Συνέντευξη με τον συγγραφέα Μάκη Ρουσομάνη – Νεφέλη Π.Ζ

Βόλτα στην παραλία της Θεσσαλονίκης

με τον συγγραφέα ΜΑΚΗ ΡΟΥΣΟΜΑΝΗ.

”Δεν θα έκανα ΠΟΤΕ παρέα με τον εαυτό μου.”

Συνέντευξη: Νεφέλη Πόπη Ζάνη

Φωτογραφίες: Σγουρός Σγουρομάλλης

Make up artist: Ευαγγελία Παπαγγέλου

Διαβάζω στο βιογραφικό σου πως από μικρή ηλικία ήσουν αυτό που λέμε, ανήσυχη καλλιτεχνική φύση συμμετέχοντας σε θέατρα, παραστάσεις, μουσικά σχήματα και βοηθώντας αφιλοκερδώς όλους τους φίλους καλλιτέχνες. Ωστόσο, σαν ενήλικας το επάγγελμά σου ουδεμία σχέση έχει με τα καλλιτεχνικά και δη με την συγγραφή. Πως προέκυψε λοιπόν η συγγραφή και πως “πάντρεψες”την ανήσυχη καλλιτεχνική σου φύση με την σκληρή πραγματικότητα που αντιμετωπίζει στη δουλειά σου;

    -Έτσι ξαφνικά ένα βράδυ στο σπίτι προέκυψε,παρέα με φίλους μου. Χωρίς να το πολύ σκεφτώ άρχισα να γράφω ένα σενάριο. Αυτό ήταν. Το μικρόβιο είχε μπει μέσα μου. Ούτε και εγώ πίστευα ποτέ μου ότι θα καταφέρω ποτέ μου να γράψω μια ιστορία που θα γίνει βιβλίο.

    Σήμερα περίπου ένα χρόνο μετά την κυκλοφορία του πρώτου μου βιβλίου πιστεύω ότι το είχα μέσα μου φυλαγμένο.

    Στο λέω αυτό γιατί έρχονται δάσκαλοι από το δημοτικό σε παρουσιάσεις μου και μου λένε πως έχουν κρατημένες εκθέσεις μου από τότε.

    Αυτό σημαίνει πως κάτι είχα μέσα απλά άργησα λιγάκι να το καταλάβω. Και ίσως να φταίει η καλλιτεχνική μου πλευρά που με απορροφούσε και δε μπόρεσα να διακρίνω το ταλέντο μου στη συγγραφή. Γιατί είναι ταλέντο να μπορείς να λες παραμύθια και ιστορίες και να τα γράφεις. Με το γράψιμο άνοιξε ένας σκοτεινός δρόμος και είδα φως μπροστά μου.

    Όσο για την δουλειά μου πραγματικά δεν έχει καμία σχέση με όλα τα παραπάνω,αν και νομίζω πως και στα πέντε βιβλία που έχω γράψει έως τώρα,υπάρχουν σε όλα στοιχεία του επαγγέλματός μου.

Κάπως έτσι λοιπόν γεννήθηκε το πρώτο σου βιβλίο “Σαν να είχε δει φάντασμα” που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ελληνική πρωτοβουλία. Αρωγός έμπνευσης της υπόθεσης του βιβλίου και τι τελικά διαπραγματεύεται το συγκεκριμένο βιβλίο;

 

    -Η παράξενη ιστορία της Στέλλας αποτελεί την ιστορία του πρώτου βιβλίου. Βασίζεται σε μια παλιά ιστορία έναν μύθο που ακούγεται εδώ και πάρα πολλά χρόνια στην πόλη της Θεσσαλονίκης και που δεν γνωρίζουμε τελικά αν συνέβη ποτέ ή όχι. Έμενα μου έκανε εντύπωση από την παιδική μου ηλικία που άκουσα τον αστικό αυτό μύθο και σήμερα έγραψα ένα βιβλίο βασιζόμενος σε εκείνη την ιστορία. Βεβαίως τον εμπλούτισα με άλλα δικά μου ακούσματα και με την μεγάλη μου φαντασία και έτσι έγινε η ιστορία και ένα βιβλίο σωστό σενάρια για ταινία. Η ιστορία ξεκινά το 1948 με φόντο την Θεσσαλονίκη και τελειώνει το 2013 στο Άγιο όρος. Εικόνες και μυρωδιές της πόλης σε μια ιστορία με γρήγορους κινηματογραφικούς ρυθμούς και μεγάλη αγωνία.

