Barman & Robin (Η επιστροφή): 14 Φλεβάρη. ‘Oταν γιόρταζαν οι άλλοι! – Haris Petruzzo/George A. Pappas

 

 

– Οι ιστορίες, τα πρόσωπα, και οι τοποθεσίες που περιγράφονται από τους συγγραφείς είναι αποτέλεσμα μυθοπλασίας. Οιαδήποτε ομοιότητα με πραγματικά πρόσωπα και καταστάσεις είναι απλά συμπτωματική και ως τέτοια πρέπει να εκλαμβάνεται. Σκύλοι, γάτες, άλογα, και γνωστές, αλλά μη εξαιρεταίες, ‘κότες’ που χρησιμοποιήθηκαν ή θα χρησιμοποιηθούν στο μέλλον από το συγγραφικό δίδυμο χαίρουν άκρας υγείας –

 

Barman:

Ξύπνησα. Νωρίς. Δεύτερη φορά τις τελευταίες δύο βδομάδες. Η προηγούμενη δεν μου βγήκε σε καλό και το μετάνιωσα άμεσα, οπότε έκτοτε το απέφευγα. Έφτιαξα καφέ. Έστειλα μήνυμα στον Ρόμπιν!

– Έτοιμος; Τον ρώτησα.

– Έτοιμος! Μου απαντάει! (Παπάρια έτοιμος ήταν ως συνήθως αλλά τέλος πάντων έναν τον έχω). Φορέσαμε τις στολές μας και ετοιμαστήκαμε για μάχη με τον υπέρτατο κακό του Γκόθαμ Σίτυ.Τον Άγιο Βαλεγδύνο! Είναι ένας τύπος που φοράει ροζ και ενίοτε κόκκινα ρούχα και χτυπάει ανυποψίαστα ζευγάρια κάθε χρόνο τέτοια μέρα! Μας είχε ξεφύγει στο παρελθόν αλλά φέτος θα κάνουμε το χρέος μας!Φύγαμε με το Μπάτ-Μομπιλ λοιπόν!

Άνοιξα το λαπ τοπ. Αρχικά να πω ότι ο τίτλος του κειμένου ήταν ”Χαμένοι στην μετάφραση” προς τιμήν της λατρεμένης ταινίας της Σοφία Κόπολα αλλά άλλαξε στην πορεία. ‘Εβαλα στα ακουστικά μου το mix-σαόυντρακ του La La Land να παίζει σε repeat μπας και με πιάσει το ρομαντικό μου αλλά τελικά δεν συνέβη στον βαθμό που περίμενα.

(Ακούστε το εδώ όσο θα διαβάζετε παρακάτω)

Πάτα το είπα… να παίζει! Κλικ!

Πήγαμε μαζί να το δούμε μαζί με τον Ρόμπιν χτες (εγώ για τρίτη φορά σε αίθουσα – θα το δω και μια τέταρτη πριν τα Όσκαρ) και μας χτύπησε κάτι σαν έμπνευση ξεγυρισμένη. Ας πούμε. Η ταινία δεν μπορεί να μην σε αγγίξει. Εγώ ξανα δάκρυσα. Ξανά γέλασα. Ξανά ένιωσα για τρίτη φορά το δέος του παραμυθένιου έρωτα. Του έρωτα που δεν είναι αυτοσκοπός ως happy end, αλλά το όχημα και το κίνητρο για να πραγματοποιήσεις τα πιο τρελά σου όνειρα! Του έρωτα που είναι η μόνη ανυπέρβλητη και ασταμάτητη δύναμη της φύσης. Του έρωτα που σαρώνει τα πάντα στο πέρασμα του και σε κάνει να πετάς ανάμεσα στ’ αστέρια με τα φτέρα του. Ξανά είδα λοιπόν, όλα αυτά που το κάνουν αναμφισβήτητα την ταινία της χρονιάς και μια από τις πιο όμορφες όλων των εποχών.

Για τις περιπτώσεις τώρα (ναι συνέβη και αυτό) όπου κάποιοι δεν το βίωσαν όλο αυτό μαγικά και εξωπραγματικά, αλλά απλά ως άλλη μια ταινία από το σωρό (μου στέγνωσε το σάλιο/ούτε να σας φτύσω όσους το κράζετε ειδικά στο ίντερνετ), η επιστήμη έδωσε την απάντηση!

