Μυρσίνη Μαργαρίτη “H μουσική με κατακλύζει “

Μυρσίνη Μαργαρίτη.

Με το δυναμισμό, τη θετική αύρα, με την καθάρια ματιά της αλλά και την απλότητά της  κατακτά τον θεατή από την πρώτη στιγμή. Οι παραστάσεις της φανερώνουν τεράστιο όγκο πνευματικής εργασίας έχουν αναζωογονητική ποικιλία ύφους και θεμάτων.Μαγεύει, συγκινεί και ακινητοποιεί το κοινό της με το θείο δώρο που έχει στο λαιμό της. Η πορεία της χαρακτηρίζεται από  σταθερά βήματα. Η Μυρσίνη Μαργαρίτη γνωρίζει πως ο δρόμος της τέχνης δεν είναι εύκολος και χρειάζεται εγρήγορση και θυσίες. Τη δουλεία της χαρακτηρίζει η ωριμότητα στις επιλογές της για αυτό η πορεία της είναι ανοδική. Απολαύστε την…
Ποιο ήταν το έναυσμα που σας οδήγησε στο τραγούδι;

Ο πατέρας μου, Άγγελος Μαργαρίτης, ο οποίος υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους ψάλτες της Ελλάδας, με μια ειλικρινά θεσπέσια φωνή, με μοναδική φυσική τεχνική την οποία τώρα πια είμαι σε θέση να εκτιμήσω πραγματικά.  Μεγάλωσα ακούγοντας συνεχώς τραγούδι εξαιρετικής ποιότητας στο σπίτι από το πρωι ως το βράδυ. Δεν μπορούσα τότε να καταλάβω τη σημασία αυτού του πράγματος. Τώρα όμως όλα είναι πολύ καθαρά. Αυτό λοιπόν σε συνδυασμό με την ευρύτητα που μου χάρισε το άκουσμα της βυζαντινής μουσικής επίσης από τον πατέρα μου, μαζί με τις σπουδές βιολιού στο Δημοτικό Ωδείο Λάρισας και ιδιαίτερα την συμμετοχή μου στην ορχήστρα και την παιδική χορωδία του Δ.Ω.Λ. πιστεύω ότι  δημιουργήσανε τις γερές βάσεις που μου επιτρέψανε να εξελίξω το ταλέντο μου με τον καλύτερο τροπο.

Όταν τραγουδάτε τι νιώθετε;

Πολλά. Η μουσική με κατακλύζει σε σημείο που να μην μπορώ να σκεφτώ τίποτα άλλο. Για μένα η μουσική είναι πάνω από όλα σε ότι αφορά στη δουλειά μου και είναι πάντα ο στόχος μου. Να γίνει καλή μουσική που να αγγίξει τις καρδιές και το μυαλό των ακροατών. Το τραγούδι όμως από μόνο του πρέπει να πω ότι είναι μια μοναδική σωματική εμπειρία όταν γίνεται σωστά. Όλο το σώμα συμμετέχει και γίνεται ένα μουσικό όργανο, ενώ οι δονήσεις του ήχου κυριολεκτικά μεταφέρονται στο κεφάλι. Είναι κάτι που απολαμβάνω πραγματικά και νιώθω πολύ τυχερη που έχω την πολυτέλεια να κάνω μια δουλειά που αγαπώ τόσο πολύ.

 

Πιστεύετε ότι είναι απαραίτητο το ταλέντο ή όχι ;

