Το Κάρμα της Ζέτας και το στρουμπουλό τσογλάνι – Roberto Colubra #snake_begonias

Το Κάρμα της Ζέτας και το στρουμπουλό τσογλάνι – Roberto Colubra #snake_begonias

Το κάρμα της Ζέτας κάπου έγραφε με τεράστια γράμματα “SMS”. Κόβω την ουρά μου και την πετάω στις ύαινες να την φάνε, αν δεν ισχύει.

Ένα αθώο, αστείο, τόσο δα μηνυματάκι αναβόσβησε στο κινητό της, σταλμένο από άγνωστο αριθμό. Άφοβη όπως πάντα, απάντησε και περίμενε. Αστειάκι ήταν, τι κακό μπορεί να κρύβει;

Έγινε το σχετικό παιχνίδι, χαρωπό και ευχάριστο.

Μέχρι εδώ όλα καλά.

Πληροφοριακά σας ενημερώνω, ότι λίγες μέρες πριν είχε ξυλοφορτώσει τον πρώην της, για δευτερη φορά και είχε ανάγκη για μια διέξοδο από τα νεύρα της. Μαυροζωνού βλέπετε με ποδάρια σαν κολώνες και γρήγορη σαν αστραπή. Η αιτία της περιποίησης του μαλάκα ήταν απλή και κοινότυπος αρχαιόθεν. Τον είχε συγχωρέσει την πρώτη φορά που τον έκανε τσακωτό με την Φιλιπινέζα, αλλά τη δεύτερη τον έπιασε μέσα στην αποθήκη, να “γλυκομιλάει” με την κουμπάρα της.

Η Φιλιπίνα είχε πάει αμέσως στην πατρίδα της, κανείς δεν έμαθε τι έγινε. Με με την κουμπάρα όμως έγινε ρεζίλι.

Όσο και αν ήθελε να μεγαλώσουν οι δυο λεβέντες της με πατέρα στο σπίτι, η ιστορία δεν τράβαγε άλλο. Σαν καλός στρατιώτης που είναι, αποφάσισε, διέταξε και το θέμα τακτοποιήθηκε.

Ένα κενό όμως έμεινε, κρίνω ο σοφός Φίδης.

Εδώ μπαίνει στην ιστορία ο Κολούμπρα… Ο παιχνιδιάρης Περικλής είναι καλός του φίλος. Ανοιχτομάτης, ανοιχτοχέρης και λάτρης των εξωσχολικών. Σε διάσταση με την σύζυγο, στα χωρίσματα με την γκόμενα και με μια ατζέντα φουλ από θηλυκά.

Α, μην το ξεχάσω! H Ζέτα είναι και αυτή καλή και αγαπητή φίλη του Κολούμπρα. Το αρχικό SMS είχε σταλεί κατόπιν προτροπής μου. Ήθελα να κάνω μια μικρή φάρσα της γρουσούζας και ο Περικλής ήταν πρόθυμος, μιας και επρόκειτο περί θηλυκού.

Δεν κατάλαβα πως πέρασαν έξι μήνες από το περιστατικό με τα μηνυματάκια και η Ζέτα με καλεί για τέιον, κινέζικο, πράσινο.

Μια διμοιρία σύννεφα πέρασαν από το μυαλό μου.

Αυτές οι σπάνιες προσκλήσεις στο σπίτι δεν είναι ποτέ για χαζοκουβέντα. Γκομενικό δεν έπαιζε. Tην τελευταία πιτσιρίκα, που επέμενε να με ενοχλεί, την είχε σιγυρίσει. Tι στο διάολο ήθελε;

Καταφθάνω στις πέντε ακριβώς, έχοντας ανα χείρας κουτί δαμάσκηνα με σοκολάτα από του Μικέ.

«Καλησπέρα ξεροκέφαλε, πάλι γλυκα έφερες; Αφού ξέρεις δεν τρώω ζάχαρη!» με καλοσώρισε όλο χάρη και τσαχπινιά, από την ανάποδη.

«Μωρή στριμμένη, για τα παιδιά, κόφτο», πήγα να της πάρω τον αέρα.

Όλως περιέργως τη γλίτωσα, διότι προφανώς την απασχολούσε κάτι πιο σοβαρό.

Περίμενα μέχρι το δεύτερο γύρο τεΐου και μου το ξεφούρνισε:

«Ο φίλος σου ο Περικλής…»

«Ναι, τι έχει ο φίλος μου; Ακόμη μιλάτε μου είπε. Τί τρέχει;»

Γυρνά και με κοιτά κατάματα.

«Μεγάλο νούμερο, αλλά καλό παιδί. Τι θα μου έλεγες για αυτόν Κολουμπρίνο μου;».

Απέναντι της ήμουν πάντοτε ειλικρινής και το ξέρει. Της είπα αυτό που μου βγήκε αυθόρμητα:

«Μεταβολή, γοργό βάδην και μην γυρίσεις να κοιτάξεις πίσω!».

Με κοίταξε με μια υποψία έκπληξης, έσμιξε λίγο τα φρύδια και μου πέταξε ένα μαξιλάρι.

«Σιγά ρε κόπανε, για τόσο βλάκα μ’ έχεις; Θα με ρίξει αυτό το καρτούν; Σε ρώτησα μήπως κρίνεις ότι πρέπει να ξέρω κάτι. Κάνουμε πολύ παρέα και διασκεδάζουμε. Για γκομενικό μην σου περάσει από το μυαλό. Από και κλείεται! Το πολύ να τον πηδήξω μερικές φορές για παιδαγωγικό σκοπό.».

