Kiss My GRass When the going gets tough, the sheep goes beeehh…!
XM.- τα αρχικά μου και Χρήστος Μεϊχανετζίδης το όνομα μου.
Μαθητής και φοιτητής εργαζόμουν τα καλοκαίρια. Όχι από υποχρέωση, αλλά επειδή βαριόμουν να περιφέρομαι άσκοπα. Από τις σπουδές μου στο Φυσικό δεν θυμάμαι τίποτε. Εργαζόμενος για άλλους επέλεξα θέσεις στην πρώτη γραμμή. Εργαζόμενος για τον εαυτό μου, υποχρεωτικά παρέμεινα στην πρώτη γραμμή.
Από τις αποτυχίες διδάχθηκα και από τις επιτυχίες πήρα θάρρος να προχωρήσω.
Ανέκαθεν παρατηρούσα την συμπεριφορά των ανθρώπων. Από πιτσιρικάς προσπαθούσα να κατανοήσω τα κίνητρα για τις πράξεις τους. Υποψιάζομαι ότι ελάχιστοι με ξεγέλασαν. Ίσως σπεύσετε να παρατηρήσετε, πως αυτή η δήλωση είναι εγωιστική. Δεκτή η παρατήρηση, χωρίς εγωισμό η ζωή είναι ένα βαρετό καφενείο.
Ευγνωμονώ τους δασκάλους και τους δοκιμαστές μου. Χωρίς αυτούς θα ήμουν ένας απλός θαμώνας του καφενείου της ζωής.
Ας μοιραστώ μαζί σας μια μικρή ιστορία.
Έτος 1989, τρέχω μια νέα και ανερχόμενη επιχείρηση στο χώρο των υπολογιστών. Με επίσημη διάγνωση εργασιομανίας εργάζομαι πολλές ώρες, βλακωδώς τώρα που το σκέφτομαι, αλλά τότε δεν ήξερα.
Μια κρύα νύχτα του χειμώνα, έρχεται στο γραφείο αγαπητός συνάδελφος.
“This is you” by Konstantinos Meihan Jr (PhD, Sep 2017)
«Χρήστο, ο Γεράρδος από το ΠΛΑΙΣΙΟ είναι παιδικός φίλος και εξαιρετικός επιχειρηματίας. Ενδιαφέρεται να αγοράζει από εσένα plotters Hewlett Packard και άλλα περιφερειακά, Θα ήθελες να τον πάρουμε ένα τηλέφωνο;»
Πριν τελειώσει την ερώτηση είχα καλέσει τον αριθμό.
«Γεια σας, έχω εδώ τον Ιπποκράτη. Με ενημέρωσε πως ενδιαφέρεστε για συνεργασία. Θέλετε να κανονίσουμε μια συνάντηση;» ερωτώ με σιγουριά ο φρεσκογιάπης με τη γραβάτα και τις τιράντες.
«Μάλιστα, πολύ ωραία» ακούω από την άλλη άκρη «υποθέτω είσαστε στο γραφείο σας. Ανεβαίνω στην Ténéré (σσ. μοντέλο ΥΑΜΑΗΑ) και έρχομαι. Είναι ΟΚ με εσάς;»
«Σας περιμένω» απαντώ και κοιτάζω με απορία το ρολόι μου. Επτά και μισή το βράδυ, χειμώνας, κρύο, ψιλόβροχο και αυτός ετοιμοπόλεμος. Ο ορισμός του Semper Dimicantus!
Σε είκοσι λεπτά ήταν εκεί. Ο λόγος του αδρός και γρήγορος, αλλά καθόλου βιαστικός. Ρώτησε όλα όσα τον ενδιέφεραν, χωρίς περιττές σάλτσες και μου εξήγησε ποια προϊόντα μπορούσε να πουλήσει και σε τι ποσότητες κάθε μήνα.
Συμφωνήσαμε μέσα σε μισή ώρα και έφυγε. Έμαθα από τον κοινό μας φίλο, πως κάθε βράδυ, μετά τις εννιά, τηλεφωνούσε σε όλους όσους τον είχαν καλέσει μέσα στη μέρα και δεν είχε τη δυνατότητα να τους μιλήσει αμέσως.
