Η αλήθεια είναι αγάπη προς τον εαυτό μας! – Χαρά Μαρκατζίνου

Πόσο αληθινός είμαι άραγε απέναντι στον εαυτό μου; Όταν κοιτάζω τον εαυτό μου κατάματα, αντέχω την αλήθεια που μου δείχνει; Ακούω τον εαυτό μου όταν μου ψιθυρίζει ή όταν μου φωνάζει την αλήθεια που έχω μέσα μου; Πόση αλήθεια αντέχω; Πόση αλήθεια εκφράζω;

Τι είναι άραγε αλήθεια; Η αλήθεια είναι αυτό που αντιλαμβανόμαστε ως πραγματικότητα. Η αλήθεια είναι ίδια για όλους μας; Για τον καθέναν από εμάς είναι κάτι διαφορετικό. Για μένα η αλήθεια είναι η δύναμή μου. Για κάποιον άλλον η αλήθεια είναι η ασφάλειά του, ενώ για κάποιον τρίτο η αλήθεια μπορεί να είναι αυτό που φοβάται περισσότερο. Άλλωστε την πραγματικότητα την αντιλαμβάνεται ο καθένας μας διαφορετικά. Άλλος πιο δραματικά, άλλος πιο κυνικά, άλλος πιο ρομαντικά, άλλος πιο ρεαλιστικά.

Η αλήθεια του καθενός από εμας είναι μοναδική. Όσο μοναδική, αυταπόδεικτη και αδιαμφισβήτητη αλήθεια είναι ότι ο ήλιος βγαίνει στην ανατολή, άλλο τόσο μοναδική είναι και η αλήθεια του καθενός. Δε χρειάζεται αποδείξεις, δε χρειάζεται δικαιολογίες. Η αλήθεια μου υπάρχει για να με ορίζει, να με καθοδηγεί, να με προστατεύει, να μου δημιουργεί το ασφαλές εκείνο πεδίο της ανάπτυξης, της δημιουργίας και της εξέλιξης.

Στις μέρες μας, όμως, η προσωπική αλήθεια δοκιμάζεται, χλευάζεται, κρίνεται, μπορεί και να απορρίπτεται… Ποιος μπορεί να είναι ο λόγος; Ο απλός ένας:

Όσο απομακρύνομαι από την αλήθεια μου, τόσο ευκολότερο είναι να γίνω βορά στα θέλω των άλλων, να γίνω η εύκολη λεία στις δικές τους επιθυμίες.

Τι μας ωθεί όμως σε αυτή την απομάκρυνση; Πολλές φορές η προσωπική αλήθεια πέφτει θύμα της αποδοχής των άλλων. Κι όσο το άτομο έχει ανάγκη την αποδοχή που δε δίνει ο ίδιος στον εαυτό του, αλλά τη ζητιανεύει από τους άλλους, τόσο θα θυσιάζει την αλήθεια του στο βωμό της ψεύτικης αποδοχής. Άλλες φορές πάλι, θεωρούμε ότι η αλήθεια μας είναι δύσπεπτη στα στομάχια των άλλων και από ‘ευαισθησία’ να μην τους πληγώσουμε, επιλέγουμε να την αποκρύψουμε, να την θάψουμε στη χειρότερη περίπτωση, θάβοντας έτσι και τον ίδιο μας τον εαυτό. Αυτό που παρανοούμε είναι ότι η αλήθεια είναι σκληρή ή ότι η αλήθεια πληγώνει. Κάθε άλλο, η αλήθεια είναι φως, κι όταν εκφράζεται με αγάπη, το μόνο που κάνει είναι να μας φέρνει πιο κοντά με τους ανθρώπους, εκείνους που εκφράζουν τη δική τους αλήθεια κι έχουν την ωριμότητα να ακούσουν, να κατανοήσουν και να δεχτούν τη δική μας αλήθεια.

 Υπάρχουν στιγμές που η αλήθεια ουρλιάζει μέσα μας, προσπαθεί να μας αφυπνίσει όταν το βλέμμα μας τη συναντά στον καθρέφτη, όταν η καρδιά μας χτυπά ακανόνιστα, όταν το σώμα μας αρρωστήσει για να μας δείξει πως κάτι δεν κάνουμε καλά. Κι αυτές τις στιγμές, εμείς από φόβο, από αδυναμία να πάρουμε το ρίσκο, να ταράξουμε τα νέρα στην βαλτωμένη λίμνη της καθημερινότητας, επιλέγουμε να ταλαιπωρούμε τον εαυτό μας, να κλείνουμε τα αυτιά στην αλήθεια μας και να συνεχίζουμε να κάνουμε εκπτώσεις στα θέλω μας, στις ανάγκες μας, στην πραγματικότητά μας την ίδια… Πόσες αδιέξοδες σχέσεις διατηρούνται στις μέρες μας, μόνο και μόνο για να ‘μην πληγώσουμε’ τον άλλο, ενώ δυστυχούμε εμείς ή ακόμα χειρότερα βρίσκουμε εφήμερες διεξόδους; Πόσο κενό αφήνουμε στη σχέση μας με το σύντροφό μας, με τους φίλους μας, τα παδιά μας, όταν επιλέγουμε να αφήσουμε την αλήθεια στην άκρη;

 Η αλήθεια έχει να κάνει με την αγάπη προς τον εαυτό μας. Όσο περισσότερο αγαπάμε τον εαυτό μας, τόσο περισσότερο βαδίζουμε προς την αλήθεια μας. Όσο πιο κοντά είμαστε στην αλήθεια μας, τόσο πιο αληθινοί είμαστε και με τους άλλους. Όσο η δική μας πραγματικότητα εκφράζεται και δεν αναιρείται από τις πράξεις μας, τόσο πιο κοντά είμαστε στην προσωπική μας αυτογνωσία και εξέλιξη. i-alithia-ine-agapi-pros-ton-eafto-masΚι όταν είμαστε αληθινοί με τον εαυτό μας, θα είμαστε αληθινοί και με τους άλλους δίνοντάς τους αγάπη, αυτή με την οποία αναθρέψαμε τον ίδιο μας τον εαυτό.

Η αλήθεια είναι απλή.

Η αλήθεια είναι φως και αγάπη.

Η αλήθεια είσαι εσυ.

πηγή: therapywave.eu