμβεβλημένο. Στο επόμενο δίωρο αναμονής ορκίζεσαι ότι δεν πα να μην είναι συμβεβλημένος… χρειάζεσαι επειγόντως έναν ψυχίατρο τώρα κι ας ιδιωτεύει… χαλάλι του. Στο επόμενο τρίωρο σκέφτεσαι τουλάχιστον τα παράθυρα της ψυχιατρικής κλινικής που θα νοσηλευτείς, να είναι μεγάλα για να παίρνεις αέρα και με κάγκελα για να μην αποφασίσεις καμιά μέρα να πηδήξεις.
Την επόμενη μέρα που σε σέρνουν από ταμείο σε ταμείο, έχεις πια πάρει τις αποφάσεις σου. Θα περάσεις το επόμενο της ζωής σου σε κάποια φυλακή. Κατηγορούμενος/η για φόνο εκ προμελέτης. Όταν φτάνει εκείνη η ώρα που ούτε για το πτυχίο σου δεν συγκινήθηκες έτσι… η ώρα που κρατάς στα χέρια σου το πολύτιμο βιβλιάριο, το ονομάζεις εικόνισμα και το βάζεις σε κάδρο. Είναι η νέα σου θρησκεία.
Οι αναμονές του ταμείων της συμφοράς πάσχουν από την έλλειψη κουμπιών ή επιδέξιων δαχτύλων. Κουμπιών υπολογιστών, ή ανίδεων κατόχους δαχτύλων που δεν ξέρουν να τα πατήσουν. Ναι οκ… ξέρω πολύ καλά ότι αυτός που φταίει είναι το “σύστημα” και όχι οι καημένοι υπάλληλοι και πως τολμάς να εκφράσεις δυσαρέσκεια που εσύ βιάζεσαι επειδή πρέπει να δουλέψεις και δεν έχεις 2 μέρες για χάσιμο, περιμένοντας σε κάποια ατελείωτη ουρά; Το σύστημα, αυτό το τέρας που κάποιος άλλος το έφτιαξε και εμείς το χαϊδεύουμε μην μας δαγκώσει. Αυτό τα φταίει! Ποιος είναι ο σύστημας να του στείλω μια επιστολή Παπαδημική;
Ωστόσο, πάντα διακρίνω μια τάση σαδιστική σε πάρα πολλές περιπτώσεις εκ μέρους των φορέων του συστήματος, που είναι πίσω από κάποιον γκισέ για να σε εξυπηρετήσουν (νομίζουν) και να σε εξοργίσουν (στην ουσία).
Έχεις μαζέψει τις 20 χαρτούρες που βρήκες ότι χρειάζεσαι από το ίντερνετ και ξεκινάς με κάθε καλή πρόθεση, χωρίς να αφήνεις τις προκαταλήψεις των παρελθόντων χρόνων να σε επηρεάσουν αρνητικά. Μετά από τα 30 άτομα μπροστά σου, φθάνεις στο γκισέ και παρόλο που σκέφτεσαι: “πάρτα μωρή άρρωστη και θέλω βιβλιάριο μέσα σε 2 λεπτά και μόκο”, τελικά λες: “καλημέρα βρήκα στο διαδίκτυο της φόρμες που χρειάζονται και θέλω να μου εκδώσετε το βιβλιάριο της υγείας μου” (που κρέμεται σε μια κλωστή αν μου φέρεις αντίρρηση – αλλά το καταπίνεις).
Η πρώτη αντίδραση του γκισεκράτορα, αν δεν πέσεις στις περιπτώσεις “ανερμάτιστο βλέμμα της αγελάδας” που τη λέξη βιβλιάριο την ακούει σαν κάποια αραβική λέξη, περίπλοκη και όχι κοινότυπη επιπέδου για χαμπίμπι, είναι να γυαλίσει το μάτι του και να σου πει: “την αίτηση αλλαγής φύλου που δεν έκανες, αλλά θα μπορούσες να είχες κάνει, τότε που είχες πιει το Δούναβη σε εκείνο το σκοτεινό μπαρ της μακρινής Ινδίας, την έχεις φέρει;” Και τελικά σε στέλνουν στο σκοτεινό μπαρ της μακρινής Ινδίας… βλ ΟΑΕΕ.
ΟΑΕΕ… το ταμείο των ταμείων. Εκεί που σταματάει ο χρόνος. Η σκοτεινή κηλίδα της ιστορίας της νεώτερης ΓΕλλάδας. Εκεί που η ερώτηση “μα δεν μπορείτε να το βρείτε στον υπολογιστή σας;” είναι κινέζικη βρισιά, χειρίστου είδους με γιαπωνέζικες άσεμνες χειρονομίες μαζί.
Τα ταμεία της συμφοράς που έχουν τσακωθεί μεταξύ τους και δεν μπορούν ούτε να απλώσουν το χέρι τους να περάσουν την πληροφορία ο ένας στον άλλον. Οι γκισέδες του τρόμου που έχουν υπολογιστές μπροστά τους σαν κόσμημα. Οι μαφιόζοι που αναμένουν καημένους επιχειρηματίες να τους εκβιάσουν για τις δόσεις, που δεν έχουν να πληρώσουν, γιατί οι επιχειρήσεις είναι το κόκκινο πανί για τις αριστεροβουρλίδικες ψευτοκυβερνήσεις. Θα πληρώσεις μάγκα μου, που τόλμησες να μη γίνεις σαν εμένα. Όλοι ίσοι. Στον βούρκο!
Υπερβάλλω… ω ναι! Γιατί με όση υπερβολή και να περιγράψεις την κατάσταση των αχρείαστων ταμείων της ΓΕλλάδας, με τίποτα δεν φτάνει την υπερβολή της γαϊδουριάς της κυρίας προϊσταμένης που είχε στήσει δυο ντουζίνες ανθρώπους να περιμένουν την υπογραφή της, ενώ η ίδια μέσα στο κουβούκλιό της καθάριζε φασολάκια.
Φρέσκα… βλέπεις… είχε λαϊκή σήμερα μάνα μου!
