“Τις πιο όμορφες μέρες μας δεν τις έχουμε ζήσει ακόμα”. Ναζίμ Χικμέτ

Η πιο όμορφη θάλασσα

Θα γελάσεις απ’ τα βάθη των χρυσών σου ματιών
είμαστε μες στο δικό μας κόσμο

Η πιο όμορφη θάλασσα
είναι αυτή που δεν έχουμε ακόμα ταξιδέψει
Τα πιο όμορφα παιδιά δεν έχουν μεγαλώσει ακόμα
Τις πιο όμορφες μέρες μας
δεν τις έχουμε ζήσει ακόμα

Κι αυτό που θέλω να σου πω
το πιο όμορφο απ’ όλα,
δε στο ‘χω πει ακόμα.

Σαν σήμερα 3 Ιουνίου 1963 πέθανε εξόριστος στη Μόσχα ο Ναζίμ Χικμέτ,  ένας από τους σημαντικότερους Τούρκους λογοτέχνες του 20 ου αιώνα.

 

 

Ο ρομαντικός επαναστάτης -όπως τον έχουν αποκαλέσει οι κριτικοί -πέρασε πολλά χρόνια στη φυλακή για τις κομμουνιστικές του ιδέες και θεωρούνταν ίδαλμα της τουρκικής αριστεράς.

Στα ελληνικά ποιήματα του έχει μεταφράσει ο Γιάννης Ρίτσος ενώ έχουν μελοποιήσει ο Θάνος Μικρούτσικος και ο Μάνος Λοϊζος.

 

Ένα από τα πιο γνωστά αντιπολεμικά του ποιήματα είναι το “Μικρό κορίτσι” ( Kız Çocuğu) όπου στα αγγλικά είναι γνωστό ως ” I come and Stand at every door”.
Είναι η έκκληση από ένα επτάχρονο κορίτσι δέκα χρόνια μετά το θάνατο του στη Χιροσίμα.

 

Ο Χικμέτ ήταν σπουδαίος λυρικός ποιητής. Επηρέασε σημαντικά την ποίηση στην Τουρκία το ’30 ενώ εισήγαγε τον ελεύθερο στίχο. Στην αρχή έγραφε κυρίως πατριωτικά ποιήματα αλλά όταν στη Μόσχα ήλθε σε επαφή με το φουτουρισμό έκανε στροφή εγκαταλείποντας τις παραδοσιακές ποιητικές φόρμες.

Ταξιδεύοντας

Ταξιδεύοντας ανοίγουμε τις πόρτες
κλείνουμε τις πόρτες
δρασκελάμε τις πόρτες
και στο τέρμα του μοναδικού μας ταξιδιού
μήτε πολιτεία μήτε και λιμάνι
Το τραίνο εκτροχιάζεται,
το πλοίο ναυαγεί,
τ’ αεροπλάνο συντρίβεται
Ένα μονάχα επισκεπτήριο στον πάγο χαραγμένο.

Αν είχα δικαίωμα, δικαίωμα εκλογής
Να ξαναρχίσω ή όχι τούτο το ταξίδι
τούτο το ταξίδι Θα το ξανάρχιζα,
Θα το ξανάρχιζα,
Θα το ξανάρχιζα

Comments

comments