Μπαίνοντας και επίσημα πια στον συγγραφικό κόσμο, τα πράγματα είναι όπως τα είχες φανταστεί, συνάντησες δυσκολίες ή όλα πήραν το δρόμο τους ομαλά; Ο λεγόμενος πνευματικός κόσμος είναι τελικά τόσο πνευματικός ή έχει αλλοιωθεί και αυτός όπως σχεδόν όλοι οι τομείς της σημερινής κοινωνίας μας;

    -Αρχικά νιώθω την ανάγκη να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στην ”Ελληνική πρωτοβουλία” που μου έδωσαν το βήμα,πίστεψαν σε μένα,στο έργο μου, και με ”βάφτισαν” συγγραφέα. Είναι πολύ μεγάλη υπόθεση να στείλεις το πόνημα σου και να πάρεις άμεσα μια θετική απάντηση σε πολύ μικρο χρονικό διάστημα,και ακόμη πιο σημαντικό πριν καλά καλά κλείσει ένας χρόνος από την συγγραφή,το βιβλίο σου να κυκλοφορεί. Αυτό συνέβη στην δίκη μου περίπτωση. Τα παιδιά της Ελληνικής Πρωτοβουλίας ο Γιώργος και η Αλεξία πολύ απλά χωρίς καμία απαίτηση εκδώσαν το πρώτο μου βιβλίο.

    Με όλα αυτά θέλω να σου πω ότι δεν συνάντησα καμία δυσκολία. Όλα εξελίχθηκαν ομαλά.

    Γνώρισα καλούς ανθρώπους μέσα στο χώρο.Συγγραφείς που τα βιβλία τους είναι πάντα πρώτα σε πωλήσεις,και είδα καθημερινούς προσγειωμένους χαρακτήρες. Γενικά η πιάτσα του πνεύματος αν θες,έχει καλοπροαίρετους ανθρώπους που στηρίζουν τον πρωτοεμφανιζόμενο συγγραφέα.

    Εξαίρεση μόνο είναι περίπτωση συγγραφέα που πιθανολογώ πως έχει ψωνιστεί,αν και δεν ήταν ποτέ τα βιβλία του στα ράφια με τις πρώτες πωλήσεις,και την έχει δει κουλτουριάρης και μεγάλη φίρμα. Δήθεν …

    Μάλλον αυτός θεωρεί πως γράφει έργα ισάξια του Σαίξπηρ ενώ οι υπόλοιποι γράφουν άρλεκιν. Όπως και να χει εγώ δεν μπόρεσα να διαβάσω κανένα βιβλίο του. Τώρα θα μου πεις κάλοι και κακοί υπάρχουν σε όλους τους τομείς της σημερινής κοινωνίας,γιατί ο πνευματικός κόσμος να αποτελεί εξαίρεση!!

    Τούτος λοιπόν ήταν ένας αγενής, κακός άνθρωπος, πάντα κατά την δική μου γνώμη.

Γνωρίζεσαι με μεγάλα ονόματα του καλλιτεχνικού χώρου. Αυτό αποτέλεσε ισχυρό παράγοντα ως προς την προώθηση του βιβλίου; Πιστεύεις πως στην χώρα μας χωρίς την απαραίτητη βοήθεια μπορεί κάποιος να σταθεί στον χώρο που επιλέγει;

    -Κακά τα ψέμματα στη Ελλάδα ζούμε,που πέρα από ταλέντο χρειάζεται και μια γνωριμία για μέσον σε οποιοδήποτε. Εδώ σε μια τράπεζα πας και αναζητάς κανέναν γνωστό υπάλληλο να σε περάσει στα γρήγορα για να μη περιμένεις στην ουρά. Πόσο πια όταν θέλεις να προβάλεις κάτι δικό σου. Χρειάζονται οι καλές σχέσεις,οι επώνυμες γνωριμίες και οι δυνατές φιλίες. Σε βλέπουν και σε εμπιστεύονται διαφορετικά οι άνθρωποι όταν είσαι πρωτοεμφανιζόμενος στο χώρο σαν και μένα.

    Για παράδειγμα όταν μια Χρυσηίδα Δημουλίδου ασχολήθηκε με το δικό μου βιβλίο με τα καλύτερα λόγια,ε τι άλλο να θέλει κάποιος νέος συγγραφέας. Είναι σα να κανε κριτική Χάρις Αλεξίου σε κάποιον πρωτοεμφανιζόμενο τραγουδιστή και να έλεγε τα καλύτερα για την φωνή του.

