Γίνεται να αγαπάς τον έρωτά σου; – Αναστασία Κορινθίου

Γίνεται να αγαπάς τον έρωτα σου;

Ξέρεις τι σε ρωτάω…

Ξέρεις ΓΙΑΤΙ σε ρωτάω!

Θέλω να είμαστε ειλικρινείς για πρώτη φορά, κυρίως με εμάς και να μιλήσουμε για την Αγάπη και τον έρωτα σαν να μιλάμε για βανίλια και σοκολάτα! Ξέρεις… Ο παράφορος έρωτας… Ο έρωτας με την πρώτη ματιά!

Πίστευα ότι αυτό ήταν το ζητούμενο μέχρι που αγάπησα με το πρώτο άγγιγμα ψυχής!

Στον έρωτα έλκονται οι ματιές, μα στη αγάπη οι μνήμες οι εσωτερικές μας!

Στον έρωτα οι μυρωδιές του κορμιού ξυπνούν τις αισθήσεις μας, στην αγάπη μυρίζονται ο ένας τον άλλον μέσα από φόβους που κοιμούνται και ιδρώτες – ανάσες που καταλάγιασε ο χρόνος ο σοφός!

Ο έρωτας  είναι μια ξαφνική λαίλαπα που εισβάλλει ξαφνικά στη ζωή μας!

Είναι η  ανάγκη να βρίσκεσαι με τον άλλον, μέσα στον άλλον  για να ολοκληρωθείς σαν ένα μισερεμένο μισό… να τον αγγίζεις, να του μιλάς, να τον μυρίζεις, να τον αισθάνεσαι με όλες σου τις αισθήσεις και όλες τις ανασφάλειες μαζί. Ο έρωτας ειδικά στο ξεκίνημα του  είναι τόσο έντονος και απαιτητικός  που στο διάβα του παρασέρνει σαν τυφώνας, υποχρεώσεις, καθήκοντα, λογική, ανάγκες βιολογικές σαν την πείνα και την δίψα και τα αντικαθιστά παίρνοντας την θέση τους, σαν δυνάστης του κορμιού και των αναγκων του. Στον  έρωτα δε μπορείς να ζήσεις χωρίς τον άλλο, γιατί σημασία έχει τελικά το πώς νιώθεις εσύ, και όχι εκείνος. Πρόκειται για μια ορμονική έκρηξη που σε συνεπαίρνει και σε στροβιλίζει σε άλλα επίπεδα από τα συνηθισμένα. Που η ζήλεια, οι φόβοι της απώλειας και του Τέλους, γίνονται ψίθυροι καταστροφής και σαράκι στα λουστραρισμένα ξύλινα κουτάκια της λογικής σου!

Η αγάπη πάλι… αχ η αγάπη!

Αυτή είναι ένα γλυκό αεράκι που ίσα και αναστατώνει την απλωμένη μπουγάδα σου… να λιαστεί στον ήλιο, να στεγνώσει και να μείνει άρωμα φρεσκάδας και δροσιάς! Η αγάπη δεν σε αναποδογυρίζει, δεν σου ανατρέπει τη ζωή, δεν θέλει καν να αλλάξεις ζωή. Η αγάπη απλά… «γίνεται» ήρεμα και ήσυχα η σταθερά που σε οδηγεί και που δίνει νόημα στη ζωή σου και ό,τι άλλο υπάρχει σε αυτή, γιατί δεν θέλει να σε πάρει μακριά από όλα σε αγαπούσαν πριν. Στην αγάπη υπάρχει φυσική έλξη, τα κορμιά θέλουν το χάδι και την γκάβλα και την ηδονή αλλά θέλουν και τα μυαλά να κάνουν έρωτα, να σμίγουν  και να φέρνουν οργασμούς με ψυχική έλξη, με λόγια, με διαβάσματα βουβά, που δημιουργούν εκρήξεις στο σύμπαν και γεννούν αστέρια. Στην αγάπη μπορείς να ζήσεις χωρίς τον άλλον γιατί ο… άλλος  έχει αξία και μέσα στη σχέση σας αλλα και έξω στην καθημερινότητα του που εσύ τιμάς και θαυμάζεις  την αξία και την αυτονομία του μέσα σε αυτήν. Ο έρωτας είναι μια ροκ μπαλάντα, ένα καψουροτράγουδο που σε κάνει να ξεσπάς σε μια  νευρική οδήγηση στην Εθνική μα η αγάπη είναι μια αρμονική συμφωνία που έχει μέσα της νότες από νοιάξιμο, συναισθηματικό ‘δέσιμο’ και όχι δεσμά με γραβατοβέρες, αφοσίωση και αντοχή στο χρόνο δίχως υπογραφές και κοινά δάνεια, λογαριασμούς και σπίτια.

