Το κουνελάκι άκουγε – Εκδόσεις Διόπτρα

Πόσο μου αρέσουν οι ιστορίες που με γυρνούν στην παιδικότητα, που με βοηθούν να γλυκάνω την ψυχή μου, που με ταξιδεύουν στις αθώες στιγμές της ανήλικης ζωής μου.

Πόσοι από εμάς δε ζητήσαμε ένα αληθινό κουνελάκι από τους γονείς, μα και  πόσοι από εμάς δεν αρκεστήκαμε σε ένα λούτρινο, που το αγκαλιάζαμε τόσο σφικτά που αν ήταν ζωντανό θα έσκαγε από την πολλή αγάπη…

Σε εκείνες τις στιγμές με γύρισε και αυτό το παραμύθι που έφτασε στα χέρια μου πριν λίγες ημέρες. Ένα παραμύθι λιτό, μεστό, τρυφερό, αθώο…

Εγώ υπήρξα από τους τυχερούς και οι γονείς μου πρόσφεραν ένα αληθινό κουνελάκι και έτσι ξεγελούσα την ανάγκη μου για ένα αδελφάκι. Θυμάμαι να το αγκαλιάζω, να του μιλάω, να το σφίγγω πάνω μου με λαχτάρα για όσα είχα ανάγκη, για όσα νόμιζα ότι μπορεί να μου προσφέρει. Και ίσως τελικά και να μου πρόσφερε. Σε αυτό το μικρό κουνελάκι «τοποθετούσα» τη λύπη μου, το θυμό μου, τη χαρά μου, τη διάθεση μου για παιχνίδι ή παρηγοριά. Και εκείνο εκεί, σιωπηλά, άκουγε και γέμιζε την ψυχή μου με γαλήνη και ασφάλεια.

«Το κουνελάκι άκουγε», από τις εκδόσεις Διόπτρα, είναι ένα βιβλίο που μέσα από λίγες λέξεις καταφέρνει  να μας θυμίσει τη σημασία του να ακούμε, να κάνουμε υπομονή, να είμαστε δίπλα σε εκείνους που μας έχουν ανάγκη. Κάποιες φορές, η σιωπή ίσως έχει περισσότερα να πει, και εμείς, ίσως μπορούμε να δώσουμε περισσότερα μέσα από τη σιωπή μας. Κάποιες φορές, αρκεί απλά να είσαι εκεί. Διακριτικός, υπομονετικός, δοτικός, γαλήνιος.

Κάποιες φορές, ίσως απλά να αρκεί να δώσουμε  λίγο χρόνο σε αυτούς που είναι δίπλα μας και δεν έχουν ανάγκη από τις λέξεις μας, αλλά από τη διακριτική μας παρουσία. Μεγαλώνοντας, το καταλαβαίνω όλο και περισσότερο, και τώρα, ήρθε η ώρα να το μοιραστούμε και με τους μικρούς μας φίλους μέσα από αυτό εδώ το παραμύθι που τόσο λιτά μπορεί να μιλήσει κατευθείαν στην ψυχή μας.

Γιατί, τα κουνελάκια της παιδικής μας ηλικίας, δε θα φύγουν ποτέ από τη μνήμη μας, δε θα μας εγκαταλείψουν ποτέ και πάντα θα έχουν μια όμορφη ιστορία να μας θυμίσουν. Κυρίως όμως,  θα είναι εδώ να ακούσουν διακριτικά τα παράπονα, τα θέλω ή τα κατορθώματα της ενήλικης ζωής μας.

Καλή ανάγνωση.

Χρήστος Δασκαλάκης