Φοβάμαι… – Αναστασία Κορινθίου & Νατάσα Γκουτζικίδου

-Φοβάμαι.

–Να μη φοβάσαι. Ο φόβος ζει από σένα, θρέφεται από την απώλεια ρυτίδων που γεννούν τα αγέννητα χαμόγελα. Γέλα χωρίς να φοβάσαι.

-Φοβάμαι τις νύχτες χωρίς αγάπη, τότε που οι άνθρωποι κλείνονται πίσω από παραθυρόφυλλα αντί να βγαίνουν έξω στον κόσμο, να κοιτούν τον ουρανό και να κάνουν όνειρα φτιαγμένα από φεγγαρόπετρες.

-Να μη φοβάσαι. Η νύχτα είναι απλά το μαύρο σεντόνι πάνω στο οποίο κάνει έρωτα ο ήλιος με το φεγγάρι, αιώνιοι εραστές των παράνομων επιθυμιών που νόμιμοι λογιάζονται από τροβαδούρους και ποιητές, ζητιάνους και βασιλιάδες εκπτώτους. Να μη φοβάσαι τα όνειρα τα σκοτεινά. Το Φως να φοβάσαι. Αυτό σκοτώνει πεταλούδες σαν εσένα.

Το φοβάμαι το Σκοτάδι, γιατί βγάζει στην επιφάνεια τις πιο άνομες σκέψεις των ανθρώπων και φέρνει στην επιφάνεια όνειρα που κοιμούνται για χρόνια σε πουπουλένια μαξιλάρια, δήθεν ήσυχα ενώ μέσα τους κρύβουν την αντάρα.

-Να μη φοβάσαι. Άνομες σκέψεις δεν υπάρχουν. Οι νόμοι γράφτηκαν για να έχεις την επιλογή εσύ να βρεις ή να χάσεις την Εδέμ. Η Εδέμ δεν είναι μέσα στα σύνορα με τα απαγορευμένα φρούτα, υνιά στην αντάρα. Είναι στο κόκκινο της έξαψης που γεννά η άδικη ντροπή. Μην κάνεις πουπουλένια όνειρα πια. Γυμνά να είναι τα όνειρα σου, ξυπόλητα και να κρυώνουν πολύ. Μην φοβάσαι!

-Φοβάμαι τις μέρες τις ανήλιες, αυτές που σε βρίσκουν όταν ξυπνάς από τα σκοτεινά, μοναχικά βράδια και στο μαξιλάρι σου το πουπουλένιο δεν βρίσκεις γράμματα εραστών, μόνο άδεια σεντόνια και αναμνήσεις σκόρπιες.

-Να μην φοβάσαι. Τα σεντόνια σου άδεια δεν είναι. Φιλοξενούν για πάντα αρώματα, μνήμες και ανάσες μεθυσμένες. Τους καθρέφτες δίχως μνήμη να μην εμπιστεύεσαι. Αυτούς των ακριβών ξενοδοχείων με τις φτηνές προσδοκίες να αρνηθείς. Αυτούς που ποτέ δεν θα κρατήσουν τις γυμνές ψυχές, κορνίζα να τις κάνουν στον χρόνο τον άχρονο του έρωτα. Μη φοβάσαι τα τσαλακωμένα σου σεντόνια. Τα όνειρα μην τσαλακωθούν και οι φτερούγες σας την ώρα της ηθελημένης πτώσης!

-Φοβάμαι τους αγγέλους με τις λευκές θωριές, που από κάτω κρύβουν μαύρες πανοπλίες, ποτισμένες με τα χρώματα του πολέμου. Όχι του πολέμου των όπλων. Αυτοί οι άγγελοι δεν κάνουν πόλεμο με πολυβόλα, με καρδιές άδειες και ψεύτικες κάνουν πόλεμο. Πουλάνε έρωτα φτηνό και μετά, φεύγουν και αφήνουν πίσω τους για πτώματα ματωμένες ψυχές.

–Να μη φοβάσαι τα πλάσματα αυτά τα αλλόκοτα. Μόνο σαν παλέψεις με τους πιο φωτεινούς σου δαίμονες, θα συναντήσεις τα πιο σκοτεινούς σου αγγέλους. Αναμετρήσου με τον έρωτα και μη τον βαφτίσεις φτηνό ποτέ! Ακριβός είναι και ανεκτίμητος γιατί εσύ αγάπησες τα πολύτιμα συστατικά σου. Σε ό,τι χάρισες το δάκρυ σου μη τον αναθεματίζεις μετά. Ο,τι αγαπήθηκε δεν ξεαγαπιέται. Σαν ξεκινά ένα έρωτας ξεκινά και ένας πόλεμος. Πάντα θα μετρά μόνο χαμένους και νίκη καμιά δεν θα καταγραφεί στην Ιστορία. Μα πόσο όμορφο είναι σκέψου να σε θυμούνται οι γενιές του έρωτα που θα ‘ρθουν σαν χαμένο και παραδομένο στην υποταγή την άγια. Μην φοβασαι.

-Κι αν μεταμορφωθώ κι εγώ σε ένα τέτοιο πλάσμα; Αν έχω ήδη γίνει; Ω, Θεέ μου, πόσο το φοβάμαι…

-Να μην φοβάσαι τους αναγάπητους ανθρώπους. Έτοιμοι είναι κάθε λεπτό να δοθούν και να δώσουν. Έχουν τόσα να σου πουν με τις σιωπές τους, έχουν τόσα να σου μάθουν με τα λάθη τους, λάθη που άλλοι τους χρέωσαν στα βλέμματα που δεν τους χάρισαν. Αν μιλάς για αγάπη ξέρεις να αγαπάς. Δεν γίνεσαι πότε αυτό που φοβάσαι, συνήθως γίνεσαι αυτό που φοβούνται οι άλλοι.

-Φοβάμαι τους αγέλαστους ανθρώπους, που δήθεν μεταμορφώθηκαν εξαιτίας κάποιου άλλου και όταν κοιτάς μέσα τους βλέπεις το έρεβος

-Να μη φοβάσαι τα αγέλαστα γέλια. Κρύβονται για να τα βρουν, για να τα πάρει κάποιος και να φτάσουν ως τα μάτια! Όσοι μεταμορφώθηκαν σε σκιά, παιχνίδι φωτός είναι. Να μη φοβάσαι όσα προορίζονται να γίνουν προορισμός σου!

-Τους φοβάμαι τους προορισμούς που πότε δεν φτάνεις και είναι δρόμοι σπαρμένοι με αγκάθια. Ξέρεις όμως ποιο είναι το ποιο τρομαχτικό πράγμα να φοβάται κανείς;;

-Ξέρω… Αυτό που φοβάμαι εγώ που δεν φοβάμαι τίποτα, τον εαυτό μου! Μονάχα αυτός στέκεται εμπόδιο στα πιο μεγάλα μας θέλω. Ξέρω, και είναι σαν να μην ξέρω τίποτα. Ούτε έμενα.

Κείμενο γραμμένο από την Αναστασία Κορινθίου και τη Νατάσα Γκουτζικίδου 

Comments

comments