Στον έρωτα λες σ’ αγαπώ και ρωτάς με αγωνία «εσύ με αγαπάς»;

Για τίποτα δεν είσαι σίγουρος… ούτε για σένα καν…

Στην αγάπη πάλι, δεν μιλάς πολύ… Ματιές έχει και χέρια που δένουν μεταξύ τους τρυφερά..

Στον έρωτα ο άλλος είναι τέλειος μα σαν τελειώσει η καψούρα είναι απλά ο μαλάκας που σε κατέστρεψε…Στην αγάπη ο άλλος σου μοιάζει στις ατέλειες, αναγνωρίζεις και αγαπας τα λάθη του γιατί έχεις κάνει τα ίδια και δεν τον ξε-αγαπάς ακόμη και αν χώρεσε άλλη αγάπη στην ζωή του λίγο μετά από σένα!

Ζηλεύεις στον ερωτα και οι ανασφάλειες στήνουν χορό γύρω σου, η  απόσταση ή άλλες δυσκολίες τερματίζουν τη σχέση, γιατί δεν μπορείς να διαχειριστείς εσένα και όλα τα «μικρά», που γεννά όχι η χιλιομετρική απόσταση μεταξύ σας, μα τα σύνορα που βάζεις μόνος σου και σας βαφτίζεις πόλεμο και λαθρομετανάστες σε έναν έρωτα ναυαγό!

Η πραγματική αγάπη όμως σε διδάσκει, δίχως αυστηρότητα και μαυροπίνακες τιμωρίας να αγαπάς και να  αποδέχεσαι πρώτα από όλα τον εαυτό σου. Μόνο όταν κάποιος έχει βρει τον εαυτό του και είναι σε ισορροπία και αρμονία με τον εαυτό του μπορεί να αγκαλιάσει –κυριολεκτικά και μεταφορικά!– τον άλλον !!!

Η αγάπη δεν είναι ούτε φάρος σωτηρίας ούτε λιμάνι να αράξεις.

Ο έρωτας δεν είναι ούτε καταιγίδα ούτε βυθός.

Ψέματα σου είπαν ποιητές και ζωγράφοι…

Η αλήθεια είναι κρυμμένη κάπου μέσα σου, κάπου στην μέση!

Και τα δυο θάλασσα, άνεμος, γη και φωτιά είναι…

Εσύ απλά διαλέγεις αν θα πνιγείς, αν θα καείς, αν θα στροβιλιστεις ή ξεριζωθείς τελικά.

Για αυτό σου λέω… πως να ντροπιάσω τις αγάπες όλου του κόσμου, αν σου πω πως είμαι ερωτευμένη μαζί σου;

Σε αγαπώ… Απλά.

Χωρίς lets fall μα… lets fly…

Σε αγαπώ και με αγαπώ για να αντέξω το φαρμάκι του Σαίξπηρ αν χρειαστεί να κρυφτούμε σε έναν θάνατο σαν έρωτα να μη ζηλέψουν οι θνητοί και οι θεοί μέσα μας… που θυμόμαστε! Και όπως είπε ο αγαπημένος μου Χόρχε Μπουκάι:

όταν γίνω ένας άνθρωπος ολοκληρωμένος

που δε χρειάζεται κανέναν για να επιβιώσει, τότε

σίγουρα θα βρω κάποιον επίσης ολοκληρωμένο

για να μοιραστούμε αυτά που έχω κι αυτά που έχει…

Αυτό είναι το νόημα της σχέσης. Όχι η σωτηρία,

αλλά η επαφή ή μάλλον οι επαφές…

Εγώ μ’ εσένα… εσύ μ’ εμένα…

Εγώ μ’ εμένα… εσύ μ΄ εσένα…

Εμείς με τον κόσμο…