Ρώτησα έναν φίλο μου ειδικό. Τον καλύτερο μου φίλο! Οκέι… βασικά το alter ego μου που είναι ψυχολόγος -ερωτολόγος – καρδιολόγος ρώτησα, γιατί έχει όλες τις απαντήσεις για όλα και για όλους αν εξαιρέσεις αυτά που απασχολούν εμένα. Εκεί πέφτουμε πάντα σε αδιέξοδο. ”Γιατρέ μου… γιατί κάποιους δεν τους άγγιξε αυτό το μαγικό κινηματογραφικό έπος; Γιατί δεν τρελάθηκαν μερικοί γνωστοί μου (τρεις είστε, ζωή να ‘χετε) ανάμεσα σε μερικά εκατομμύρια που παραμιλούν; Γιατί δηλαδή… ‘απλά τους άρεσε’ ή και όχι (εξορκισμός άμεσα)… αλλά δεν τρελάθηκαν όπως ολόκληρος ο πλανήτης που ζει στους ρυθμούς αυτού του αριστουργήματος;

Η απάντηση ‘του’ ήταν άμεση και ξεκάθαρη: Φίλε μου… είναι απλό. Σε όλους αυτούς λείπει ένα κομμάτι από την καρδιά τους. Κάποιος το πήρε μαζί του όταν έφυγε και τους άφησε να πορευτούν μόνοι στην ζωή. Κάπου το δάνεισαν και δεν τους επεστράφη. Τώρα καλύπτουν αυτό το κενό με υποκατάστατα και φθηνά αντίγραφα. Περιμένοντας. Ελπίζοντας στην μεγάλη ανατροπή που θα δώσει χρώμα στην ασπρόμαυρη καθημερινότητα τους. Κάποιοι βέβαια ίσως και να μην το είχαν. Ποτέ τους! Ίσως ο Θεός τους έδωσε μονάχα δυνατό συκώτι για να πνίγουν τις σκέψεις, τις αναμνήσεις και τις απογοητεύσεις του έρωτα. Της ζωής της ίδιας. Τώρα πλέον δεν νιώθουν τον έρωτα όπως εμείς!

Μουδιάζουν μόνο και μόνο με την ιδέα μιας σαρωτικής αλλαγής στην ζωή τους και τέτοιες ιστορίες, όπως αυτές του La La Land τους φαίνονται σχεδόν ουτοπικές για να μην πω ανύπαρκτες. Έτσι τις αντιμετωπίζουν και πολύ απλά τίποτα δεν τους ενθουσιάζει πλέον γιατί η ζωή τους είναι μάλλον μουντή και επίπεδη.

Αντίθετα εντελώς δηλαδή με μια γνωστή μου που πήγε με την ανιψιά της στην προβολή και η μικρή σηκώθηκε ξαφνικά και χόρευε στον διάδρομο μαγεμένη από όσα έβλεπαν τα δυό της ματάκια προφανώς και από όσα άκουγαν τα μικρά της αυτάκια! Οι παιδικές καρδιές βλέπεις είναι αθώες και βλέπουν μόνο με τα μάτια της ψυχής!

Ας το πάρω αλλιώς λοιπόν. Αγίου Βαλεντίνου! Κλισέ,κλισέ,κλισέ! Λουλουδάκια, αρκουδάκια και σοκολατάκια! Όλα τα σε…-άκια και όλα σε σχήμα καρδιάς. Μισό να χέσω και μερικά κουραδ-άκια. Οκ… τελείωσα.

Κάποτε, που λέτε, η μέρα του Αγίου Βαλεντίνου διαρκούσε μια μόλις μέρα. Μην πω μισή. Τώρα τα πράγματα είναι αλλιώς. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης παίρνουν φωτιά βδομάδες πριν προετοιμάζοντας μας για το επερχόμενο κακό που θα μας βρει! Την εβδομάδα που μας πέρασε δε, το μόνο που διάβαζα όπου κι αν έπεφτε το μάτι μου ήταν για το αν θα εκραγεί η βόμβα στην Θεσσαλονίκη (ευτυχώς δεν έσκασε γιατί αγαπάμε εκεί γύρω την περιοχή παράφορα και παθιασμένα – δεν θα το άντεχα) και για την μέρα του Αγίου. Βοήθειά μας!