    Γι αυτό λοιπόν θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στους επωνύμους,αναγνωρίσιμους φίλους μου που σε παρουσιάσεις μου μίλησαν για μένα και για το έργο μου.

    Τους δημοσιογράφους και παρουσιαστές Χρύσα Σάμου, Γιώργο Αμυρά, Σωκράτη Χουρουζίδη,Ζωή Χειμωνίδου,Θανάση Κουμπαρούδη,Μαρία Πασχαλίδου.

    Τους δικηγόρους Αλεξάνδρα Γωγούση και Αλεξανδρο Τσομπανόπουλο.

    Τις τραγουδίστριες Γλυκερία, Αρετη Κετιμέ, Dilek Koc ,Κατερίνα Δούκα.

    Τις συγγραφείς Αναστασία Καλλιοντζή,Βιβή Κοντοπούλου,Δημητρα Τράκα,

    Μαρία Μαυρίδου Καλούδη.

    Τους μουσικοσυνθετες Στέλιο Φωτιάδη και Σοφία Νάτσιου.

    Τους ηθοποιούς Λεοναρντο Σφοντούρη, Γιολάντα Μπαλαούρα,,Όθωνα Μεταξά.

    Τους φιλόλογους Τάσο Κράλη και Νάσια Δελληγιάννη.

    Και τους ποιητές Γεωργία Κιτσούκη Βασιλιάδου, Γιώτα

    Τσερτεκίδου και ο Χρήστο Κανναβό,που έγραψαν και αφιέρωσαν ένα τους

    ποίημα αποκλειστικά για μένα.

  Ποια γνωρίσματα οφείλει να έχει ένας συγγραφέας ώστε όχι μόνο να λέγεται αλλά και να είναι συγγραφέας;

 

    -Να σκαρώνει μύθους και να έχει μεγάλη φαντασία. Να βλέπει ο αναγνώστης εικόνες μπροστά του όταν διαβάζει. Να εξελίσσεται η ιστορία σαν ταινία σε σινεμά και να ταξιδεύει και ο ίδιος μαζί. Λιτές λέξεις και ζωντανές περιγραφές.

    Και να μπορεί να σε μεταφέρει σε εποχές και χρόνους και να σε επαναφέρει χωρίς να σε μπερδεύει και χωρίς να σταμάτα το ενδιαφέρον της ανάγνωσης.

    Αυτή η χρονική μετατόπιση κι αν είναι μεγάλο γνώρισμα για να είναι κανείς συγγραφέας!!!

Υπάρχουν περιστατικά στην δουλειά σου που μπορεί να αποτελέσουν την σύλληψη μιας ιδέας για να γράψεις το επόμενο βιβλίο σου; Θεωρείς πως ο άνθρωπος όταν έρχεται αντιμέτωπος με τον πόνο είναι ίσως πιο αληθινός από ποτέ;

 

    -Πραγματικά υπάρχουν πολλά περιστατικά που μπορούν να αποτελέσουν το ερέθισμα για τη δημιουργία μιας ιστορίας. Για παράδειγμα, μια παιδική μου ιστορία που θα κυκλοφορήσει σύντομα, είναι εμπνευσμένη από τη δουλειά μου. Όσο για το αν ο πόνος κάνει πιο αληθινό τον άνθρωπο έχω να πω ότι, αυτό που πιστεύω είναι ότι ο άνθρωπος μέχρι να αντιμετωπίσει τον πόνο, θεωρεί τα πάντα δεδομένα. Όταν όμως τον βιώνει, και για όσο διάστημα κρατά αυτό, αποτελεί τη βασική του προτεραιότητα και ο μηχανισμός άμυνας που διαθέτει, τον κάνει προσωρινά πιο δυνατό. Όταν περάσει, ξαναγυρνά με ευκολία στην προηγούμενη κατάσταση. Είναι, ίσως, ίδιο με όσους έχουν κάποια αναπηρία. Νομίζουμε για παράδειγμα ότι ο τυφλός ακούει καλύτερα από το βλέποντα. Δεν ισχύει όμως κάτι τέτοιο. Απλά, προσπαθεί και «δουλεύει» καλύτερα όλες τις άλλες αισθήσεις, προκειμένου να καλύψει ένα μέρος της αδυναμίας του. Ο τυφλός, μπορεί να καταλάβει από τη φωνή κάποιον, ακόμη και αν έχει να τον ακούσει χρόνια.