Μέχρι την τελευταία μέρα της συνεργασίας μας (την οποία διέλυσε μετά από ένα χρόνο ο στόκος ΔΣ της HP Hellas, ο ίδιος άνθρωπος που αργότερα κόντεψε να φουντάρει την Cosmote στο ξεκίνημα της) τήρησε όλες τις δεσμεύσεις στο ακέραιο, χωρίς να χρειαστεί να συζητήσουμε ξανά το ο,τιδήποτε.
Για ποιο λόγο θυμάμαι, μετά από τόσα χρόνια, με τόσες λεπτομέρειες αυτό το περιστατικό; Θα σας πω.
- Σπάνια συναντώ επιχειρηματία με ξεκάθαρη σκέψη και πλήρη εικόνα των δυνατοτήτων του – πλεονέκτημα που εξασφαλίζει αποδοτικές και αποτελεσματικές συμφωνίες.
- Σπανιότερα συναντώ επιχειρηματία που μπορεί να τηρήσει όλα όσα αρχικά υπόσχεται – πλεονέκτημα που θεμελιώνει μακροχρόνιες συνεργασίες.
- Σπανιότατα συναντώ επιχειρηματία, που έχει άμεση καθημερινή εμπλοκή με την λειτουργία της επιχείρησης του και βρίσκει χρόνο να είναι σε επαφή με όσους τον χρειάζονται, χωρίς να κάνει φιγούρα για το φορτωμένο πρόγραμμα του – πλεονέκτημα που διατηρεί πιστές συμμαχίες.
Η επιτυχία του Γιώργου Γεράρδου δεν είναι τυχαία. Κατά τη γνώμη μου, οφείλεται κυρίως στα παραπάνω. Προφανώς αυτά δεν αρκούν, αλλά δεν γράφω περισσότερα, διότι ένα φιλικό βρισίδι το έχω ήδη στο τσεπάκι.
Να είστε όλοι καλά και να μας διαβάζετε. Χρειαζόμαστε τις αντιρρήσεις σας.
Φιλικά
ΧΜ.-
Υ.Γ.
Άμεσος προϊστάμενος στην πρώτη μου εργασία ήταν ο Γιάννης Μουράτογλου, Γενικός Διευθυντής τότε της Yamaha Motor Hellas. Από αυτόν έμαθα όλα τα βασικά για να σταθώ στην αγορά. Δυστυχώς δεν είναι πια ανάμεσα μας και δεν κρύβω πως μου λείπουν πολύ οι κουβέντες μας.
Γιάννης Μουράτογλου RIP
Κάποια στιγμή τα συμφέροντα μας συγκρούστηκαν και χρειάστηκε να του πάρω το κεφάλι. Το έκανα σχεδόν χωρίς δισταγμό, πιστός στα διδάγματα του.
Αρχές του 2003 έστησα μια δικιά μου δουλειά. Με επισκέφθηκε πρόθυμος να με βοηθήσει μέσα από τα περιοδικά που εξέδιδε στο χώρο του αυτοκινήτου (Drive, Autocar και Burnout). Βρήκα την ευκαιρία να του εξιστορήσω το παρασκήνιο της ιστορίας. Του τα είπα όλα χωρίς περιστροφές, κλείνοντας με τη φράση «Έκανα ακριβώς ό,τι θα έκανες και εσύ στη θέση μου».
Με κοίταξε με ένα φευγαλέο βλέμμα επιδοκιμασίας και συνεχίσαμε την κουβέντα σε πρακτικά θέματα. Από εκείνη την ημέρα και μετά έκανε ό,τι πέρναγε από το χέρι του για να με βοηθήσει και ήταν σημαντική η βοήθεια του.
Του οφείλω πολλά και όταν πρέπει να πάρω μια σοβαρή επαγγελματική απόφαση, τον φέρνω στο μυαλό μου και τον συμβουλεύομαι. Τον «ρώτησα» και για αυτά που προγραμματίζω να αναπτύξω με νέες συνεργασίες, μακριά από υπονόμους και οχετούς. Μου χαμογέλασε πονηρά και καταφανώς ευχαριστημένος. Για αυτά όπως και τα του βασικού πλαισίου των συνεργασιών, προσεχώς.
Σημείωση: Ο πίνακας που συνοδεύει το κείμενο είναι δημιουργία του γιου μου Κωνσταντίνου Μεϊχανετζίδη. Μου τον χάρισε λέγοντας: “This is you”.