Ειλικρινά τώρα… Υπάρχει ακόμη κόσμος που περιμένει όλο αυτό το τζέρτζελο; Που παρατηρεί τις πεταλούδες και τις πασχαλίτσες να αυξάνονται ειδικά λόγω της ημέρας; Που του μυρίζει η άνοιξη πιο δυνατά και περπατάει χορεύοντας και τραγουδώντας; Υπάρχει κόσμος που λέει στο έτερο ήμισυ του… ”Μωράκι μου, ζουζουνάκι μου, μαϊμουδάκι μου, ιπποποταμάκι μου, 14 Φλεβάρη σου ΄χω μια μεγάααααλη έκπληξη”; Τι να πω… Ίσως και να υπάρχει! Τα ΄χω κάνει και ‘γω στο παρελθόν! Μου τα έχουν κάνει κι εμένα… (τσουρέκια).

Να ξεκαθαρίσω κάτι εδώ. Με θεωρώ βαθιά ρομαντικό. Αθεράπευτα. Εκεί που νιώθω βέβαια. Ανά πάσα στιγμή και όταν έχω συναισθήματα για κάποιον αλλά όχι κατά παραγγελία λόγω της ημέρας, χωρίς να ξεχνάμε βέβαια και μια-δυό καριόλες που θα ΄θελα να αρχίσω στις κλωτσιές την επόμενη φορά που θα βρεθούν στον δρόμο μου. (Consider this a heads up). Τρόπος του λέγειν γιατί είμαι κατά της βίας αλλά ποτέ δεν ξέρεις. Για όλα υπάρχει μια δεύτερη φορά ειδικά όταν έχεις να κάνεις με ψεύτες και υποκριτές.

Με το ζόρι λοιπόν δεν γίνεται τίποτα και με την κατα-πίεση δεν έχω καθόλου καλές σχέσεις. Εκεί που δεν το νιώθω δηλαδή η σχέσεις μου θα είναι αλλιώς. Εν κατακλείδι, δηλαδή θα με θυμάσαι για άλλα πράγματα (μεγάλα και όμορφα) και όχι για τις καρδούλες όλων των ειδών. Που ποτέ δεν σου έστειλα και που ποτέ δεν σου έδωσα.

Θυμάμαι πιο μικρός είχα κατέβει 9 στάσεις πιο μετά από την δική μου για να δώσω σε μια κοπέλα που είδα στο λεωφορείο το τηλέφωνο μου (το σταθερό) και ένα λουλούδι… ανάμεσα σε πολλά όμορφα και γεμάτα περιπέτεια που έχω κάνει. Πολλά χρόνια μετά αποχαιρέτησα και υποδέχτηκα ‘έρωτες’ παντού. Πήγα σε αεροδρόμια, τρένα, πλοία. Έκανα μικρά και μεγάλα ταξίδια. Ήπια και δεκάδες λίτρα ξίδια! Χρόνια μετά κάνω δώρα και εκπλήξεις σε σχεδόν εβδομαδιαία βάση. Σε φίλους, συγγενείς, σχέσεις, δεσμούς και επιδέσμους! Το νιώθω βαθιά αυτό σαν ανάγκη δική μου. Να δίνω. Να παρατηρώ την έκπληξη στο βλέμμα τους. Ακριβώς επειδή είναι μια αληθινή έκπληξη! Με γεμίζει. Με κάνει να νιώθω όμορφα και με εμένα οπότε το λες και λίγο εγωιστικό.