 Και όταν ο πόνος περνάει τι πιστεύεις είναι αυτό που κάνει τον άνθρωπο να ξεχνάει, να μην μαθαίνει από τον πόνο και να ξαναεπιστρέφει στην ματαιοδοξία του;

    -Η ματαιοδοξία αποτελεί χαρακτηριστικό όλων των ανθρώπων, με ελάχιστες ίσως εξαιρέσεις. Έρχεται δεύτερη, μόνο σε περίπτωση που ο άνθρωπος περνάει μέσα από μία πολύ δύσκολη κατάσταση, οπότε έχει να αντιμετωπίσει κάτι μεγαλύτερο, συνήθως θέμα υγείας. Όταν αυτό περάσει, τότε επανέρχεται, πολλές φορές δριμύτερος (γελάει).

 Πώς είναι ο Μάκης στην καθημερινότητά του και πώς όταν γράφει;

    -Πολύ άγχος για όλους και για όλα. Για το σπίτι, τη δουλειά, την οικογένεια, για τους φίλους μου. Θαρρείς και γω θα σώσω τον κόσμο. Προγραμματίζω τα πάντα και είμαι συνέχεια με ένα ημερολόγιο. Παθιάζομαι γενικά με ό,τι κι αν ασχοληθώ. Μιλάω με πάθος, τραγουδάω με πάθος, αγαπάω με πάθος και κάπνιζα με πάθος. Τρέχω συνέχεια για να τα προλάβω όλα. Θέλω ότι ξεκινάω να κάνω να το τελειώσω σύντομα και να είναι ό,τι καλύτερο θα μπορούσαν να κάνω. Να έχω δώσει όλο μου τον εαυτό. Φαντάσου, έφτασα στα 40 κι ακόμα τρώω τα νύχια μου. Όταν όμως κάθομαι να γράψω, συμβαίνει κάτι ΜΑΓΙΚΟ κι ΑΝΕΞΗΓΗΤΟ. Λες κι ανοίγει ο ουρανός, φεύγει το άγχος και οι ανησυχίες μου απλά δεν υπάρχουν. Σταματά ο χρόνος, έρχεται το χάρισμα της συγγραφής κι αρχίζει το ταξίδι.

 Τι είναι αυτό που σε κάνει να γράφεις;

    -Η ανάγκη έκφρασης είναι που σε κάνει να θες να τα πεις μέσα από τη συγγραφή. Έκφρασης συναισθημάτων… αγάπης, μίσους, χαράς, λύπης, φόβου, ελπίδας. Θέλω να πω αυτά που σκέφτομαι, αυτά που έχω πλάσει με τη μεγάλη μου φαντασία. Αυτά που, ίσως, άκουσα κάποτε και μούκαναν εντύπωση. Θέλω να πω, ας πούμε, μια ιστορία όπως την έπλασα στο μυαλό μου και να περάσω μηνύματα τα οποία θα διαβάσουν όσο το δυνατόν περισσότερος κόσμος κι όχι μόνο οι πέντε φίλοι μου θα είναι στο σπίτι μου. Αυτός δεν είναι, άλλωστε, και ο στόχος κάθε συγγραφέα και ποιητή; Να εκφραστεί, να ακουστεί, να μοιραστεί;

 Υπάρχουν πιστεύεις εμπορικά βιβλία και ποιοτικά βιβλία; Εύπεπτα και οχι;