Είναι απαραίτητο αλλά δεν είναι αρκετό. Σε κάποιες περιπτώσεις λειτουργεί ακόμα και ανασταλτικά αν κάποιος βολεύεται σ αυτό και δεν προσπαθεί για το καλύτερο που μπορεί να βγάλει από τον εαυτό του.  Για μένα το σημαντικότερο είναι ένας συνδυασμός προσόντων, ταλέντο με εξυπνάδα, επιμονή, υπομονή, πειθαρχία, μέθοδο, αυτογνωσία αλλά αυτοπεποίθηση. Και αν όλα αυτά συνδυάζονται και με ευκολία στις δημόσιες σχέσεις κάποιος έχει πραγματικά όλα τα εφόδια!!Η υποκριτική ικανότητα είναι απαραίτητη στους τραγουδιστές της όπερας;Θεωρώ πως ναι, για όλους τους τραγουδιστές όχι μόνο της όπερας. Όταν τραγουδάς ένα κείμενο, πρέπει να το ερμηνεύσεις για να αγγίξεις τον κόσμο, ακόμα και όταν κάνεις μια απλή συναυλία. Πρέπει να το καταλάβεις, να μπεις στη θέση αυτού που το έγραψε ή αυτού για τον οποίο μιλάει. Αν δεν  το ζεις, λοιπόν, δεν θα πείσεις κανέναν.

Γιατί οι καλλιτέχνες της όπερας ήταν ευτραφείς; Υπάρχει λόγος; Βοηθάει στη φωνή;

Είναι ένα κλισέ που ακόμα καλά κρατεί. Όχι δεν υπάρχει λόγος , ούτε και βοηθά στην φωνή. Θα έλεγα το αντίθετο. Προσωπικά έχω ασχοληθεί πολύ με την φυσική μου κατάσταση και η γυμναστική διαφόρων μορφών με έχει βοηθήσει πολύ στο τραγούδι και δεν εννοώ από πλευράς εξωτερικής εμφάνισης, αλλά τεχνικής. Εγώ νομίζω ότι απλώς παλιότερα τα κριτήρια ήταν διαφορετικά. Η εμφάνιση δεν έπαιζε τόσο μεγαλο ρόλο όπως σήμερα. Η εικόνα θεωρώ ότι είναι μεν σημαντική ως ενα βαθμό, αφού η όπερα δεν παύει να έιναι ένα θέαμα, αλλά σήμερα έχει πια παραγίνει σημαντική. Είναι σχεδόν σημαντικότερη η φωτογραφία της συναυλίας στο facebook από την ίδια την συναυλία, κάτι το οποίο θεωρώ πολύ λανθασμένο, παρόλο που παίζω και εγώ αυτό το παιχνίδι της εικόνας για προώθηση της δουλειάς μου.

 

Ποια η καθημερινότητα μιας μονωδού στην Ελλάδα;

Πολλή δουλειά, διάβασμα, μελέτη, εξάσκηση,  πρόβες, πρόβες, πρόβες ….και αν έχεις και οικογένεια  μπορεί κανείς να φανταστεί ότι οι 24 ώρες δεν είναι αρκετές..Ήσασταν στη Γερμανία στην όπερα του Χάλλε. Ποιες οι διαφορές με την Ελλάδα και τις εκεί συνθήκες;

Έζησα για χρόνια στην Αυστρία και στην Γερμανία.  Γύρισα με δική μου απόφαση τον καιρό ακριβώς που ξεκίνησε η κρίση και όλοι μου έλεγαν ότι τρελάθηκα. Δεν το έχω μετανιώσει. Τα πράγματα εκεί είναι σαφώς πιο οργανωμένα, όλα λειτουργούν  ρολόι (σχεδόν γιατί και εκεί υπάρχουν προβλήματα), υπάρχουν χρήματα (αν κα εκεί γίνονται περικοπές στον τομέα του πολιτισμού), συνεργάζεσαι με εκλεκτους καλλιτέχνες και νιώθεις ότι είσαι στο κέντρο των πραγμάτων. Αλλά στην Ελλάδα ένιωσα ότι βρίσκομαι πραγματικά μέσα στην καρδιά της δημιουργίας και όχι ότι απλώς κάποιος με πληρώνει για να τραγουδήσω και να φύγω. Συνεργάστηκα με ανθρώπους  με όραμα και απίστευτη αγάπη για αυτό που κάνουν και έζησα στιγμές ανεπανάληπτες μουσικά και σκηνικά.   Ίσως ακριβώς γιατί  όλοι εμείς που είμαστε και δουλεύουμε εδώ πρέπει να βρούμε τρόπους να ξεπεράσουμε τα πάμπολλα εμπόδια.