Τελικό κλισέ συμπέρασμα: Ο έρωτας είναι, ή έστω θα πρέπει να είναι, αναπόσπαστο μέρος της καθημερινότητας μας. Πείτε του Αγίου εκ μέρους μου ότι δεν θα γιορτάσω και φέτος. Αγαπάω λιγότερο αυτή την ημέρα. Τώρα που το ξανασκέφτομαι αυτή την μια μέρα θα παίρνω ρεπό απ΄τον έρωτα. Μια μέρα πριν και μια μέρα μετά όμως, όπως όλες τις υπόλοιπες 362 θα κάνω δώρα. Θα στέλνω λουλούδια. Θα αγοράζω κρουασάν για πρωινό και θα κάνω έξτρα σφιχτές αγκαλιές για βραδινό. Θα λέω Σ’ αγαπάω. Σε όλους. Πιο πολύ σε όποια έχω δίπλα μου. Σε όσους βρίσκονται δίπλα μου.Είμαι βλέπετε τυχερός που κάποιους σας έχω στην ζωή μου και εσείς ακόμη περισσότερο.Κι ας μην το γνωρίζετε στον βαθμό που θα ήθελα.

Ως πρώτο επίλογο να πω ότι σε αυτό το κείμενο βλέπετε ήδη τίτλους ρομαντικών και όχι μόνο ταινιών για όλα τα γούστα. Για να γιορτάσετε πιο όμορφα την σημερινή ημέρα! Όλες είναι ξεχωριστές ιστορίες αγάπης και έρωτα. Κάποιες εναλλακτικές! Μεταμφιεσμένες! Για κάθε γούστο και προτίμηση.

Το καλύτερο δώρο όμως που θα μπορούσατε να κάνετε σε κάποιον που αγαπάτε την σημερινή μέρα του Αγίου Βαλεντίνου και για να σας μείνει αξέχαστη είναι όπως προ είπα να τον πάτε σινεμά και να απολαύσετε το La La Land. Ξέρω. Σας έχω πρήξει αλλά έρωτας και σινεμά ήταν πάντα άρρηκτα συνδεδεμένα και ήδη έχω δεκάδες ευχαριστήρια μηνύματα στο inbox μου από φίλους που δεν είχαν ξαναβιώσει κάτι παρόμοιο σε αίθουσα. Ποτέ. Κάντε το και θα με θυμηθείτε!Πάρτε τον καλό σας ή την καλή σας και πηγαίνετε! Πριν πει όμως ο Ρόμπιν τα δικά του ως δεύτερο και τελικό επίλογο, σας αφήνω με λίγους στίχους ενός αγαπημένου τραγουδοποιού. Λόγω της ημέρας. Μην με πείτε και κυνικό. Barman… over and out!

”Θα ‘θελα να σ’αγκαλιάσω λίγη ώρα πριν σε χάσω, θα ‘θελα να μου ΄χει μείνει γεύση απ΄τα δικά σου χείλη, θα ‘θελα το όνομα σου μόνο αγάπη να θυμίζει, θα ΄θελα να μην μου λένε… ξέχασε την δεν αξίζει!

Θα ΄θελα να με προλάβεις στο αεροδρόμιο πριν φύγω και στο χέρι να κρατάω εισιτήρια για δύο, θα ΄θελα να πεις μωρό μου όπου πας και γω θα πάω, όλα τα αφήνω πίσω αφού εσένα αγαπάω!

Θα ‘θελα να μην πιστέψεις λόγια που είπανε για μένα, θα ‘θελα να μ’αγαπούσες δυνατά και απεγνωσμένα, θα ‘θελα η δική σου αγάπη να περάσει κάθε άλλη και να μην μπορεί κανένας από μένα να σε πάρει!

Θα θελα να σου χω λείψει, να χεις νιώσει λίγη θλίψη, θα ΄θελα όλα να τ’ αλλάξεις να φοβάσαι μην με χάσεις, θα ΄θελα να ξεκινήσεις και την πόρτα να χτυπήσεις, θα΄θελα να νιώσω πάλι από την ματιά σου ζάλη.

Θα ΄θελα να πω αξίζει που σε είχα αγαπήσει, θα ΄θελα να πω πως έστω έχω ωραίες αναμνήσεις… όμως όλα τα ΄χεις σβήσει και ΄χεις πίσω σου αφήσει, λόγια, δάκρυα και πόνο και εμένα πάλι μόνο.

14 Φλεβάρη όταν γιόρταζαν οι άλλοι εγώ σου ΄λεγα αντίο μουδιασμένος μέσ’ το κρύο. Μη ρωτάς γιατί ένα δάκρυ έχω στου ματιού την άκρη, ήταν βλέπεις και η νύχτα, 14 Φλεβάρη”.