    -Όλα είναι βιβλία. Όλα έχουν κάτι να δώσουν μέσα από τις σελίδες και τις ιστορίες. Οι συγγραφείς αλλάζουν… Αν το όνομα βέβαια κάνει την ποιότητα (γελάει). Μην κάνουμε και τα βιβλία σαν τη μουσική που τη χωρίσαμε σε καλή έντεχνη και κακό σκυλάδικο. Μία μουσική και ένα το τραγούδι. Οι φωνές διαφέρουν. Ποιος ορίζει την ποιότητα δηλαδή; Ο συγγραφέας ή το περιεχόμενο; Όλα τα βιβλία έχουν την αξία τους. Μικρή ή μεγάλη. Ανάλογα βέβαια με το συγγραφέα, ίσως δοθεί ο χαρακτηρισμός του κάθε βιβλίου που εμένα με αφήνει αδιάφορο. Καθοριστικό ρόλο παίζει η σωστή προβολή και η σωστή διανομή κάθε έργου από τον εκδοτικό οίκο, για να το μάθει ο κόσμος και να έχει εξέλιξη το βιβλίο. Για να γίνει γνωστό στο ευρύ αναγνωστικό κοινό. Ξέρεις πόσα καλά βιβλία δεν έγιναν εμπορικά γιατί απλά δεν είχαν μεγάλους εκδότες για να τα συστήσουν στον κόσμο; Ξέρεις πόσοι και «καλά μεγάλοι ποιοτικοί» συγγραφείς έγραψαν «πατάτες» που δεν μπορούσες να διαβάσεις ούτε τον πρόλογό τους; Ή και το αντίστροφο; Αν το περιεχόμενο βρει πολλούς αναγνώστες τότε μπορεί να γίνει και εμπορικό και, ίσως, μετά από χρόνια χαρακτηριστεί και ποιοτικός ο συγγραφέας; Αυτά βέβαια αποτελούν τον κανόνα. Και όπως όλοι οι κανόνες, υπάρχουν και φωτεινές εξαιρέσεις που, απλά, τον επιβεβαιώνουν. Για παράδειγμα δες τη Ρόουλινγκ. Μπορεί να μην την ήξερε κανείς, αλλά οι, ομολογουμένως, καταπληκτικές ιστορίες του Χάρι Πότερ την έκαναν γνωστή σε όλο τον κόσμο.

 Στις μέρες μας, αναγνωρίζονται οι συγγραφείς; Από την πολιτεία, απο τους αναγνώστες κλπ

 

    -Δε νομίζω ότι ένα συγγραφέα τον αφορά ιδιαίτερα αν αναγνωριστεί από την πολιτεία. Αυτό νομίζω ότι αφορά περισσότερο έναν ακαδημαϊκό. Εκείνο που έχει σημασία για έναν συγγραφέα είναι αφενός μεν να εκφραστεί ο ίδιος μέσα από τα βιβλία του και αφετέρου να κατορθώσει να «ακουμπήσει» τις ψυχές όσο το δυνατόν περισσότερων ανθρώπων.

Έγραψες κάπου πως υπάρχουν δύο τρόποι για να λάμπεις: Είτε να αντανακλάς το φως, είτε να το δημιουργείς. Ποιό από τα δύο ισχύει για σένα μιας και θεωρώ πως εκμπέμπεις ως άνθρωπος μια ιδιαίτερη λάμψη, βγάζεις μια έντονη θετική αύρα.

    -Εγώ δε βλέπω κάτι πάνω μου. Ίσως πρόκειται για φως που το βλέπουν οι άλλοι (γελάει). Πρέπει όμως να σου πω, ότι αυτό που διάβασες δεν είναι δικό μου αλλά ενός Γάλλου ποιητή του Paul Claudel, που εγώ απλά, επειδή συμφωνώ, το επανέλαβα. Ίσως πάλι είναι η χημεία μεταξύ των ανθρώπων αυτή που αναπτύσσει καλές ή κακές σχέσεις. Αυτή που κάνει κάποιους να εκπέμπουν φως και κάποιους άλλους να βλέπουν σκοτάδι. Γενικά στη ζωή μου προσπαθώ να μην είμαι κακός άνθρωπος, όσο μπορώ τουλάχιστον. Χωρίς αυτό να σημαίνει πως είμαι καλός. Προσπαθώ να δίνω αγάπη σε όλους χωρίς να περιμένω κάτι από αυτούς. Μπορώ όμως να πω ότι υπήρξα ευλογημένος στη ζωή μου, έχοντας πάντα αγαπημένους ανθρώπους και δυνατούς φίλους στη μέχρι τώρα πορεία μου. Αν όλα αυτά είναι η αιτία να δημιουργούν φως και να βλέπει κάποιος μια λάμψη σε μένα, τότε τι να πω; Δεν μπορώ να το εξηγήσω (γελάει).

 Το όραμά σου για την χώρα μας; Τι είναι αυτό που θα μας έβγαζε από την κατάσταση που ζούμε σήμερα; Μπορούμε να βγούμε; Θέλουμε στ’ αλήθεια να βγούμε;

    -Ελπίδα από αυτούς που κινούν τα νήματα σήμερα, δε νομίζω να υπάρχει. Γιατί η παιδεία τους είναι αυτή που τους οδήγησε εδώ. Αν υπάρχει κάποια ελπίδα, αυτή βρίσκεται μόνο στους μικρούς, που μέσα από μια νέα παιδεία θα είναι σε θέση να χτίσουν μια Ελλάδα με ισχυρές αξίες. Κι αυτό δεν πιστεύω να γίνει πριν από τα επόμενα είκοσι χρόνια.