Δεν είχα να προσθέσω κάτi. Aλλάξαμε θέμα, ξεσκονίσαμε τα κοινωνικά κιτάπια για ένα δίωρο και απεχώρησα.

Η ιστορία δεν φαίνεται να έχει μέχρι εδώ κάτι το πρωτότυπο. Συμφωνώ μαζί σας.

Λοιπόν, έχουν περάσει τέσσερα χρόνια από το τέιον και η Ζέτα με πήρε τηλέφωνο. Άρχισε αμέσως να λέει κάτι ακαταλαβίστικα, για τους γκόμενους γενικά και τον Περικλή ειδικότερα. Εκνευρισμένη δεν σταμάταγε να μιλά. Είδα και έπαθα να την πείσω να σταματήσει και να βγούμε για έναν καφέ.

Σοκαρίστηκα όταν κατέφθασε ασυνήθιστα αργοπορημένη.

Μόλις έβγαλε τα τεράστια κατάμαυρα γυαλιά της, ένας πόνος χοντρός, παρέα με μια απογοήτευση χοντροκώλα, ξεχύθηκαν στον αέρα.

Μου έπρηξε το συκώτι μέχρι να πει τι ακριβώς συμβαίνει.

«Ρίξε μου μια σφαλιάρα ρε κολλητέ, που δεν σε άκουσα. Ρίξε μου να την καταλάβω. Όταν μου είπες να φύγω και να μην γυρίσω πίσω, γέλασα υπεροπτικά μέσα μου. Δεν παίζει σκέφτηκα αυτό το σενάριο.

Πρώτον, δεν μου αρέσει ιδιαίτερα σαν άντρας. Δεύτερον: έχω κάνει και καλύτερα πηδήματα και Τρίτον και κυριότερον: είμαι ο απόλυτος στρατιώτης. Όλα τα ρυθμίζω πριν στραβώσουν. Έχω πάντοτε τον έλεγχο. Απλά δεν παίζει να την πατήσω.

Καλά περνάω μαζί του, ταιριάζουμε σαν φιλαράκια και διασκεδάζω αφάνταστα στις εξόδους μας. Τι μπορεί να στραβώσει;».

Μου ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι.

«Τότε γιατί είσαι σε αυτό το μαύρο χάλι μωρή τσούλα; Τι έγινε;».

Έβαλε τα μαύρα γυαλιά και ήπιε το αμίλητο νερό. Περίμενα μέχρι να φύγει ο κόμπος από τον λαιμό της.

Όταν ηρέμησε, μου είπε με σιγανή φωνή:

«Ρε μαλάκα, πριν ένα χρόνο με είχε ψήσει να παντρευτούμε. Ψύχραιμη και λογική υπολόγισα τα πάντα, τα τακτοποίησα στο μυαλό μου και συμφώνησα. Δεν είχε περάσει μια βδομάδα που είχα ξεκινήσει να ψάχνω σπίτι και ο μαλάκας ακυρώνει τα πάντα. Επιστρέφει στη γυναίκα του και με αφήνει σύξυλη.

Εγώ το ζώον, αντί να του στρίψω το λαρύγγι, έβαλα τα κλάματα. Την ώρα που με παράτησε κατάλαβα ότι, χωρίς να το έχω πάρει χαμπάρι, ήμουνα ερωτευμένη μαζί του μέχρι το μεδούλι.

Θες και το χειρότερο; Μετά από ένα εξάμηνο εμφανίστηκε ξανά. Μου είπε ότι με θέλει σαν τρελλός, αλλά δυστυχώς πρέπει να μείνει παντρεμένος, με αυτην που δεν χωνεύει. Τον δέχτηκα πίσω. Ίσα που τον παίδεψα λιγάκι, να μην φανώ εντελώς μαλάκας.

Βάρα με σου είπα, μήπως και συνέλθω, που δεν το βλέπω.»

Δεν σχολίασα ούτε την βάρεσα, απλά της έπιασα το χέρι και της είπα:

«Εμένα με γλίτωσες τόσες φορές από κακοτοπιές, επειδή πάντοτε σε ακούω. Μιά φορά εδέησες να με ρωτήσεις και εσύ, αλλά αυτό που σου είπα, το έγραψες κανονικά. Γιατί δεν σκέφτηκες πως τόσα χρόνια κάτι έχω μάθει; Η σιγουριά σου, ο εγωισμός σου και οι τουλάχιστον δεκαεπτά γκόμενοι, που σε κυνηγάνε ανά πάσα στιγμή, δεν μπορούν να σε προστατέψουν από αυτο το στρουμπουλό τσογλάνι με τα βέλη. Εγώ το ξέρω, εσύ γιατί δεν ρώτησες;»

 Σιωπή φίλες μου, κιχ μην ακούσω.

Αν την έπαθε η Ζέτα ο στρατηγός, όλες σας κινδυνεύετε να γίνετε SLurpac Extra Soft ανά πάσα στιγμή.

Αρκεί ο τυπάκος που σας την έπεσε και δεν τον υπολογίσατε όσο έπρεπε, να βρει τα κουμπιά σας. Έστω εκ παραδρομής και κατά λάθος!

Καλό μανικιούρ, τα μάτια σας ορθάνοιχτα και τα μπούτια μισάνοιχτα.

Comments

comments