Το Κερατοδώρο

Περιμένω στην ουρά στο ταμείο του supermarket, έχω βάλει τα διαχωριστικά μου, έχω ξεδιπλώσει και την πάνινη τσαντούλα μου και χαζολογάω τις  τσίχλο-καραμέλες και τα γλειφιτζούρια σαφώς μελετημένα σε ποια θέση θα τοποθετηθούν για να αγοραστούν από τους πελάτες σε αναμονή.

Παρόλο που είναι πρωί ακόμα η κοπελίτσα – ταμίας δείχνει ήδη κουρασμένη και βαριεστημένα σκανάρει τα προϊόντα ένα-ένα, και κοιτάζει αδιάφορα προς το τέλος της ουράς. Είναι γύρω στα 25 μικροκαμωμένη, πολύ περιποιημένη, με ίσως υπερβολικό για πρωί κατακόκκινο κραγιόν και νύχι. Ένεκα της «ημέρας»,  σκέφτομαι  λίγο ειρωνικά καθώς η υπερβολή της γιορτής που κάθε χρόνο γίνεται και χειρότερη με έχει κουράσει.

Χωρίς να με ρωτήσει αν έχω πρόβλημα (που μου παίρνει τη σειρά) φωνάζει έναν κύριο καμιά 70αρια χρονών που κρατάει ένα γλαστράκι με λουλούδι στα χέρια του.

-Μόνο αυτό έχετε ?

-Ναι, γνέφει αυτός

-Ε, τότε ελάτε μπροστά

Η μικροκαμωμένη  ταμίας ανασηκώνεται, στήνει την πλάτη της και ανοιγοκλείνει θεατρικά τα βλέφαρα της. Προφανώς ενθουσιασμένη που ο γλυκούλης ηλικιωμένος κύριος ψωνίζει λέλουδο ανήμερα του Αγίου Βαλεντίνου. Χωρίς ιδιαίτερο λόγο συγκινημένη το σκανάρει προσεκτικά και αναφωνεί “λόγω της ημέρας”. Ο μπαρμπούλης κουβεντούλα ήθελε, συμφωνεί και το συνεχίζει: «εεεεε του Αγίου Βαλεντίνου σήμερα, να μην πάρουμε κάτι στη γυναικούλα μας; Παλιά της παίρναμε χρυσαφικά, τώρα μόνο το φυτό»

Η μικρή τον κοιτάζει ξελιγωμένη και φαντάζομαι ονειρεύεται τον έρωτα της που θα γεράσουν μαζί και αυτός θα γίνεται όλο και πιο γοητευτικός γκριζομάλλης σαν τον Ρίτσαρντ τον Γκηρ ή τον Ρόμπερτ τον Ρεντφορντ.

Εμένα πάλι αυτό το «γυναικούλα μας», μου ακούστηκε τόσο λίγο, τόσο κακομοίρικο και δε θα’ θελα να είμαι αυτή η γυναικούλα που θα της φέρει ο άλλος το φυτό από το σούπερ μάρκετ «λόγω της ημέρας».

Ει ψιτ μικρούλα, σαν να’ σαι κόρη μου στο λέω, αυτός ο τύπος είναι σαν το δολοφόνο που έχει καθαρίσει δυο τρεις και τριγυρνάει εκεί γύρω να βοηθήσει τους μπάτσους στην εξιχνίαση του εγκλήματος.  Γέρος άνθρωπος, που το έμαθε τον Άγιο Βαλεντίνο,  στην εκκλησία την Κυριακη; Και απαντήστε μου αντικειμενικά τι σχέση έχουν οι Άγιοι με τα γκομενικά που λέει και το τραγουδάκι. Κι αν ο τύπος την έχει φλομώσει στο κέρατο όλα της τα χρόνια και τώρα πια που μεγάλωσε κι ηρέμησε τον πιάσανε οι τύψεις και οι ενοχές και σκέφτεται τι ψυχή θα παραδώσει, τώρα τη θυμήθηκε και τη γυναικούλα του μαζί με το παλτουδάκι του που τον κρατάει ζεστό, μαζί με το φαγάκι του το σπιτικό και το καλομαγειρεμένο.

Μακάρι να’ ναι αυτό η αφορμή για να την ευχαριστήσει για τα χρόνια που μέχρι τώρα πέρασαν μαζί  αλλά επί τη ευκαιρία άσε με να σου πω και το άλλο που η αθωότητα των 20+ χρόνων σου αγνοεί.

Υπάρχει και το κερατοδώρο, αυτό της υποκρισίας, αυτό των ενοχών κι όσο πιο μεγάλη η απιστία τόσο μεγαλύτερο κι ακριβότερο το κερατοδώρο. Έχω τύχει αυτόπτης μάρτυρας στην αγορά κερατοδώρου από τη Γερμανία, μετά από επαγγελματικό ταξίδι, το οποίο εκτός από πανάκριβο και χειροποίητο ήταν και ογκώδες και πιο πολύ το εκτίμησε η ενδιαφερόμενη αφού είχε και την ταλαιπωρία του να το τακτοποιήσει στη βαλίτσα ο άπιστος για να το μεταφέρει. Επίσης γνωστός αγόρασε το ίδιο χρυσό κερατοκόσμημα δεύτερη φορά καθώς δε θυμόταν τι είχε  πάρει την προηγούμενη…

Υπάρχει και η έκφραση ρίχνω στάχτη στα μάτια, υπάρχει και το δήθεν, υπάρχουν πολλά. Παίρνω και το λουλουδικό και στο μοστράρω και ύστερα την κάνω για το καφενείο και θα γυρίσω ότι ώρα μου ρθει. Πάρτην κύριος την κυρά σου και βγείτε έξω στη λιακάδα χαρά Θεού ήτανε κι άσε τους Βαλεντίνους και τη χαρά του ανθοπώλη με τα κιτς κουτάκια και τα περιτυλίγματα. Μας βγήκε το μάτι σήμερα με τα μπαλονάκια καρδούλες, κοκκίνισε ο τόπος λες κι ήταν συγκέντρωση του ΚΚΕ. Επίσης καλό μου facebook δεν θέλω προσφορές για ξενοδοχεία ημι-παραμονής για να γιορτάσω τον Άγιο. Μεγάλη η Χάρη του !

Τέλος αν είναι να το φάω το κέρατο και κάποιος με διαβάζει τώρα προτιμώ ασήμι κι αν είναι να μου έρθει και φυτό θα ήθελα 10 μπαμπού παρακαλώ.

Comments

comments