 Είναι οι άνθρωποι της τέχνης κατά κάποιο τρόπο “αγγελιοφόροι” μιας αλλαγής; Και αν ναι ποιο το προσωπικό-ηθικό τους κόστος;

    -Πάντα η τέχνη, και οι άνθρωποι της, ήταν συνυφασμένη με την αλλαγή. Ακόμη και αν αυτό δεν ήταν αποδεκτό ή θεωρούνταν εξαιρετικά ανατρεπτικό, τελικά η τέχνη υπήρξε ο σημαιοφόρος όλων των μεγάλων αλλαγών. Πάρε για παράδειγμα τον Καζαντζάκη, που για την εποχή του υπήρξε μεγάλος επαναστάτης συγγραφέας, μέσα από τα κείμενά του. Κατηγορήθηκε για τις απόψεις του τόσο από την εκκλησία όσο και από το συντηρητικό κόσμο της εποχής. Κι όμως, σήμερα, αποτελεί συγγραφέα ορόσημο όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά για ολόκληρο τον κόσμο.

 Ανθρώπινες σχέσεις. Τί πιστεύεις είναι αυτό που τις καθιστά τόσο δύσκολες και τί είναι αυτό που θα τις έκανε πιο βατές;

 

    -Οι σχέσεις των ανθρώπων είναι πολύ πιο εύκολες από αυτό που φαίνεται. Το πρόβλημα στις μέρες μας είναι ότι το «εγώ» υπερισχύει του «εμείς». Η γενιά των γονιών μας αγωνίζονταν για την οικογένεια και τα παιδιά τους. Η γενιά η δικιά μας, παρόλο που φροντίζει να μαθαίνει τρεις ξένες γλώσσες στα παιδιά τους και να τα στέλνει σε ομάδες να κάνουν πρωταθλητισμό, έχουν το «εγώ» τους πολύ πιο πάνω από το «εμείς». Τα μικροπροβλήματα μεγιστοποιούνται και οδηγούν σε χωρισμούς και διαζύγια. Φιλίες γκρεμίζονται με ευκολία. Το one night stands έχει αντικαταστήσει τη μαγεία του φλερτ. Μάλλον όμως αποτελεί και αυτό «παράλληλη απώλεια» της κρίσης αξιών που βιώνουμε.

 Αν σου ζητούσα να αφηγηθείς τη ζωή σου με λέξεις ποιες θα ήταν αυτές;

 -Γονείς, έρωτας, αγάπη, φίλοι, μουσική, ευτυχία και η αληθινή, καθαρή ματιά μου για όλα όσα νοιώθω.

 Αν σου ζητούσα να περιγράψεις τον εαυτό σου τι θα μου έλεγες για τον Μάκη;

    -Δεν θα έκανα ποτέ παρέα με τον εαυτό μου. Πολύ δύσκολος άνθρωπος, φοβερά απαισιόδοξος, ανυπόμονος και με πολλά κόμπλεξ. Ευτυχώς, χωρίς απωθημένα. Έζησα και ζω όπως εγώ θέλω.

 Βρισκόμαστε στην όμορφη Θεσσαλονίκη,τι σε νευριάζει στην πόλη μου μένεις;

    -Λατρεμένη και την αγαπώ πραγματικά την όμορφη Θεσσαλονίκη. Δε με νευριάζει κάτι συγκεκριμένο για την πόλη της Θεσσαλονίκης αλλά θα σου πω κάτι που μου τη σπάει σε όλα τις μεγαλουπόλεις. Οι βλάκες οδηγοί, ανεξαρτήτου φύλου. Εκείνοι που πιάνουν την αριστερή μεριά του δρόμου, πηγαίνοντας σιγά, και δημιουργούν ένα; Μποτιλιάρισμα δίχως άλλο, θαρρείς και πηγαίνουν τη νύφη σε πομπή στην εκκλησία. Και σε, τρέχεις να πας στη δουλειά σου ή σε ένα νοσοκομείο και νομίζεις ότι έχει μεγάλη κίνηση. Κι όταν προσπερνάς, όλο αυτό το convoy βλέπεις τον ένα και μοναδικό κακό, βλάκα οδηγό να είναι στην αριστερή μεριά, άνετος, να μιλάει στο κινητό και να νομίζει ότι επειδή οδηγεί σιγά, οδηγεί και καλά.