Το κοινό της όπερας τα τελευταία χρόνια αυξήθηκε. Είστε ικανοποιημένη;

Η όπερα είχε, έχει και θα έχει το κοινό της, άσχετα από το αν πολλοί θέλουν να την παρουσιάζουν βαρετή και  ετεροχρονισμένη. Είναι ένα μαγικό είδος τέχνης που άντεξε αιώνες και σίγουρα θα αντέξει πολύ ακόμα
.
Τα ΜΜΕ γιατί δεν προβάλλουν την όπερα πάρα μόνο άλλα είδη μουσικής;Τα ΜΜΕ  προβάλουν αυτά που νομίζουν  ότι θέλει ο κόσμος , ξεχνώντας ότι τα ίδια διαμορφώνουν σε μεγάλο βαθμό το τι θέλει ο κόσμος.  Ή μήπως δε το ξεχνάνε;Μια συνεργασία που θα σας μείνει αξέχαστη;

Όλες. Δεν μπορώ να ξεχωρίσω καμία.  Κάθε εμφάνιση είχε την ομορφιά της η κάθε μια για άλλο λόγο.  Σαφώς και δεν θα ξεχάσω ποτέ την συναυλία στο πασίγνωστο φεστιβάλ του BBC στο Λονδίνο, αλλά δεν θα ξεχάσω ποτέ και το πεντάχρονο  αγοράκι που έτρεξε να με  αγκαλιάσει αυθόρμητα, χωρίς να με ξέρει,  μόλις τελείωσα τις άριές μου σε μια καλοκαιρινή συναυλία στην Ανάβυσο. Η  αίσθηση ότι ανοίγεις καινούριους ορίζοντες σε έναν άνθρωπο νέο ή μεγαλύτερο είναι μοναδική
.
Ποιος ήταν ο μεντορας σας;

Όλοι οι άνθρωποι που έχω συνεργαστεί και δουλέψει μαζί τους. Οι δάσκαλοι μου, η οικογένεια μου. Όλοι μου δώσανε κάτι, ακόμα κι αυτοί που ήταν κακοί στη δουλειά τους.  Έμαθα πώς να τους αντιμετωπίζω, πώς να λύνω τα προβλήματα. Και χρωστάω σε όλους ένα μεγάλο ευχαριστώ.

Τι ετοιμάζετε αυτόν τον καιρό;

Έχω σε λίγες μέρες, στις 16 Δεκεμβρίου ένα γκαλά ελληνικής οπερέτας στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών με την καμεράτα, έπειτα στις 29 Δεκεμβρίου μια συναυλία στην Λάρισα με  την ορχήστρα του Δ.Ω.Λ., αμέσως μετά το πρωτοχρονιάτικο γκαλά με έργα Πουτσίνι, ανήμερα την πρωτοχρονιά  με την Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης στο Μέγαρο Θεσσαλονίκης, που θα μεταδοθεί ζωντανά από την Ετ3.
Ενώ παραλληλα έχω ξεκινήσει πρόβες για μια θεατρική παραγωγή που συμμετέχω, τον «Δον ζουάν» σε σκηνοθεσία Μ. Μαρμαρινού, η οποία  θα ανέβει τον Ιανουάριο στην Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών.Τι θα συμβούλευατε μια νέα κοπέλα που θέλει να γίνει σοπράνο;

Ότι πρέπει να σκεφτεί για ποιο λόγο θέλει να γίνει.  Γιατί είναι μια δουλειά δύσκολη, πολύ απαιτητική, για γερά νεύρα και δεν είναι αρκετό να το θέλει κανείς να το κάνει για να βάζει ωραία φορέματα.Ποιο είναι το μότο  σας;

Η απλότητα και η ειλικρίνεια απέναντι στον εαυτό μας.

Βασιλική Ευαγγέλου Παπαθανασίου

από το www.femalevoice.gr