Robin:

Ναι αγαπημένε μου Barman. Τσουρέκια. Τσουρέκια το Πάσχα; Τσουρέκια του Βαλεντίνου! Το ένα έχει ένα κόκκινο αυγό στη μέση, το άλλο έχει τα… αρμόδια σου. Είμαι καθαρός εδώ και εφτά χρόνια από Βαλεντινισμό. Εφτά χρόνια χωρίς λουλούδια, σοκολάτες, ή μπαλόνια σε σχήμα καρδιάς. Άσε. Βλαμμένο ήμουν – απ τα λίγα, απ τα καλά. Ήμουν ίσα που 15 χρονών όταν μπήκα στην αίθουσα της τάξης με κόκκινο πουκάμισο, γιατί το κόκκινο είναι της φωτιάς, της αγάπης και του έρωτα και της έκανα καντάδα το Iris των GooGoo Dolls (τραγουδάρα – ακούστε το).

Γιατί αυτό; Επειδή έλεγε αυτό που τότε πίστευα και λαχταρούσα: ότι κάνεις δεν καταλαβαίνει αυτό που νιώθω για σένα πλην εσένα – και αυτό σε βάζει σε ένα βάθρο ψηλό και άπιαστο, σε ένα μοναχικό, ιδανικό ροζ συννεφάκι. Και κάπου εκεί έχασα την μπάλα. Kάπου έχασα το νόημα ανάμεσα στις δανδελωτές καρδούλες και τα στρινγκ που τρώγονται.  Η ημέρα των ερωτευμένων, αυτών των εφήμερων εραστών του Σαββατόβραδου, είναι πλέον αυτή που επικρατεί. Μεγάλη μαλακία.

Η ημέρα των ερωτευμένων ξεκινά κάτι πρωινά Κυριακής με φόρμες και ραδιόφωνο. Με την μυρωδιά του τηγανητού αυγού και του μπέικον και μια κούπα καφέ να σε περιμένει – έτσι ακριβώς όπως τον πίνεις: μέτριο με μαύρη ζάχαρη.

Η ημέρα των ερωτευμένων έχει μέσα της απογεύματα με βροχή και τσιγάρα και την απολαυστική σιωπή δύο ατόμων που δεν χρειάζεται να μιλάνε απλά για να γεμίσουν μία άβολη σιωπή. Η ημέρα των ερωτευμένων τελειώνει κάτι βραδιά με τσακισμένα λουλούδια να πετάγονται ανούσια και ανικανοποίητα σε έναν κάδο χωρίς να έχουν δοθεί σε αυτό το ένα, το μοναδικό για σένα άτομο.Το άτομο με τo οποίo γράφετε άνετα μουσική τζαζ ως σάουντρακ της ζωής σας. Τέλος πάντων και γάμησε τα.

 

Υπομονή αδέρφια αρσενικά. 14 Μαρτίου! Διεθνής ημέρα μπριζόλας και πίπας. Έρχεται. Όχι δεν κάνω πλάκα υπάρχει. Γκουγκλάρετε το. Εγώ κι ο Barman την γιορτάζουμε κάθε χρόνο αν και αυτός προτιμά burger με τις πίπες του!

Ως τότε όμως φίλα την, μαν μου. Πάρε της λουλούδια. Χόρεψε μαζί της. Πιάστην στα χέρια σου και πες της πως την αγαπάς. Ας είναι και σήμερα! Πιάσε τον Βαλεντίνο απ τα κέρατα και κάνε το πρωί Τρίτης σας ένα ηλιόλουστο Κυριακάτικο πρωινό. Με αυγά και μπέικον. Μπόλικο, μπόλικο μπέικον.

(Romeo and Juliet)

Barman: Μας ξέφυγε πάλι με την πολυλογία σου. Ίσως του χρόνου τον τσιμπήσουμε τον αλήτη. Πίσω στην Μπατ-σπηλιά! Μας περιμένει το Batgirl και η Catwoman!

Robin: Μην ξεχάσεις τα σοκολατάκια! Toυ Αγίου Βαλεντίνου σήμερα!

 Ο Barman και ο Robin θα επιστρέψουν;

Comments

comments