 Τελευταία σου σκέψη πριν κοιμηθείς και πρώτη μόλις ξυπνήσεις;

 

    -Η λέξη «ευχαριστώ» είναι η σκέψη. Το βράδυ λέω «ευχαριστώ» στο Θεό, για όσα πέρασα, καλά και κακά. Και το πρωί άλλο ένα, για το ότι πήρα συνειδητά μια αναπνοή, και άνοιξα τα μάτια μου στο φως της νέας ημέρας.

 Να περιμένουμε σύντομα νέα συγγραφική δουλειά σου; Και αν ναι θα ήθελες να μας πεις τί ετοιμάζεις;

 

    -Αυτό το καιρό κυκλοφορεί  ένα ακόμη μυθιστόρημα με τίτλο ”’Άυλος έρωτας”.

    Μία ιστορία αγάπης που βασίζεται και πάλι σε έναν μυστήριο αστικό μύθο και που η αγωνία δε σε αφήνει να το αφήσεις μισοτελειωμένο και να ασχοληθείς με κάτι άλλο..

    Παράλληλα κυκλοφορεί ένα παιδικό παραμύθι με τίτλο ”ο Μελένιος το αηδόνι και ο τυφλός ποντικός”

    Μια ιστορία για μικρά και μεγάλα παιδιά με εικονογράφηση. Ένα ανατρεπτικό παραμύθι γεμάτο από συναισθήματα και με πολλά διδάγματα.

 Κλείνοντας εύχεσαι…

    -Υγεία, γαλήνη, αγάπη, ισορροπία και φως για όλους μας.

 

 Σ’ ευχαριστώ από καρδιάς Μάκη που μοιράστηκες μαζί μας τις ιδέες σου,τις σκέψεις σου, τα συναισθήματά σου. Εύχομαι καλή επιτυχία στο έργο σου!

    -Εγώ σε ευχαριστώ Νεφέλη, για την τιμή και την παρέα στη σύντομη βόλτα μας στην παραλία της Θεσσαλονίκης.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

 

Ο Μάκης Ρουσομάνης γεννήθηκε στα Κύμινα Θεσσαλονίκης στις 10 Δεκεμβρίου. Μεγάλωσε και σπούδασε στην Θεσσαλονίκη. Υπηρέτησε την στρατιωτική του θητεία στο πολεμικό ναυτικό στη Φρεγάτα Ήπειρος, στο Ναυτικό Νοσοκομείο Αθηνών και Κρήτης. Ανήσυχη καλλιτεχνική φύση από μικρή ηλικία, συμμετείχε σε θέατρα, παραστάσεις, μουσικά σχήματα και βοηθούσε αφιλοκερδώς όλους τους φίλους καλλιτέχνες. Συλλέκτης της καλής Ελληνικής μουσικής με πολλαπλούς δίσκους βινυλίου, και cd. Στο αρχείο του υπάρχουν σπάνια μουσικά ντοκουμέντα και ανέκδοτες ηχογραφήσεις.

#Το 2000 δημιούργησε την ιστοσελίδα www.myglykeria.gr για την αγαπημένη του τραγουδίστρια Γλυκερία, η οποία σήμερα θεωρείται και η επίσημη ιστοσελίδα της.

#Το 2001 ο όμιλος ιατρικού Αθηνών τον τίμησε στην παγκόσμια ημέρα του νοσηλευτή.

# Το 2009 συμμετείχε στο “Απολλωνεία” φεστιβάλ του νομού Πιερίας.

#Το 2010 η συγγραφέας Αναστασία Καλλιοντζή του αφιέρωσε το βιβλίο της ”Αγαστή Συνεργασία.”

#Το 2010 συμμετείχε στις παρουσιάσεις βιβλίων σε Θεσσαλονίκη, Σέρρες, Κατερίνη, των συγγραφέων Αναστασία Καλλιοντζή, Θάλεια Κουνούνη και Κατερίνα Παπανικολάου.

#Την ίδια χρονιά έκανε την επιλογή τραγουδιών στο πρόγραμμα “συνάντηση στην κοινή μας παράδοση” όπου παρουσιάστηκε στο Half note jazz των Αθηνών με την Αρετή Κετιμέ,την Dilek Koc,τον Σταυρο Παζαρέντση και τον Ιμπραημ Ιμπραημογλου.

#Το 2011 η Τραγουδίστρια Γλυκερία του αφιέρωσε το τραγούδι “ο γλάρος” στο cd “η αγάπη είναι ελεύθερη”.

#Το καλοκαίρι του 2011 συμμετείχε ως αφηγητής στο “Φεστιβάλ Θεάτρου Διστόμου”, με την παράσταση ”Τώρα μάλιστα τα πιάσαμε τ’ αυγά μας” του Θανάση Πέντσου.

#Το Μάρτιο του 2012 συμμετείχε στην εκδήλωση του “Βαφοπουλείου Πνευματικού Κέντρου” Θεσσαλονίκης για το ”Ματοζίνιχον” της Μαρίας Μαυρίδου-Καλούδη.

#Τον Οκτώβριο του 2012, ήταν ο κεντρικός συντονιστής της εκδήλωσης τιμής “Θεσσαλονίκη 100 χρόνια, ξανά Ελληνική”, για την εκατονταετηρίδα των Ελευθερίων της Θεσσαλονίκης του Ιδρύματος Μελετών και Αλληλεγγύης, “Ίδρυμα Στέλιου Παπαθεμελή.”

#Αρχές Δεκέμβρη του 2012 συμμετείχε στη μουσικοχορευτική παράσταση με τη Μαρία Σουλτάτου, “Σμύρνα και Χρυσός της Ιωνίας Ήχος”, όπου είχε την επιμέλεια και την παρουσίαση της παράστασης.

#Το Μάιο του 2013 συμμετείχε στο “2ο Φεστιβάλ Νέων Μουσικών” Μονάχου Γερμανίας, ως κεντρικός παρουσιαστής.

#Τον Οκτώβρη του 2013 κυκλοφορεί το πρώτο του βιβλίο με τίτλο “Σαν να είχε δει φάντασμα” από την Ελληνική Πρωτοβουλία.

#Το Νοέμβριο του 2013 συμμετείχε ως παρουσιαστής στην παρουσίαση του νέου βιβλίου της Χρυσηίδας Δημουλίδου, πλάι στην δημοφιλή συγγραφέα.

#Τέλη του 2013 οι Έλληνες ποιητές Γεωργία Κιτσούκη – Βασιλιάδου,η Γιώτα Τσερτεκίδου και ο Χρήστος Κανναβός, έγραψαν για το Μάκη και αφιέρωσαν, ένα τους ποίημα.

#Στις παρουσιάσεις των βιβλίων του, συμμετείχαν αρκετοί επώνυμοι, όπως οι: Χρύσα Σάμου, Γιώργος Αμυράς,Θανασης Κουμπαρουδης,Αλεξάνδρα Γωγούση, Σοφια Νάτσιου, Γλυκερία, Μελίνα Ασλανίδου, Βιβή Κοντοπούλου, Αρετή Κετιμέ, Κατερίνα Δούκα, Μαρία Πασχαλίδου, Λεοναρντο Σφοντουρης,Στέλιος Φωτιάδης,Σωκρατης Χουρουζιδης,Γιάννης Τσέπας, Γιάννης Καπανταϊδης, Ζωή Χειμωνίδου, Αναστασία Καλλιοντζή, Γιολάντα Μπαλαούρα, Dilek Koc, Μαρία Μαυρίδου – Καλούδη, Δήμητρα Τράκα κ.α.

#Το 2014 συμμετείχε στη παρουσιαση του νεου βιβλίου του Χρήστου Τερζίδη.

# Τον Ιούνιο του 2014 συμμετείχε στην πρωτοβουλία ”12 ώρες για την Ελλάδα”, με την φράση ΕΛΛΑΔΑ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ”ΩΠΑ”

# Τον Αύγουστο του 2014 το περιοδικό Frog guide Θεσσαλονίκης, του αφιέρωσε το εξώφυλλο του.

 

Έχει εργασθεί στον ιατρικό όμιλο Αθηνών (ΙΔΘ) για 7 έτη στο Γενικό χειρουργείο, ενώ σήμερα είναι υπάλληλος του Κ.Ε.Α.Τ. Θεσσαλονίκης.Μπορείτε να έρθετε σε επαφή μαζί του με τους παρακάτω τρόπους :

FB https://www.facebook.com/makis.rousomanis

E-Mail [email protected]

Comments

comments